بررسي اقتصادي بودن يا نبودن ساخت پالايشگاه نفت در ايران تنها با داشتن طرح‌ جامع انرژي مي‌تواند كارشناسي و دقيق باشد. نرسي قربان ـ كارشناس اقتصادي انرژي ـ در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، با بيان اين مطلب اظهار كرد: به طوركلي تصميم‌گيري درباره ساخت پالايشگاه نفتي يك تصميم‌گيري بلندمدت است و نمي‌توانيم با نوسان‌هاي قيمت نفت‌خام نظر خود را در اين‌باره تغيير دهيم. وي با تاكيد بر اين‌كه بنابراين لازم است اين تصميم‌گيري‌هاي بلندمدت با مطالعه همه جوانب سياسي، اقتصادي، اجتماعي و وجود منابع هيدروكربوري توسط مسوولان نظام همراه باشد، افزود: از آن‌جايي كه هنوز طرح جامع انرژي در كشور نداريم، تصميم‌گيري‌ها دقيق و مشخص‌ نيست و تا زماني‌كه طرح جامع و كامل حداقل 20 ساله در بحث انرژي در كشور وجود نداشته باشد، تصميم گيري‌هاي بلند مدت با مشكل مواجه خواهد شد، زيرا لازم است بدانيم برنامه‌ريزي براي مسائلي مانند تخصيص انرژي در مصرف داخل، صنايع، تزريق، صادرات و استفاده از انرژي‌هاي تجديدپذير چگونه است. به گفته او به همين دليل تا زماني كه برنامه‌ريزي جامع انرژي در كشور تهيه نشود، تصميم‌گيري درخصوص موضوعي مانند ساخت پالايشگاه يا عدم اجراي آن با در نظر گرفتن فقط شرايط تحريم و مسائل سياسي يا فقط قيمت نفت‌خام عاقلانه نخواهد بود. قربان، اقتصادي‌بودن ساخت پالايشگاه‌ را در شرايط كنوني مشروط به تعيين الگوي كلي انرژي كشور ازنظر پرداخت يارانه يا فروش محصولات با قيمت واقعي دانست و گفت: با توجه به اين‌كه طي دوره‌هاي مختلف تاريخ ساخت پالايشگاه، معمولا شركت‌هاي بزرگ فعال در بخش‌هاي مختلف توليد، پالايش و توزيع در بازار، پالايشگاه‌هاي خود را در كشورهاي ديگري مي‌ساختند و ملزم به پرداخت ماليات بودند، درنتيجه معادلات اقتصادي را طوري تنظيم مي‌كردند كه سود در توليد و توزيع (بازار) بيشتر باشد و كمترين سود به پالايشگاه برسد. او در ادامه تصريح كرد: به همين دليل بايد توجه داشته باشيم كه الگوي اقتصادي خارجي‌ها در ساخت پالايشگاه همواره مناسب و مطلوب كشورمان نيست و بايد با تهيه طرح جامع نسبت به شرايط كشور تصميم گيري كنيم. انتهاي پيام