رييس پژوهشكده علوم و فن‌آوري هوايي پژوهشگاه هوافضا، دستاوردها و اهداف پرتاب راكت‌هاي«كاوش» را تشريح كرد. به گزارش خبرنگار «فن‌آوري» خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، دكتر محمد ابراهيمي كه در مراسم هفته جهاني «فضا» در پژوهشگاه هوافضا سخن مي‌گفت، با بيان اين‌كه راكت‌هاي كاوش براي انجام پژوهش‌هاي زيربنايي فضايي كاربرد دارند، گفت: اين راكت‌هاي كاوش در هواشناسي، تهيه نمونه از لايه‌هاي جوي براي انجام تست‌هاي مربوط به مواد و مطالعات كيهان شناسي كاربرد دارد. وي با بيان اين كه شكل پرتاب اين راكت‌ كاوش‌ها مثل يك U برعكس است كه معمولا نيز سالم به زمين باز مي‌گردند، تصريح كرد: با توجه به قيمت مناسب، اين پروژه‌ها نسبت به پروژه‌هاي مانند ايستگاه‌هاي فضايي و تلسكوپ‌هاي فضايي كاربرد زيادي در تحقيقات فن‌آوري‌هاي فضايي دارد. رييس پژوهشكده علوم و فن‌آوري هوايي پژوهشگاه هوافضا، با اشاره به اين كه راكت‌هاي كاوش در ارتفاع بين 50 تا 150 كيلومتري از سطح زمين بيشترين كار برد را دارد، ادامه داد: در اين فاصله هيچ ماهواره اي توانايي ماندن در فضا را ندارد، بنابراين اين فاصله ناحيه‌اي است كه معمولا كمتر مورد توجه قرار مي‌گيرد و تنها راكت‌هاي كاوش‌ هستند كه مي‌توانند به اين فاصله پرتاب شده و تحقيقات گسترده اي را انجام دهند. به گفته ابراهيمي، ايستگاههاي پرتاب راكت‌هاي كاوش كمتر از يك هفته قابليت آماده سازي را دارد. وي با بيان اين كه راكت كاوش‌ها داراي سه قسمت مي باشند، خاطر نشان كرد: موتور راكت به كاوشگر كمك مي‌كند تا انرژي لازم براي پرتاب از زمين را به دست آورد. محموله آزمايشگر نيز شامل تجهيزات مختلف براي انجام آزمايشات بوده و سيستم بازيابي نيز سامانه‌هاي كاهش سرعت را تشكيل مي‌دهد . رييس پژوهشكده علوم و فن‌آوري هوايي پژوهشگاه هوافضا زمان پرواز راكت‌هاي كاوش‌ را 5 تا 20 دقيقه عنوان كرد و درباره اهداف پرتاب كاوش‌ها توضيح داد: دسترسي به مدارهاي پايين جو، بازگشت سالم محموله به زمين، ايجاد فن‌آوري‌هاي مخابراتي بين ايستگاههاي زميني از جمله اهداف پرتاب راكت كاوش‌ها به فضا به شمار مي‌رود. ابراهيمي تصريح كرد: پرتاب اول راكت كاوش توسط پژوهشگاه هوافضا در سال 85 انجام شد كه به علت مشكلات جزئي سازه‌اي نتوانست داده‌هاي پروازي را به زمين ارسال كند. وي بيان كرد: در پرتاب راكت كاوش‌ها نياز به دانش فني طراحي محموله الكترونيك، طراحي سيستم جدايش و بازيابي، طراحي اتصال به دو پرتاب كننده مختلف بسته بندي مرحله تست و آناليز، طراحي و تحليل و فرماندهي ميدان است. رييس پژوهشكده علوم و فن‌آوري هوايي پژوهشگاه هوافضا درباره زيرسيستم‌هاي مورد استفاده در محموله‌ دوم راكت كاوش ادامه داد: سازه، زيرسيستم تامين توان، زير سيستم GPS، زيرسيستم ارسال تصوير، زير سيستم كامپيوتر پرواز، زيرسيستم بخش محيطي، زيرسيستم جدايش و زيرسيستم بازيابي از جمله سيستم‌هاي مورد استفاده در محموله راكت كاوش محسوب مي‌شوند. انتهاي پيام