يك منتقد گفت: فيلمنامه‌ي سريال «گاو صندوق» نمونه‌اي خوب از نوشتن متن براي يك مجموعه‌ي طنز است چرا روي آن كار شده است.
امير قادري در گفت‌وگو با خبرنگار سرويس تلويزيون خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) درباره‌ي فيلمنامه‌ي «گاو صندوق» افزود: داستان‌هاي اين سريال منقطع و اپيزوديك نيست كه كنار هم چسبانده شده باشد، بلكه فيلمنامه‌ي آن كاملا از اصول فيلمنامه‌نويسي كلاسيك پيروي مي‌كند و نقطه‌ي شروع، ادامه و كامل‌شدن هر قسمت مشخص است علاوه بر آن شخصيت‌پردازي آن معلوم است.
او تاكيد كرد: در فيلمنامه‌ي «گاو صندوق» داستان به‌خوبي پيش مي‌رود، اين مورد دقيقا نقطه‌ي ضعف اغلب سريال‌هاي ايراني است.
اين منتقد درباره‌ي اصطلاحات و تكيه كلام‌ها براي شخصيت‌هاي «گاو صندوق» و امكان تاثير‌پذيري مخاطبان از آن‌ها گفت: مردم به سادگي و از طريق ديدن يك سريال فرهنگشان قوي يا ضعيف نمي‌شود، بنابراين تكيه كلام‌ها و اصطلاحات مجموعه‌اي مانند «گاو صندوق» نمي‌تواند تاثير چنداني بر رفتار مخاطبان بگذارد.
او با بيان اين‌كه مجموعه‌هاي تلويزيوني بايد آيينه جامعه باشند، اظهار كرد: بهتر است سريال‌ها شبيه زندگي و فرهنگ اطراف جامعه باشند.
قادري افزود: فرهنگ ما بسيار‌بسيار پيچيده‌تر از فرهنگ پاستوريزه حاكم بر مجموعه‌هاي سيماست و يكي از دلايل كمبود استقبال از برنامه‌هاي تلويزيوني از تطابق نداشتن آن چه در اطراف خود مي‌بينيم تا فضاي سريال‌ها نشات مي‌گيرد.
اين منتقد درباره‌ي عملكرد بازيگران «گاو صندوق» گفت: رضا بابك (در نقش عباسي)، پيامك صفري (در نقش پروانه) و سينا رازاني (برادر ژيلا) به‌خوبي از عهده‌ي ايفاي نقش‌هاي خود برآمده‌اند؛ البته فرهاد اصلاني (در نقش جلوه) بازي قابل قبولي ارائه كرده است، اما با توجه به توانايي‌ها و پيچيدگي نقش اصلان بهتر مي‌توانست نقش جلوه را بازي كند.
قادري در پايان در پاسخ به اين پرسش ايسنا كه آيا بخشي از اتفاقات «گاو صندوق» مي‌توانست در طبقات پايين شهر رخ دهد، اظهار كرد: سازندگان اين سريال مي‌توانستند تركيبي از سكانس‌هاي بالا و پايين شهر را به تصوير بكشند چرا كه به باور‌پذيرتر‌شدن سريال كمك مي‌كرد، البته از ميان كارگردانان رضا عطاران به‌خوبي نماهاي بالا و پايين شهر در يك سريال نشان مي‌دهد.
انتهاي پيام