يك تهيه‌كننده و كارشناس رسانه معتقد است: در حال حاضر، تلويزيون خشونت‌ها را اجرايي مي‌كند.
بيژن طاهري در مقام يك منتقد رسانه در گفت‌وگو با خبرنگار سرويس تلويزيون خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، درباره‌ي تبعات به تصوير كشيدن مداوم خشونت برمخاطبان در فيلم‌ها و سريال‌هاي تلويزيوني، خاطرنشان كرد: در گذشته اگر تهديد‌ها به صورت لفظي بود، در حال حاضر تمام اين تهديد‌ها و خشونت‌ها، به تصوير كشيده مي‌شود؛ به عنوان مثال در گذشته اگر كسي تهديد به قتل مي‌كرد، در حد همان تهديد كلامي باقي مي‌ماند، اما الان قتل در سريال‌ها شايع شده‌است و خشونت بعضا به طرز ناشيانه براي جذابيت سريال‌ها و افزايش مخاطبان در مجموعه‌هاي تلويزيوني به كار گرفته مي‌شود.
طاهري با اين اعتقاد بر كه «اغلب سريال‌هاي ماه رمضان امسال كارهاي ضعيفي هستند كه خشونت در آن‌ها اجرايي شده و يك قدم به جلوتر رفته است»، ادامه داد: مثلا اگر يك فرد معتاد تهديد به زورگيري و باج‌گيري مي‌كرد، الان مي‌بينيم عملا مي‌شود به پليس هم دروغ گفت. معتقدم اين مسائل كمتر در دنيا نشان داده مي‌شوند، ولي متاسفانه ما براي جذب مخاطب بيشتر زشتي‌ها را به تصوير مي‌كشيم. براي مثال فرشته در برزخ كه وحشت را القا مي‌كند، فوتباليستي كه آدم مي‌كشد و آتش‌سوزي كه منجر به قتل مي‌شود و...
بيژن طاهري تصريح كرد: رقابت شبكه‌ها براي نشان دادن خشونت به انحاء مختلف شدت يافته است. مدل رسانه‌اي ما تا به حال اين بوده است كه از خشونت‌هاي كلامي براي ترساندن پرسوناژ‌ها استفاده مي‌كرديم، اما الان عملا اين خشونت‌ها را به تصوير مي‌كشيم و هيچ ابايي از اين مساله نداريم.
اين تهيه‌كننده‌ي تلويزيون، جامعه را نيازمند برنامه‌هايي با محوريت شادتر و انساني‌تر در تلويزيون دانست و درباره‌ي اهميت درجه‌بندي برنامه‌هاي تلويزيوني براي سنين مختلف گفت: بحث درجه‌بندي و اختصاصي‌شدن شبكه‌هاي تلويزيوني، بحثي است كه به درستي رعايت نمي‌شود، ولي دست‌ها براي خارج‌شدن از بستر اصلي شبكه باز است. به عنوان مثال اگر شبكه‌ي دو شبكه‌ي كودك و نوجوان است بايد در آن حال‌وهوا حركت كند، اما به راحتي از شاخص‌هاي تعيين‌شده خارج مي‌شود و يا شبكه‌ي اول با عنوان شبكه ملي و عمومي هركاري انجام مي‌دهد. شبكه‌ي سه و چهار از بقيه‌ي شبكه‌ها در اين مورد حرفه‌يي‌تر عمل مي‌كنند.
طاهري در پايان خاطرنشان كرد: درجه‌بندي سني محتوا‌هاي تلويزيوني مي‌تواند از تاثير خشونت نمايش داده شده در سطح جامعه بكاهد، اما مساله‌ي اصلي اين است كه نظارت درستي روي اين كارها وجود ندارد، زيرا تا زماني كه مديران شبكه‌ها و حتي تهيه‌كننده‌ها با معيار كمي و نه كيفي سنجيده شوند، اين امر باعث مي‌شود كه مديران شبكه‌ها فقط به فكر افزايش توليد باشند و به محتواي توليد‌شده توجه چنداني نداشته باشند. اگر ما بخواهيم برنامه‌هاي سالمي توليد كنيم، بايد در درجه‌ي اول مديران شبكه با ارزيابي‌هاي كيفي سنجيده شوند تا فارغ از ميزان كمي توليد به محتوا و مسائل كيفي توليدات خود بپردازند.
انتهاي پيام