سرپرست بنياد ايران‌شناسي استان آذربايجان شرقي درباره‌ي موسيقي عاشيق‌لار، گفت: جمهوري آذربايجان به اين موسيقي به‌عنوان يك اثر ملي نگاه مي‌كند؛ اما در ايران، به اين موسيقي به‌عنوان يك اثر هنري در خرده‌فرهنگ كشور پرداخته مي‌شود. محمود رنجبر در گفت‌وگو با خبرنگار بخش ايران‌شناسي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، بيان كرد: آن‌ها (جمهوري آذربايجان) به جنبه‌ي ملي اين موسيقي در كشورشان پرداخته‌اند، البته ما هم درباره‌ي موسيقي عاشيق‌لار كوتاهي كرده‌ايم. وي ادامه داد: اين موسيقي در شمال و جنوب رود ارس بوده است و خوانندگان و نوازندگان اين موسيقي در دو طرف مرز، افراد شاخص و معروفي هستند. با اين وجود، قدمت اين موسيقي در آذربايجان ايران بيش‌تر است. او توضيح داد: عده‌اي قدمت اين موسيقي را افسانه‌يي و بسيار قديمي مي‌دانند و آن را به داستان «دده قورقود» (عنوان كتابي كهن در ادبيات تركي) نسبت مي‌دهند و بر اين اساس، ساز آن را «قوپوز» مي‌دانند؛ اما عده‌اي ساز اين موسيقي را ساز «عاشيقي» مي‌گويند. سرپرست بنياد ايران‌شناسي استان آذربايجان شرقي درباره‌ي تفاوت عاشيق‌لار ايران با عاشيق‌لاري كه در جمهوري آذربايجان نواخته مي‌شود، گفت: كلام و ريتم‌هاي هر دو موسيقي يكي است و اشعاري كه در عاشيق‌لار دو سوي مرز‌ها استفاده مي‌شود، داراي محتوايي يكسان با مضمون‌هايي درباره‌ي مدح اميرالمؤمنين علي (ع)، توصيف رشادت‌هاي عاشورا، جوانمردي، شجاعت، حكمت و پندآموزي است. رنجبر افزود: اين موسيقي در دو طرف مرز تقريبا در يك مايه است و تفاوت آشكاري با يكديگر ندارند. انتهاي پيام