يك منتقد گفت: ساخت سريال‌هاي وحدت آفرين بين مسلمانان مي‌تواند نخستين اولويت باشد تا باعث تأثيرگذاري بيشتر فرهنگ ايراني شود.
جليل اكبري صحت در گفت‌وگو با خبرنگار سرويس تلويزيون خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، افزود: ساخت سريال‌هاي فاخر كه نشان‌دهنده وضعيت اجتماعي، فرهنگي و سياسي جهان باشد، وظيفه تلويزيون ملي هر كشوري است اما با توجه به ظرفيت‌هاي ايران زمين و محدوديت‌هاي مالي موجود به نظر مي‌رسد چنين اقدامي بهتر است در وهله اول در جهت مليت و اسلاميت رايج در ايران قرار گيرد.علي‌رغم وجود بيش از يك ميليارد مسلمان در جهان، اين جمعيت وحدت كافي و وافي ندارند بنابراين مي‌توان آثاري وحدت آفرين ساخت تا وحدت را بين اين قشر عظيم ترويج كند.
اين منتقد با بيان اين‌كه مخالف توليد سريال‌هايي درباره ساير پيامبران الهي نيستم، تصريح كرد: ظرفيت‌هاي فرهنگي فراواني در كشور ما وجود دارد كه سيما مي‌تواند به آن‌ها بپردازد و در جهت ايجاد وحدت و حفظ ارزش‌هاي ايراني - اسلامي عمل كند.
اكبري صحت درباره اولويت‌هاي پيشنهادي خود در زمينه‌ي موضوعات سريال‌هاي تاريخي گفت: در وهله اول بهتر است آثاري درباره شخصيت‌هاي تاريخي ساخته شود كه با ايران نسبتي دارند و در وهله دوم به شخصيت‌هايي پرداخت كه در جهان اسلام بتوان آن‌ها را به عنوان نشانه وحدت مسلمانان شناخت.
او تأكيد كرد: ظرفيت‌هاي فيلمسازي در ايران بسيار بالاست ولي تاكنون فيلمي در خور پيامبر اكرم (ص) در كشورمان ساخته نشده است تا علاقه‌مندان به شخصيت‌هاي اسلامي بتوانند فيلمي جديد و غير از ساخته مصطفي عقاد ببينند.
اين منتقد درباره ضرورت توليد مجموعه درباره شخصيت‌هاي ملي در سيما اظهار كرد: شخصيت‌هاي ملي نشان‌دهنده هويت قومي - ملي هر كشوري است. اگر هر تلويزيوني به اين موضوع توجه كند، اين اقدام آن باعث ارتقاي كيفي فعاليت‌هايش مي‌شود. با اين‌حال در شرايط كنوني، در ايران بزرگان ملي كشورهاي ديگر را مي‌شناسيم اما اين شناخت در كشورهاي ديگر نسبت به مفاخر ايراني كم‌تر وجود دارد.
او علت اين امر را فعاليت كم‌تر سيما در زمينه معرفي مفاخر ايران به جهانيان دانست و اظهار كرد: اگر ايرانيت خود را فراموش كنيم چيزي از اسلاميت ما باقي نمي‌ماند. ايرانيت ما و تأثيرگذاري و خدمات متقابل ايران و اسلام باعث پديدآمدن تمدن باشكوه ايراني شده است.
اين منتقد در پاسخ به اين پرسش ايسنا كه آيا به منظور معرفي مفاخر ايراني و اسلامي بهتر است سريال‌هايي با هزينه‌هاي ميلياردي ساخته شود يا مجموعه‌هايي كم‌تر خرج‌تر اما جذاب مانند «افسانه جومونگ» گفت: اين مجموعه تصويري نيست بلكه متكي بر كلام است و اين مورد دقيقا همان كاري است كه قصه‌گوهاي ايراني انجام مي‌دادند، اما اكنون هم در قصه‌گويي و هم در تصوير در سريال‌هاي ايراني ضعف داريم چون به دليل مميزي‌هاي بيشمار در ذهن و اجتماعٍ، اين دو عنصر در مجموعه‌ها با هم همراه نمي‌شوند. اين درحاليست كه بايد بپذيريم كه سينما و تلويزيون صنعت است و صنعت تابع مقررات خود يعني عرضه و تقاضا است.
او ضمن ذكر مثالي اظهار كرد: نادر طالب‌زاده سريالي به نام «بشارت منجي» را براساس انجيلي كه به عقايد ما نزديك است يا او فكر مي‌كند، با ما قرابت دارد ساخته است اما اين مجموعه اصلا كشش ندارد و اگر همين روايت را با آثار مشابه خارجي از نظر تكنيك هاي فيلمسازي مقايسه كرد، تفاوت‌ها را مي‌توان دريافت.
اكبري صحت در پايان تأكيد كرد: افراد كاربلد بايد به ميدان بيايند نه اشخاصي سريال‌سازي كنند كه دستشان به جايي مي‌رسد چراكه حرفه‌يي‌ها مي‌توانند پيام ايراني - اسلامي را به جهان برسانند.
انتهاي پيام