رييس پژوهشگاه هنرهاي سنتي و صنايع دستي: هنر و فرهنگ بخش مغفول‌مانده در جايگاه كنوني فرش است داشتن يك سازمان مستقل مشكل اصلي فرش نيست
رييس پژوهشگاه هنرهاي سنتي و صنايع دستي گفت: اكنون فرش با توجه به تركيب كلي و برنامه‌هاي مركز ملي فرش، جايگاه و آينده‌ي روشني ندارد. سيدسعيد زاويه در گفت‌وگو با خبرنگار بخش صنايع دستي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، با بيان اين‌كه نبود سازماني مستقل براي فرش، مشكل اصلي آن نيست، اظهار كرد: وقتي مركز ملي فرش شكل گرفت، اين انتظار وجود داشت كه سازماني مستقل به فرش مي‌پردازد و حتما تحولاتي در اين حوزه اتفاق مي‌افتد؛ اما عملكرد اين مركز در چند سال گذشته نتيجه‌بخش نبود كه اكنون تنها نياز فرش را تشكيل سازماني مستقل بدانيم. او به مقايسه‌ي دوره‌هايي كه فرش زيرمجموعه‌ي جهاد سازندگي و وزارت بازرگاني بود، پرداخت و گفت: در دوره‌اي كه فرش در اختيار جهاد سازندگي بود، اتفاق‌هاي سازنده‌اي براي آن رخ داد. تعاوني‌هايي براي فرش شكل گرفت و بافنده‌ها و طرح‌ها داراي شناسنامه شدند و دوره‌هاي آموزشي براي طراحي و بافت برگزار شد؛ اما در اين دوره، مركز ملي فرش بيش‌تر يك نشان بود تا سازماني كه بخواهد واقعا براي فرش فعاليت‌هايي را انجام دهد. البته نمي‌توان كارهايي را كه اين مركز انجام داده است، نفي كرد؛ اما با توجه به شرايط موجود به‌نظر مي‌رسد، يك سازمان يا مسؤول مستقل، مسأله‌ي اصلي فرش نيست. عضو هيأت علمي دانشگاه هنر تهران ادامه داد: شركت سهامي فرش نيز به‌عنوان شركتي كه پيشينه‌ي طولاني‌تري نسبت به مركز ملي فرش دارد، فقط مي‌خواهد كار اقتصادي انجام دهد و هرگز نتوانسته است متولي فرش به‌عنوان هنر ـ صنعت و يكي از شاخصه‌هاي اصلي صنايع دستي باشد. زاويه با تأكيد بر اين‌كه تعيين جايگاه براي فرش به مطالعه‌هاي عميق‌تري نياز دارد و بايد اين مسأله بررسي شود كه چرا فرش اين وضعيت را پيدا كرده است، گفت: درباره‌ي فرش بيش‌تر مسأله‌ي نگرش مطرح است، چون تا وقتي نگرشي براي متحول كردن فرش حاكم نباشد، واقعا فرقي نمي‌كند فرش كجا باشد، چون در غير اين صورت، جريان موجود هم‌چنان ادامه مي‌يابد. اين استاد دانشگاه هنر تهران بيان كرد: بخش مهم فرش، يعني هنر و فرهنگ در جايگاه كنوني مغفول مانده است و اگر بافنده‌ها اكنون نگران اين جابه‌جايي هستند، بايد به آن‌ها گفت، مگر اكنون براي فرش چه كارهايي مي‌شود كه اين جابه‌جايي بخواهد آينده‌ي آن و بافنده‌ها را با نگراني همراه كند. او با اعتقاد به اين‌كه بنيادي‌ترين فعاليت‌ها در حوزه‌ي فرش تا كنون به جهاد سازندگي و تعاوني‌هاي فرش مربوط بوده است، اظهار داشت: جابه‌جايي فرش به بررسي كارشناسي نياز دارد و اين‌كه در دو جبهه‌ي مجزا مصلحت‌ها مطرح مي‌شود، راه حل قضيه نيست، چون هر كسي از موضع خود با اين مسأله برخورد مي‌كند. زاويه ادامه داد: اساسا بايد بررسي شود كه چه توقعي از فرش داريم و آن، چه جايگاهي دارد و چه ويژگي‌هايي از آن موجب مي‌شود، دائم از فرش صحبت كنيم. وي با بيان اين‌كه فرش در مركز ملي فرش هيچ جايگاهي ندارد، افزود: اكنون در نقطه‌ي مطلوبي از مديريت فرش قرار نداريم كه نسبت به آينده‌ي آن نگران باشيم. البته تغيير همواره بد است و حاشيه‌هايي دارد و شايد بهتر باشد در اين تغيير برنامه‌ي مشخصي ارائه شود؛ اما يك‌پارچه كردن مديريت نيز منافعي دارد كه از هدر رفتن بودجه جلوگيري و مسؤوليت‌پذيري دستگاه‌ها را بيش‌تر مي‌كند. انتهاي پيام