يک مطالعه تازه حاکي است که دايناسورها 65 ميليون سال قبل در اثر برخورد حداقل دو سنگ آسماني به زمين، به جاي برخورد فقط يک سنگ، منقرض شدند.
به گزارش ايسناي خوزستان، دانشمندان در گذشته محل برخورد يک سنگ عظيم آسماني در خليج مکزيک را شناسايي کرده‌اند و مي‌گويند آن برخورد سرنوشت محتوم دايناسورها را رقم زده است.
اکنون شواهد تازه‌اي از يک برخورد ديگر در اوکراين، کشف شده است. به اين ترتيب اين احتمال مطرح مي‌شود که زمين ممکن است هدف اصابت يک رشته شهاب سنگ بزرگ قرار گرفته باشد.
نتايج مطالعه تازه توسط گروهي به سرپرستي پروفسور ديويد جولي از دانشگاه آبردين در نشريه "ژئولوژي" منتشر شده است.
طرح اين نظريه براي اولين بار در سال 1980 که دايناسورها در اثر پيامدهاي ناشي از برخورد يک شهاب سنگ نابود شده‌اند، بسيار بحث‌انگيز بود. بعدها کشف گودال موسوم به "چيکسولوب" در خليج مکزيک به عنوان "شاهد قطعي" درست بودن آن نظريه مورد ستايش قرار گرفت.
مطالعه جديد مربوط به کشف يک گودال ديگر در اوکراين حاکي است که دايناسورها در اثر فاجعه‌اي دوگانه نابود شده‌اند. خبر کشف گودال "بولتيش" در اوکراين ابتدا در سال 2002 منتشر شد. با اين حال تاکنون معلوم نبود که اهميت اين کشف در ارتباط با انقراض دايناسورها چيست.
در مطالعه جاري، دانشمندان "گرده و هاگ" فسيل گياهان را در لايه‌هاي گلي که در گودال وجود داشت، بررسي کردند. آن‌ها دريافتند که بلافاصله پس از برخورد، سرخس‌ها محل اصابت شهاب سنگ را پوشاندند.
سرخس گياهي است که توانايي فوق العاده‌اي براي رشد و نمو پس از وقوع فاجعه در يک محيط دارد. وجود لايه هايي از هاگ سرخس در زمين "نشانگر" خوبي از برخورد شهاب سنگ‌ها است. با اين حال، کشف غيرمنتظره‌اي در انتظار دانشمندان بود.
آن‌ها "هاگ سرخس" را هم‌چنين در لايه ديگري، يک متر بالاتر از اولي پيدا کردند. اين نشانه برخورد يک شهاب سنگ ديگر در دوره‌اي اخيرتر است. کشف لايه دوم نشان مي‌دهد که برخوردهاي بولتيش و چيکسولوب به طور همزمان اتفاق نيفتاد، بلکه شهاب سنگ‌ها به فاصله چند هزار سال از يکديگر به زمين برخورد کردند که همان فاصله زماني ميان فسيل‌هاي دو "هاگ سرخس" است.
پروفسور سايمون کلي از دانشگاه "آزاد" که از نويسندگان اين مقاله است، گفت: کاملا ممکن است که در آينده شواهد برخوردهاي ديگري را پيدا کنيم.
به گزارش ايسنا، محققان اکنون فکر مي‌کنند که دايناسورها به جاي آن که در اثر فقط يک برخورد نابود شده باشند، در اثر برخورد يک رشته شهاب سنگ‌ها در طول چند هزار سال منقرض شده‌اند. به سختي مي‌توان حدس زد که چه چيزي باعث آن شهاب باران شد.
پروفسور مونيکا گريدي، کارشناس شهاب سنگ در دانشگاه "آزاد" که در اين مطالعه شرکت نداشته است، گفت: يک احتمال آن است که اين بارندگي ناشي از برخورد سنگ‌هايي در نزديکي زمين به يکديگر بوده باشد. به اين معني که تکه سنگ‌هاي ناشي از اين برخورد بعدا به زمين افتاده است.
ناسا اخيرا برنامه‌اي موسوم به "حفاظت فضايي" را راه‌اندازي کرد. هدف اين برنامه زير نظر داشتن اجرامي است که به زمين نزديک مي‌شوند تا شايد بتوان راهي براي جلوگيري از برخورد آن‌ها به زمين پيدا کرد.
انتهاي پيام