مديرگروه كودك و نوجوان شبكه پنج سيما درباره‌ي لزوم درجه‌بندي برنامه‌هاي تلويزيوني بر اساس گروه سني با خبرنگار ايسنا به گفت‌وگو نشست و تاكيد كرد: اگر به سمت تخصصي شدن پيش برويم، مساله تفكيك مخاطب نيز حل مي‌شود. علي زارعان در گفت‌وگو با خبرنگار سرويس تلويزيون خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، با اشاره به تفكيك مخاطب در برنامه‌هاي تلويزيوني، اظهار كرد: وظيفه تفكيك مخاطب چه در ابتداي امر كه در تلويزيون انجام مي‌گيرد و چه در لحظه وصول پيام كه توسط والدين انجام مي‌شود، مساله بسيار مهمي است. وي گفت: دادن يك برنامه كه متعلق به جوانان است به كودكان، مانند دادن چلوكباب به يك نوزاد يا كودك يكساله است كه احتمالا باعث مي‌شود كودك با مشكلات شديدي مواجه شود. وي افزود: اگر معده كودك به يك ماده نامتناسب، چنان عكس‌العملي نشان مي‌دهد، بايد ديد سر ذهن كودك با برنامه‌هاي نامتناسب چه مي‌آيد؟ مدير گروه كودك و نوجوان شبكه پنج سيما با بيان اين كه در دنيا فرآيند تفكيك گروه‌هاي سني در تلويزيون تعريف شده و نسبت به آن برنامه‌ريزي صورت گرفته‌است، عنوان كرد: تاسيس شبكه‌هاي كودك و نوجوان، توجه به همپوشاني در زمان‌هاي خاص( به طور مثال اگر فيلمي قرار است توسط كودكان ديده نشود همزمان با آن در شبكه ديگر برنامه‌هايي مي‌گذارند كه كودكان به آن ميل پيدا مي‌كنند و آن برنامه را ببينند) و قرار دادن علائمي مانند زير 18 سال يا زير 16 سال كه هشدار دهنده است، از برنامه‌هايي است كه در دنيا اجرا مي‌شود. او گفت: بايد اين افق پيش‌رو را براي مخاطب كودك و نوجوان طراحي كرد؛ حتي يك برنامه خيلي ساده براي مخاطب بزرگسال كه اصلا تحريك‌كننده يا برانگيزاننده عواطف و احساسات او نيست، ممكن است يك نوجوان را در آستانه يك حركت غير قابل پيش‌بيني قرار دهد. وي تاكيد كرد: اگر به سمت تخصصي شدن پيش برويم مسائل اين‌چنيني پوشش داده مي‌شود. علي زارعان درباره‌ي نبود علائمي مانند زير 18 سال يا زير 16 سال در تلويزيون كشورمان اظهار كرد: در كشورهاي ديگر مفهوم روابط غير اخلاقي و خشونت، محوريت اين عددهاست و به دليل اين كه ما مفاهيم اين چنيني نداشته‌ايم در اين رابطه احساس نياز نكرده‌ايم،‌اما تصور مي‌شود نسبت به خيلي برنامه‌ها اين كدها بايد داده شود. زارعان گفت: من معتقدم تلويزيون در قبال كودكان يك وظيفه بيشتر ندارد، آن هم كمك به فرآيند رشد كودك است و اگر برنامه‌اي در فرآيند رشد كودك اثر مثبت نداشته باشد اثر منفي دارد. وي همچنين بر تنظيم الگوي تماشا توسط خانواده‌ها تاكيد كرد و گفت: در خيلي از خانه‌هاي مردم ايران مرسوم است كه تلويزيون 12 ساعت روشن باشد. يعني مخاطب تلويزيون را جزء زندگي خودش قرار داده است. وي ادامه داد: پدر،‌مادرمنصف كساني هستند كه به بهانه از سر باز كردن كودك،‌تلويزيون را در اختيار او قرار نمي‌دهند. تماشاي تلويزيون جزء اوقات فراغت نشسته است؛ اگر كسي بيش از حد به اوقات فراغت نشسته تمايل نشان دهد در اوقات فراغت فعال دچار آسيب مي‌شود. مدير گروه كودك و نوجوان سيماي پايتخت در پايان با اشاره به اين كه از سوي تلويزيون هم بايد به تدريج به يك فرآيند رشد تخصصي برسيم. تصريح كرد: در رشد تخصصي كدها به مخاطب مي‌گويد كه اين برنامه متعلق به چه گروه سني است و اين باعث مي‌شد كنداكتور تماشا با كنداكتور پخش همسويي داشته باشد. انتهاي پيام