برنامه‌ در نظر گرفته شده براي اجرايي شدن سبد سوخت تا پنج سال آينده عملياتي نخواهد شد. هومان دولتشاهي ـ كارشناس انرژي ـ در گفت‌و گو با خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، با بيان اين مطلب خاطرنشان كرد: به استناد شركت بهينه‌سازي مصرف سوخت، قرار بوده سبد سوخت كنوني كه در نظر گرفته شده تا پايان برنامه‌ چشم انداز 1404 اجرايي شود، بنابراين زمان كمي براي اجراي سياست سبد سوخت جديد درنظر گرفته شده است. وي با اشاره به اين‌كه 87 درصد سبد سوخت فعلي را بنزين و مابقي را سي‌.ان‌.جي و ال.پي.جي تشكيل مي‌دهد، يادآور شد: اين كه در سبد جديد سهم بنزين 50 درصد و سهم گازوئيل 20 درصد و مابقي سهم سي‌.ان‌.جي، ال.‌پي.‌جي، برق و هيبريد است، كمي تعجب‌برانگيز است؛ چرا كه در حال حاضر ايستگاه‌هاي سي.‌ان.‌جي ما به حد كافي توسعه‌ نيافته‌اند و ظاهرا خودروسازان به دليل كم شدن استقبال عمومي از اين خودروها ديگر توجهي به توليد خودروهاي دوگانه‌سوز ندارند. به هر حال خودروسازان نيز بايد براساس تقاضاي بازار، توليد خود را پيش‌ ببرند. وي خاطرنشان كرد: از طرفي سوخت سي.‌ان.‌جي در چند سال اخير نشان داده كه مردم چندان از آن راضي نيستند؛ چرا كه قدرت و شتاب موتور را كاهش داده و كيفيت خروجي مطلوبي ندارد و از سوي ديگر هزينه‌هاي مردم را به واسطه صف‌هاي طولاني و هدر رفتن وقت افزايش مي‌هد. او تاكيد كرد: در حال حاضر وضعيت كيفي گازوئيل داخلي نيز در حد مطلوبي نيست كه از آن بتوان در خودروهاي سبك ديزلي استفاده كرد و بايد توجه كرد كه نه گازوئيل استاندارد داريم و نه خودرو داخلي كه بتوانيم از گازوئيل با ميزان سولفور 50 پي.پي.ام در آن استفاده كنيم. ضمن اين‌كه بايد توجه داشت كه موازنه وارداتي گازوئيل منفي است و نياز به واردات داريم. وي در پاسخ به اين كه آيا تا پايان سال 1393 مي‌توان 20 درصد از ناوگان خودروهاي سواري را به ديزلي تبديل كرد؟ گفت: با نگاهي به روندهاي موجود، اين مساله امكان پذير نيست. در حال حاضر مصرف بنزين داخلي روزانه 67 ميليون ليتر است كه اگر مصرف سي‌.ان‌.جي و ال.پي.جي معادل نيز به آن افزوده شود، مصرف سوخت خودروهاي سبك به چيزي حدود 80 ميليون ليتر مي‌رسد. دولتشاهي ادامه داد: اگر ميزان رشد متوسط سالانه 7 درصدي در مصرف به رقم فوق اضافه شود، تا سال 2012 حدودا معادل 100 ميليون ليتر مصرف سوخت (بنزين و سي.‌ان.‌جي) خواهيم داشت؛ يعني بايد در آن زمان روزانه 40 ميليون ليتر گازوئيل براي مصرف حمل ونقل داخلي داشته باشيم تا به اهداف مورد نظر برسيم. حال سوال اين است كه آيا با در نظر گرفتن زير ساختارهاي موجود و تجربه سي.ان.جي، چنين امكاني وجود دارد؟ وي خاطرنشان كرد: نكته‌ كليدي اين است كه مثل بنزين مي‌بايستي نظام عرضه‌ سوخت براي گازوييل هم پايه‌گذاري شود؛ ضمن اين‌كه بايد از گذشته و تجربه‌اي كه در انتخاب سبد سي.‌ان.‌جي براي ناوگان داخلي داشتيم، استفاده و در راستاي تغيير استراتژي از سوخت سي.‌ان.‌جي به گازوئيل بايد نقشه‌ راه تعيين شود كه دراين مسير بايد زيرساخت‌ها را كامل كرده و ضمن توسعه‌ جايگاه‌ها و تعيين استراتژي فروش، برنامه‌ اساسي براي خودروسازان تعيين كنيم. همچنين همزمان مي‌بايست به اصلاح توليد پالايشگاه‌ها نيز اقدام كنيم. اين كارشناس انرژي در پاسخ به سوال ديگري مبني بر اين‌كه آيا تجربه‌ سي.‌ان.‌جي يك تجربه شكست خورده است كه در سبد فعلي، گازوئيل بالاتر از آن قرار گرفته است؟ توضيح داد: سي.‌ان.‌جي نتوانست موفق باشد و به نسبت امكاناتي كه براي آن نياز است، بازدهي ندارد. شايد بتوان گفت كه بدون مطالعه و به دليل وفور ذخاير گازي و ارزاني آن، اين كار انجام شد و اين در حالي است كه اروپايي‌ها ساليان سال است كه از گازوئيل به عنوان يکي از سوخت‌هاي اصلي استفاده مي‌كنند كه ضمن اين‌كه از سي.‌ان.‌جي تميزتر است، مشكلي نيز براي موتور به وجود نمي‌آورد. حتي مي‌توان گفت كه ال.‌پي.‌جي بسيار بهتر از سي.‌ان.‌جي است. وي در پايان خاطرنشان كرد: بازار بايد براساس تقاضا نظام‌مند شود. در حال حاضر آينده خودروها براي خودروهاي برقي ديده شده كه بايد در اين زمينه زيرساخت‌هاي لازم انجام شود؛ بنابراين سياست‌گذاري به صورت دستوري بازدهي نخواهد داشت. انتهاي پيام