منوچهر احترامي معتقد است: طنزنويسان در زمينه‌هاي غيرسياسي هم مي‌نويسند؛ ولي رغبتي براي انتشارشان وجود ندارد. اين طنزپرداز پيشكسوت در گفت‌وگو با خبرنگار بخش ادب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، درباره‌ي ايجاد فضا براي خلق طنزهاي غيرسياسي و توجه طنزنويسان به نوشتن اين‌ نوع طنز، گفت: درواقع، به دليل آن‌كه تنها بخشي از طنزهايي كه نوشته مي‌شوند و بيش‌تر سياسي هستند، در مطبوعات چاپ مي‌شوند و بقيه چاپ نمي‌شوند و ما همين‌ها را كه در دسترس‌اند، مي‌بينيم، فكر مي‌كنيم غالب با طنز سياسي است؛ در حالي‌كه در حوزه‌هاي ديگر هم طنز نوشته مي‌شود؛ اما چاپ نمي‌شود. او در ادامه افزود: يك پايه‌ي مطبوعات و روزنامه، مسائل سياسي روز است. جلسه‌هاي سياسي پوشش داده و منتقل مي‌شوند؛ اما بسياري از مسائل غيرسياسي نوشته مي‌شود؛ ولي به دست من و شما نمي‌رسد. طنزنويسان مي‌نويسند؛ ولي در مطبوعات فضا به گونه‌اي است كه مسائل اجتماعي همگاني نيست و رغبتي براي انتشارشان وجود ندارد. احترامي تأكيد كرد: بارها شده كه درباره‌ي فرهنگ قديم خودمان يا اعتقادات‌مان بحث كنيم و به شكل طنز از آن‌ها بنويسيم؛ پس نمي‌توان گفت نبوده و نوشته نمي‌شود. درواقع، نه اين‌كه نوشته نشود؛ بلكه مشتري ندارد و در نتيجه به چاپ نمي‌رسد. كاريكاتور هم همين‌طور است و كاريكاتورهايي با غير مسائل روز معمولا در نمايشگاه‌ها به نمايش درمي‌آيند و كاريكاتورهاي سياسي و روز در مطبوعات ديده مي‌شوند. اين نويسنده عنوان كرد: طنزنويس اصلا به سياست كاري ندارد و اين‌گونه نيست كه با نيت سياسي بنويسد. او مسائل روز جامعه را مي‌بيند و با خودش عهد نكرده آن‌چه را كه مردم استقبال مي‌كنند، بنويسد. او درباره‌ي آن‌چه هست، مي‌نويسد، كه گاهي سياسي است و گاهي اجتماعي. اما ما وقتي اين‌نوع‌ها را تقسيم‌بندي ذهني مي‌كنيم، همه چيز را در كفه‌ي سياست مي‌گذاريم. اگر درباره‌ي مسائل شهري مي‌نويسد، به سياست ربطي ندارد؛ مسائل عادي و معمولي روز است. احترامي همچنين گفت: طنزنويسي هم مثل هر شغل ديگري پيرو عرضه و تقاضاست. آن‌ كسي كه طنزنويسي شغل اوست، دنبال اين مي‌رود كه از او چه مي‌خواهند؛ مثل سريال‌هاي طنز تلويزيون كه به هر چيز روز مي‌پردازند و گاهي هم خنثا و بي‌خاصيت‌اند و اتفاقا بابت اين گاه لودگي‌ها مردم مي‌خندند. او در پايان تأكيد كرد: اين‌طور نيست كه همه به سياست بپردازند و الآن در روزنامه‌ها كم‌تر طنز سياسي مي‌بينيم. زمينه‌ي پذيرش در مردم مهم است. چيزي كه شاخص است، براي طنزنويس زمينه مي‌شود. نمي‌شود گفت طنزپردازان سياسي مي‌نويسند. آن‌ها مي‌روند دنبال شخصيتي كه بشود رويش مانور داد‌. هدف مهم است و اين‌ها همه به برداشت‌هاي آدم‌ها برمي‌گردد. مي‌توان هر برداشتي كرد و لذت برد. تلقي‌ها فرق مي‌كند. طنز يعني از زاويه‌هاي مختلف، مسائل را ديدن و ايهامي كه وجود دارد، باعث تلقي‌هاي مختلف در افراد مي‌شود. انتهاي پيام