علي باباچاهي: انگيزه‌هاي اقتصادي در كارگاه شعر بايد مهم باشد
علي باباچاهي با اين اعتقاد كه بنيان‌گذار وجوه اقتصادي شعر امروز ايران است، بر انگيزه‌هاي اقتصادي در راه‌اندازي كارگاه‌هاي شعر تأكيد دارد. اين شاعر در گفت‌وگو با خبرنگار بخش ادب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، گفت: در حالي‌كه يك هنرآموز براي فراگرفتن ديگر گرايش‌هاي هنري مبالغ هنگفت و گزافي را هزينه مي‌كند، چرا نبايد براي فراگيري مهارت‌ها و تكنيك‌هاي شعر در كارگاه‌ها متحمل هزينه‌اي شود؟ عده‌اي فكر مي‌كنند به شعر كه مي‌رسند، همين‌طوري و باري به هر جهت برگزار مي‌شود؛ در حالي‌كه بنده تأكيد دارم به دليل احترام به شأن هنر و هنرمند، بايد به جنبه‌هاي اقتصادي فعاليتش توجه شود. او در عين حال خاطرنشان كرد: متأسفانه كارگاه‌هاي شعر وضعيت معيشتي استادي را كه اقدام به برپايي كارگاه كرده است، تأمين نمي‌كند و اي كاش بخشي از هزينه‌هاي زندگي شاعر از اين طريق تأمين مي‌شد. به اعتقاد من، بايد اين‌گونه باشد كه شاعر از طريق فعاليت حرفه‌يي‌اش در حوزه‌ي شعر، با انتشار كتاب و برپايي كارگاه، تأمين شود. اما واقعيت چيز ديگري است و انگيزه‌ي اقتصادي در اين زمينه پررنگ نيست. با اين وجود به برپايي رايگان كارگاه شعر اعتقاد ندارم. ضرورت دارد هزينه‌اي از كارآموز گرفته شود؛ هرچند اين مبلغ اندك باشد. حتا معتقدم براي جلسه‌هاي شعرخواني و سخنراني نيز بايد مبلغي را درنظر گرفت؛ كما اين‌كه خودم در داوري جشنواره‌ها‌ي شعر و همچنين سخنراني‌هايم در شهرستان‌ها و تهران، مبلغي را پيشنهاد مي‌كنم كه بپردازند. اين را نه تنها در شأن هنر مي‌بينم؛ بلكه ژست اين را هم مي‌گيرم كه بنيان‌گذار وجه اقتصادي شعر امروز ايران هستم. باباچاهي در ادامه با اشاره به تجربه‌هاي برخي از كارگاه‌هاي سال‌هاي دهه‌ي 70 و انتقاد از رويكرد آن كارگاه‌ها كه سبك استاد را تكثير مي‌كردند، متذكر شد: من در كارگاه‌هايم قصد تكثير فردي به‌نام باباچاهي را ندارم؛ حال آن‌كه در برخي از كارگاه‌هايي كه در گذشته شكل مي‌گرفت، بيش‌تر تكثير سبك استاد به‌نظر مي‌رسيد؛ نه فعاليت كارگاهي، و من همواره كارآموزان را از گرايش پيدا كردن به كارم بر حذر داشته‌ام. او تجربه‌ي كارگاه‌هاي شعر يا داستان و ديگر زمينه‌هاي هنري را معطوف به كپي‌برداري از تجربه‌ي غرب ندانست و تأكيد كرد: شايد پس پشت روان‌شناسي كارگاه، مكتب‌خانه‌هاي قديم را بيابيم. شاعر «رفته بودم به صيد نهنگ» متذكر شد: در يك چشم‌انداز كلي، لزوما كارگاه‌هاي شعر را محل پرورش شاعر نمي‌دانم. او در ادامه با استناد به تجربه‌ي چندين‌ساله‌اش در برگزاري كارگاه شعر، اظهار كرد: محوريت بحث در كارگاه شعرم بيش‌تر بر بررسي و نقد جريان‌هاي شعري معاصر است و نقطه‌ي عزيمت ما در كارگاه، نيما و تحول نيمايي است؛ در عين حال، در كارگاه، سلسله‌مراتب تاريخي يا تقويمي را در بررسي شعر امروز مدنظر قرار نمي‌دهم؛ بلكه به جريان‌شناسي شعر امروز مي‌پردازم. علي باباچاهي در پايان در توضيحي بيش‌تر درباره‌ي چگونگي فعاليتش در كارگاه شعر تصريح كرد: در هر جلسه تا هنگامي كه مجال هست، كارآموزان تك‌تك آثارشان را مي‌خوانند و كارشان مورد بررسي قرار مي‌گيرد. از سويي، هرچند جلسه يك‌بار در جلسه‌اي ويژه، اثر كارآموز مورد نقد و بررسي قرار خواهد گرفت. انتهاي پيام