يك جامعه شناس با اشاره به اينكه نمايش صحنه‌هاي خشن در فيلم‌ها يكي از دلايل كاهش مخاطب تلويزيون است، تاكيد كرد كه نشان دادن صحنه‌هاي خشن در فيلم‌ها پذيرش جرم را در بين مردم قابل تحمل مي‌كند.
دكتر اعظم راورد راد در گفت‌وگو با خبرنگار «حوادث» خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، اظهار كرد: از نظر جامعه‌شناسي اين موضوع مطرح است كه نمايش فيلم با جامعه رابطه مستقيم دارد يا خير؟ به طوري كه برخي‌ها معتقدند نشان دادن تصاوير خشن در فيلم‌ها بيان اين واقعيت است كه در جامعه جرايم خشن وجود دارد و بعضي‌ها هم بر اين باورند كه نمايش فيلم‌هاي خشن جامعه را به سمت جرايم خشن سوق مي‌دهد.
بيشتر فيلم‌هاي سينمايي تلويزيون گانگستري و حادثه‌اي است
وي گفت: نمايش صحنه‌هاي خشن در فيلم موجب از دست دادن مخاطب مي‌شود به طوري كه مخاطبان از رسانه‌هاي ديگري براي تماشاي فيلم استفاده مي‌كنند و اين بدان معناست كه بودجه ساخت و خريد سريال‌هاي داخلي و خارجي به هدر مي‌رود.
رادورد راد با اشاره به اينكه بيشتر فيلم‌هاي سينمايي كه در تلويزيون نمايش داده مي شود، گانگستري و حادثه‌اي است، افزود: ممكن است 10 درصد از مخاطبان به اين نوع فيلم‌ها علاقمند باشند اما تلويزيون به عنوان يك رسانه ملي بايد علايق ساير مخاطبان را نيز مدنظر قرار دهد.
به گفته اين جامعه شناس، تحقيقات نشان مي‌دهد هر چه سن مخاطبان فيلم‌هاي خشن پايين تر باشد، تاثيرپذيري افراد از اين صحنه‌ها هم بيشتر خواهد بود به طوري كه كودكان در بازي‌هاي خود صحنه‌هاي خشن را شبيه‌سازي مي كنند.
نمايش صحنه‌هاي خشن، پذيرش جرم را براي مردم قابل تحمل مي‌كند
اغلب فيلم‌هاي ايراني غمگين هستند
رادورد راد خاطرنشان كرد: نشان دادن صحنه‌هاي خشن در فيلم‌ها پذيرش جرم را در بين مردم قابل تحمل مي‌كند به طوري كه قبح وقوع جرايم شكسته مي‌شود حتي شاهد آن هستيم كه در برخي از فيلم‌ها نشان مي‌دهند كه يك قاتل با خونسردي آدم مي‌كشد.
وي درعين حال تصريح كرد كه هر چند در فيلم‌هاي ايراني موضوع خشونت به صورت مستقيم ديده نمي‌شود اما برخي حالت‌هاي دلخراش در فيلم وجود دارد.
رادورد راد مدعي شد: متاسفانه اغلب فيلم‌هاي ايراني غمگين هستند. غصه و ماتم جزو لاينفك سريال‌هاست و صحنه بهشت زهرا(س) از واجبات فيلم‌ها محسوب مي‌شود.
اين جامعه‌شناس با بيان اينكه نگاه كردن يك فيلم تنها تماشا كردن فيلم نيست بلكه يك عمل اجتماعي است، افزود: نمايش صحنه‌هاي غمگين باعث به وجود آمدن احساس ناراحتي در مخاطب مي‌شود.
راوردراد افزود: هنوز فيلم‌هاي ايراني ژانر خاصي ندارند در صورتي كه اگر اين ژانرشناسي صورت گيرد، مي‌توان زمان مناسب براي پخش اين فيلم ها را نيز مدنظر قرار داد.
اين جامعه شناس به سريال‌هاي ماه مبارك رمضان كه از تلويزيون پخش مي‌شود اشاره كرد و افزود: متاسفانه به جز مجموعه «نون و ريحون» مابقي سريال‌ها از ويژگي غمگين بودن برخوردار هستند. در حالي كه فيلم‌هاي تلويزيون بايد به گونه‌اي باشد كه وقتي مخاطب آنها را مشاهده كرد غصه‌هاي شخصي‌اش را كنار بگذارد و پس از ديدن فيلم با انرژي بيشتري با مشكلات خود روبرو شود.
به گفته اين جامعه‌شناس آن چيزي كه در فيلم‌هاي ايراني نمايش داده مي‌شود اختلاف بين اعضاي خانواده است؛ در حالي كه مي‌توان با نمايش دادن انسجام بين اعضاي خانواده نشان داد كه افراد با همدلي با مشكلات بيروني دست و پنجه نرم مي‌كند به طوري كه سريال‌هاي موفق خارجي همچون پزشك دهكده و قصه‌هاي جزيره نيز از همين ويژگي برخوردار بودند.
راورد راد پيشنهاد كرد كه در فيلم‌هاي داخلي مشكلات را به خارج از خانواده سوق دهند و اگر بناست فيلم خارجي از رسانه ملي پخش شود تعداد آنها محدود اما از كيفيت بالايي از نظر محتوايي برخوردار باشند.
انتهاي پيام