يك توليدكنندهي گليم: درهاي كشور براي صنايع دستي خارجي كاملا باز است صنايع دستي پس از قرار گرفتن زير نظر سازمان ميراث فرهنگي عظمت پيشين را ندارد
يك توليدكنندهي گليم در استان خراسان رضوي گفت: درهاي كشور براي صنايع دستي خارجي كاملا باز است و هيچ كسي به اين موضوع توجه ندارد. مردم هم از اين كالاهاي كمارزش استقبال ميكنند و اين اتفاق براي هنرمندي كه صنايع دستي را ميشناسد، بسيار دردآور است. گيتي هاشمزاده در گفتوگو با خبرنگار بخش صنايع دستي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، با اشاره به وضعيت صنايع دستي در كشور، اظهار داشت: اكنون صنايع دستي براي كشور معضلي بهشمار ميآيد، چون مردم با آن آشنا نيستند. البته كارهاي خوبي براي آن شدهاند، مانند اهداي بن خريد صنايع دستي از طريق بانكها، اما متأسفانه پيش از آنكه مردم را توجيه كنند كه چرا بايد صنايع دستي بخرند، اين اقدامات صورت گرفتهاند. او حمايت نكردن متوليان دولتي را از رشتههاي صنايع دستي و هنرمندان اين بخش، از ديگر مشكلات موجود دانست و افزود: كارگاهي كه ما در آن فعاليم، زماني 30 كارگر داشت كه اكنون بهدليل حمايت نشدن، كارگران آن به شش نفر رسيده است. براي بهبود اوضاع از معاونت هنرهاي سنتي و صنايع دستي استان خراسان رضوي تقاضاي وام كرديم و حتا كارشناسان بانك پس از ديدن كارگاه، با پرداخت وام 15ميليون توماني موافقت كردند؛ اما وقتي به بانك مراجعه كرديم، با درخواست سند ملكي و ضامن، آنقدر جلوي پاي ما سنگاندازي كردند كه از گرفتن اين وام منصرف شديم. هاشمزاده بيان كرد: اگر هنرمندان صنايع دستي توانايي مالي داشتند كه تقاضاي وام نميكردند؛ ولي با شرايط موجود، بيشتر كارگاههاي صنايع دستي در حال نابودياند. وي ادامه داد: مردم با صنايع دستي ايراني اصلا آشنا نيستند و ما اجناس خود را فقط به گردشگران يا مسافران خارج از كشور ميتوانيم بفروشيم. ايرانيها ترجيح ميدهند، بهجاي هنر ايراني از روميزيهاي هندي در تزئين خانهي خود استفاده كنند. اين هنرمند صنايع دستي با اشاره به حجم بالاي واردات صنايع دستي خارجي به كشور، گفت: مردم از اين كالاهاي خارجي خوب استقبال ميكنند و هنرمندي كه دغدغهي مالي دارد، مجبور است، در فروشگاههاي خود در كنار آثار ايراني، كالاي خارجي بفروشد. وي اظهار كرد: يكي از آرزوهايم اين است كه زماني در فروشگاه خود فقط آثار ايراني را بفروشم، حتا اگر يك گليم در هر ماه باشد؛ ولي به شرط آنكه توان مالي داشته باشم. اكنون هنرمند آنقدر مشكلات مالي دارد كه مجبور ميشود، اجناس نامرغوب چيني را كه هر روز حجم ورود آنها به كشور افزايش مييابد، بفروشد. اتفاقا مردم هم اين كالاها را خوب ميخرند. تحمل اين شرايط براي هنرمند صنايع دستي سخت است. او دربارهي حمايتهاي معاونت هنرهاي سنتي و صنايع دستي، گفت: معمولا كارشناسان اين معاونت با هنرمندان ارتباط خوبي دارند؛ ولي صنايع دستي از وقتي كه زير نظر سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري قرار گرفته است، آن عظمت پيشين را ندارد. اين معاونت، فضاي اداري كوچكي را در مقايسه با گذشته در اختيار دارد و از نظر كارآيي نيز تقريبا نسبت به دوران گذشته، محدودتر شده است. هاشمزاده افزود: معاونت صنايع دستي در استان خراسان رضوي، حتا يك فروشگاه صنايع دستي ندارد، البته مسؤولان اين معاونت ميگويند، نميخواهند به بخش فروش وارد شوند؛ ولي وجود يك فروشگاه از اين معاونت كه تمام آثار استان را عرضه كند، ابزار تبليغي و تشويقي مناسبي ميتواند باشد. انتهاي پيام