نماينده‌ي زرتشتيان در مجلس شوراي اسلامي ثبت جشن‌هاي ملي ايران باستان، بويژه «سده» را در فهرست ميراث معنوي و تقويم ايران خواست و اظهار اميدواري كرد كه ثبت اين آيين‌ها، زمينه‌اي را براي ثبت جهاني آن‌ها در فهرست ميراث معنوي يونسكو فراهم آورد.
به گزارش خبرنگار بخش ايران‌شناسي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، اسفنديار اختياري در مراسم جشن سده كه روز گذشته (10 بهمن‌ماه) در مجتمع فرهنگي ـ هنري زرتشتيان ماركار در تهران‌پارس برگزار شد، بيان كرد: سده يك جشن آتش است كه براي كشف يكي از بزرگ‌ترين آفرينش‌هاي پروردگار يكتا جشن گرفته مي‌شود. اگر آتش وجود نداشت، تمدن بشري نيز وجود خارجي نداشت و با پيدايش آتش، تمدن بشري معنا پيدا مي‌كند.
او گفت: آتش نشانگر معناي غلبه‌ي نور بر تاريكي است. به علاوه، آتش به سمت بالا مي‌رود و نمادي از پيشرفت است. هم‌چنين آب، باد، خاك و آتش چهار عنصر مورد احترام زرتشتيان‌اند و چهار عنصر محيط زيست نيز به‌شمار مي‌آيند و ما به‌عنوان ايرانيان، اين جشن را برپا مي‌كنيم.
وي با اشاره به ثبت ملي جشن‌هاي نوروز و يلدا در فهرست ملي ميراث معنوي، افزود: از اسفنديار رحيم‌مشايي ـ معاون رييس‌جمهور و رييس سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري ـ درخواست مي‌كنم تا جشن سده را كه در روز مهر و محبت از ماه بهمن در انديشه‌ي نيك، جشن گرفته مي‌شود در فهرست جهاني ثبت كنند تا زمينه‌ي احيا و شناساندن آن به مردم جهان فراهم آيد.
در ادامه‌ي اين مراسم، رييس انجمن زرتشتيان در دوره‌ي چهل‌ويكم اين انجمن، بيان كرد: هر جشني، فلسفه‌اي دارد؛ فلسفه‌ي جشن سده، حركت به سمت نور و خورشيد و نو شدن است. هر كدام از آيين‌هاي ايراني فلسفه‌اي دارند و بر مبناي درستي بنا شده‌اند كه معيارهاي علمي و فرهنگي آن زمان بوده است.
رستم خسروياني گفت: سده، يك جشن ملي است و به فرهنگ و تمدن ايران متعلق است و تنها يك جشن مذهبي به‌شمار نمي‌آيد. ما زرتشتيان پاسدار اين آيين بوده‌ايم و بايد اين جشن‌ها را به‌خوبي برگزار كنيم.
وي ادامه داد: جشن سده به تمام ايرانيان مربوط است و همه‌ي ايرانيان بايد آن را جشن بگيرند. در ايران قديم، سال را به دو فصل تابستان بزرگ و زمستان بزرگ تقسيم مي‌كردند كه جشن سده، در صدمين روز زمستان بزرگ برپا مي‌شود.
او توضيح داد: در شاهنامه‌ي فردوسي نيز جشن سده به هوشنگ‌شاه به‌مناسبت پيدايش آتش نسبت داده شده است.
فردوسي در شاهنامه سروده است:
يکي روز شاه جهان سوي کوه / گذر کرد با چند کس هم‌گروه
پديد آمد از دور چيزي دراز / سيه رنگ و تيره‌تن و تيزتاز
دو چشم از بر سر چو دو چشمه خون / ز دود دهانش جهان تيره‌گون
نگه کرد هوشنگ باهوش و سنگ / گرفتش يکي سنگ و شد تيزچنگ
به زور کياني رهانيد دست / جهان‌سوز مار از جهان‌جوي جست
برآمد به سنگ گران سنگ خرد / همان و همين سنگ بشکست گرد
فروغي پديد آمد از هر دو سنگ / دل سنگ گشت از فروغ آذرنگ
نشد مار کشته وليکن ز راز / ازين طبع سنگ آتش آمد فراز
جهاندار پيش جهان آفرين / نيايش همي کرد و خواند آفرين
که او را فروغي چنين هديه داد / همين آتش آنگاه قبله نهاد
بگفتا فروغيست اين ايزدي / پرستيد بايد اگر بخردي
شب آمد برافروخت آتش چو کوه / همان شاه در گرد او با گروه
يکي جشن کرد آن شب و باده خورد / سده نام آن جشن فرخنده کرد
ز هوشنگ ماند اين سده يادگار / بسي باد چون او دگر شهريار
کز آباد کردن جهان شاد کرد / جهاني به نيکي ازو ياد کرد
هم‌چنين رييس انجمن موبدان زرتشتي اظهار كرد: جشن سده گرامي‌داشت آتش در ايران باستان است و فقط به زرتشتيان متعلق نيست، بلكه به همه‌ي ايرانيان تعلق دارد و يك جشن ملي است.
اردشير خورشيديان معتقد است: انديشه‌هاي بشري بر سه پايه استوارند؛ انديشه‌هاي واقعي كه رئال هستند و تمام علميون به آن اعتقاد دارند. انديشه‌ي ديگر، انديشه‌هاي فراواقعي است كه بر پايه‌ي راستي‌ها و نيكي‌ها استوار است و انديشه‌ي ديگر، انديشه‌ي انسان‌هاي فرومايه، ديو و اژدهاسان است. بايد انديشه‌هاي واقعي و فراواقعي را ياد بگيريم و از انديشه‌هاي فرومايه دوري جوييم.
وي افزود: جشن‌هاي ايرانيان از ريشه‌ي «يَسَن» به معناي ستايش خدا هستند و ما موبدان در اين جشن جمع شده‌ايم تا آتش مهر، عشق، دوستي و وفاداري را روشن كنيم.
در ادامه، آتش جشن سده توسط مهربان فيروز‌گري ـ موبد موبدان زرتشتي ـ ابتدا در سالن مجموعه روشن و اوستا ـ كتاب مذهبي زرتشتيان ـ خوانده شد. سپس اين آتش توسط موبدان زرتشتي در محوطه‌ي باز مجموعه‌ي فرهنگي ـ هنري زرتشتيان برافراشته شد و شركت‌كنندگان در جشن، سرودهاي «اي ايران، اي مرز پرگهر» و «يار دبستاني» را خواندند.
پيش از ورود به سالن برگزاري جشن سده، از شركت‌كنندگان با گلاب، آينه و نقل استقبال مي‌شد. بيشتر شركت‌كنندگان به زبان فارسي دري صحبت مي‌كردند و سده را به يكديگر شادباش مي‌گفتند.
انتهاي پيام