جعفر والي گفت: مرگ لايق هم‌چون هجوم خاطراتي از نيم‌قرن گذشته بود كه در كنار او تئاتر‌هاي بسياري را در گوشه گوشه كشور به صحنه برديم. اين بازيگر و كارگردان پيشكسوت تئاتر در گفت‌وگو با خبرنگار تئاتر خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) گفت: جمشيد لايق را از زماني كه به هنرستان هنرپيشگي مي‌رفت و ما با شاهين سركيسيان كار مي‌كرديم مي‌شناسم. ما يك عمر با هم دوست بوديم كار و زندگي كرديم و تئاترهاي زيادي را در كنار هم به صحنه برديم. او لايق را بازيگر منضبط و با استعداد معرفي كرد و افزود: او بازيگر بزرگي بود و با وجود اينكه پايش ناراحت بود اما اين عيب را مي‌پوشاند و گاه از آن به عنوان يك ويژگي در نمايش‌ها استفاده مي‌كرد. بازي‌هاي او را در تئاترهاي «بام‌ها زير بام‌ها»، «شكارگاه»، «ساكت» و ... فراموش نمي‌كنم كه چگونه صميمي، همراه و رفيق بود. والي تصريح كرد: جمشيد لايق از معدود افرادي بود كه هيچ اختلافي با هيچ كدام از هنرمندان نداشت و خوش‌اخلاق با همگان رفتار مي‌كرد. در واقع او نمونه‌ي يك اخلاق‌مدار هنري بود و نسبت به تئاتر متعصب و منضبط بود. او با اشاره به آخرين ديدار خود با لايق در بستر بيماري گفت: دو روز پيش كه او را در بيمارستان ديدم خيلي سرحال بود و مدام از آرزوهايش و كارهايي كه بايد انجام مي‌داد سخن مي‌گفت.مي‌دانم اين اواخر مجموعه اشعار پدرش را جمع‌آوري مي‌كرد و دوست داشت آنها را هرچه زودتر و بعد از بهبودش به چاپ برساند. والي در گذشت جشميد لايق را به جامعه‌ي هنري تسليت گفت. انتهاي پيام