يک هنرمند شبيه‌خوان: بايد حمايت شود تا نسل گروه‌هاي تعزيه منقرض نشود
يک هنرمند شبيه‌خوان گفت: تعزيه، هنر مردمي است و در دل فرهنگ ايران جاي دارد و جزو پيشينه ماست. محسن كريمي در گفت‌وگويي با خبرنگار هنري خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)_ منطقه خراسان، در خصوص وضعيت تعزيه و شبيه‌خواني اظهار داشت: تعزيه نمايش سنتي قديمي ماست كه يكي از مكاتب تئاتر به شمار مي‌آيد، اما متاسفانه در حال حاضر تعزيه در حال محو شدن است، همانگونه كه در خراسان ديگر نقالي و پرده‌خواني وجود ندارد. وي تصريح كرد: از تعداد گروه‌هاي زيادي كه در مشهد فعاليت مي‌كردند، تنها يك گروه باقي مانده است كه اگر براي آن هم فكري نشود، در چند سال ديگر اين گروه را نيز بايد در كتاب‌ها و تاريخ جستجو كرد. كريمي با بيان اينکه تئاتر تعزيه از آن خود مردم است، ابراز داشت: براي تئاتري كه روي صحنه به نمايش درمي‌آيد،از مخاطبان دعوت مي‌شود كه به آن تئاتر بروند و زماني هم كه برنامه شروع مي‌شود تعداد تماشاچي كمي حضور دارند ولي در نمايش تعزيه نياز به دعوت مردم نيست زيرا افراد خود در هر شرايطي مي‌آيند، اشك مي‌ريزند و با نمايش ارتباط برقرار مي‌كنند. اين هنرمند شبيه‌خوان در ادامه افزود: در تئاتر صحنه بايد مردم را خبر كرد. اما تئاتر تعزيه خود به سراغ مردم مي‌رود و در گذشته نيز مردم از زمان برگزاري تعزيه‌ها مثل اول دهه محرم و صفر اطلاع داشتند و حتي از قبل منتظر آن روز مي‌ماندند كه بتوانند تعزيه را ببينند. وي با بيان اينكه چنين برنامه‌هايي در حال كمرنگ شدن است، ابراز داشت: مسوولين ذيربط به تعزيه و شبيه‌خوانان بها و ارزشي نمي‌دهند و در نتيجه مردم نيز به مرور زمان با آن بيگانه شده و فاصله مي‌گيرند. در قديم به شكلي بود كه خود مردم براي نمايش تعزيه، پول جمع كرده و به اجراي آن كمك مي‌كردند و يا حتي براي تعزيه و شبيه‌خواني نذر كرده و وسايل مورد نياز مثل كلاه‌خود و ... را تهيه مي‌كردند. اين هنرمند تئاتر خاطر نشان كرد: از 365 روز سال، 300 نمايش تعزيه وجود دارد. براي هر امامي، هر روزي و هر مناسبتي، نمايش تعزيه وجود دارد. اما بيشتر جا افتاده است كه براي محرم و صفر و مظلوميت امام حسين(ع) نمايش تعزيه اجرا شود، در حاليكه تعزيه‌هايي مثل تعزيه آدم و حوا، حضرت اسماعيل(ع) و حضرت نوح(ع) نيز وجود دارد. در واقع در تعزيه يك مستند تاريخي كه در گذشته اتفاق افتاده است به نمايش گذاشته مي‌شود. كريمي تصريح کرد: تاثيري كه يك تعزيه بر مخاطب مي‌گذارد بيشتر از تاثير سخنراني يک خطيب است زيرا در سخنراني مخاطب تنها از طريق گوش با آن ارتباط برقرار مي‌كند اما زماني كه تعزيه‌اي اجرا مي‌شود، فرد هم از طريق گوش و هم از طريق چشم با آن ارتباط برقرار مي‌كند حتي بعضي اوقات با آنها هم كلام نيز مي‌شود. وي يادآور شد: تعزيه در قديم، بيشتر در فضاهاي باز و تكيه‌ها برگزار مي‌شد و در حال حاضر به دليل آنكه خود تعزيه، مظلوم واقع شده در هر جايي برگزار مي‌شود. البته جايگاه اصلي اجراي تعزيه، تكيه‌هاي بزرگي است كه در مركز آن سكوي دايره مانندي وجود دارد. زمانيكه محل اجراي تعزيه بزرگ باشد، مي‌توان از امكاناتي مانند اسب نيز استفاده كرد ولي در مشهد چنين تكيه‌هايي كه براي اجراي تعزيه تعريف شده باشد، وجود ندارد. كريمي خاطر نشان كرد: مردم تشنه و منتظر هستند كه چنين برنامه‌هايي اجرا شود، زيرا هنر تعزيه با نهان و وجود مردم عجين شده است. براي يک نمايش روي صحنه مبالغ هنگفتي هزينه مي‌شود اما مخاطب و تماشاچي كمي حضور دارند در صورتيکه اجراي يك تعزيه، مخاطبان زيادي دارد به طوري كه مخاطبان اجراي اول آن برنامه بيشتر از مخاطبان اجراي چند شب نمايش بر روي صحنه است. وي تصريح كرد: بايد به گروه‌هاي تعزيه توجه كرد كه نسل‌شان منقرض نشود و سازمان‌ها و ادارات مربوطه مثل اداره فرهنگ و ارشاد اسلامي، ميراث فرهنگي و شهرداري از آنها حمايت كنند. انتهاي پيام