به گزارش ایسنا و به نقل از اینسایدر، برخورد یک شهاب‌سنگ به زمین که آثار آن در مکزیک کنونی قابل رویت است باعث انقراض دایناسورها و بسیاری از گونه‌های آبزی و خشکی‌زی شد اما آیا در غیاب این شهاب‌سنگ انسان‌ها و سایر پستانداران با تی‌رکس‌ها و تریسراتوپس‌ها درگیر می‌شدند؟

طبق مطالعه‌ای که در روز سه‌شنبه منتشر شد می‌توان گفت پاسخ این سوال "خیر" است.

در این مطالعه مشخص شده است که شش گروه بزرگ دایناسورها، طی ۱۰ میلیون سال پیش از برخورد شهاب‌سنگ، به آرامی در حال انقراض بودند و برخورد شهاب سنگ و در پی آن سونامی‌های بزرگ، آتش‌سوزی و ابرهای غلیظ گوگرد تنها تیر خلاصی بر انقراض آن‌ها بود.

فابین کاندامین(Fabien Condamine)، دانشمند محقق در دانشگاه مون‌پلیه(Montpellier) در فرانسه که یکی از نویسندگان این مقاله است به اینسایدر گفت: این شهاب‌سنگ ضربه آخر را به دایناسورها زد و آن‌ها را نابود کرد.

کاندامین و همکارانش می‌گویند، یک دوره سرد شدن جهانی ممکن است با کاهش تعداد دایناسورها ارتباط داشته باشد که بازیابی آنها را پس از این فاجعه غیرممکن کرد.

کاندامین می‌گوید: بسیاری از دیرینه‌شناسان معتقدند اگر این شهاب سنگ به زمین برخورد نمی‌کرد دایناسورها به حیات خود ادامه می‌دادند، اما مطالعات ما اطلاعات جدیدی ارائه می‌کند که نشان می‌دهد این حیوانات پیش از برخورد، در شرایط خوبی قرار نداشتند.

محققانی که این تحقیقات جدید را انجام دادند ۱۶۰۰ فسیل از ۲۴۷ گونه دایناسور را بررسی کردند. این دایناسورها در اواخر دوره‌ی کرتاسه زندگی می‌کرده‌اند یعنی در حدود ۱۰۰ تا ۶۶ میلیون سال قبل.

این دایناسورها شامل تی‌رکس ها، تریسراتوپس‌ها و اردک منقاران بودند.

محققان آن‌ها را به شش خانواده بزرگ تقسیم کردند و سپس تنوع گونه‌ها را در این دسته‌ها در گذر زمان مورد بررسی قرار دادند. نتایج این بررسی‌ها نشان می‌دهد که در میان همه‌ی این شش خانواده تعداد گونه‌ها ۷۶ میلیون سال قبل شروع به کاهش کرد.

این اولین مطالعه‌ای نیست که نشان می‌دهد دایناسورها پیش از برخورد شهاب‌سنگ در حال انقراض بودند. مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۶ نشان می‌دهد که با از بین رفتن گونه‌هایی از دایناسورها که زمانی در زمین زندگی می‌کردند هیچ گونه‌ی جدیدی جایگزین آن‌ها نشده بود. اگرچه این سوال مطرح می‌شود که آیا این نتایج به دلیل ناقص بودن داده‌های فسیلی است یا خیر. مطالعات جدید نشان می‌دهد که گونه‌های قدیمی‌تر به نسبت گونه‌های جوان بیشتر در معرض انقراض بوده‌اند.

انحصار گیاه‌خواران

در اواخر دوره‌ی کرتاسه زمین شروع به سرد شدن کرد. این تغییرات ۸۰ میلیون سال قبل آغاز شد و دمای کره‌ی زمین هفت درجه‌ی سانتیگراد کاهش یافت.

کاندامین می‌گوید: از آن‌ جایی که دایناسورها برای تنظیم دمای بدنشان به دمای محیط وابسته بودند تغییرات جوی ممکن است در انقراض آنها نقشی ایفا کرده باشد.

یکی دیگر از توضیحات احتمالی برای کاهش تعداد دایناسورها وجود دارد و آن تغییر تعداد گونه‌های گیاه‌خوار است. به نظر می‌رسد دایناسورهای اردک منقاری بین ۷۶ تا ۶۶ میلیون سال قبل بر زمین تسلط داشته‌اند و با سایر گیاه‌خواران رقابت می‌کردند. این موضوع باعث کاهش تعداد سایر گیاه‌خوران شد.

کاندامین می‌گوید: کاهش گونه‌های گیاه‌خوار می‌تواند کل اکوسیستم را در معرض نابودی قرار دهد.

انتهای پیام