يك برگزار‌كننده‌ي تورهاي ورودي طبيعت: محوطه‌هاي حفاظت‌شده هيچ ضوابطي براي آگاهي گردشگر ندارند مناطق سه‌هزار و دوهزار شمال را براي طبيعت‌گردي از دست داده‌ايم
يك برگزار‌كننده‌ي تورهاي ورودي طبيعت‌گردي گفت: متأسفانه در مناطق حفاظت‌شده‌ي كشور هيچ دستور و ضوابطي وجود ندارد كه گردشگر آگاه باشد چگونه، از چه مسيري و تا كجاي اين مناطق مي‌تواند برود. محسن آقاجاني در گفت‌وگو با خبرنگار بخش گردشگري خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، اظهار داشت: متأسفانه گردشگري هنوز مورد قبول مسؤولان كشور واقع نشده است و دولت نمي‌داند با اين صنعت ارزآور چه كار مي‌خواهد كند. در اين شرايط، آژانس‌ها به آينده اعتمادي ندارند و نمي‌دانند چه اتفاقي قرار است رخ دهد. آن‌ها در اين صنعت از خط مقدم نيز جلوترند و كوچك‌ترين مسأله‌ي سياسي روي فعاليت آژانس‌هاي گردشگري كشور اثر مي‌گذارد. با اين اوضاع، گردشگر مقصد ديگري را مانند نپال يا آفريقاي جنوبي انتخاب مي‌كند تا دست کم پول خود را هدر ندهد. به گفته‌ي او، با توجه به نوپا بودن طبيعت‌گردي در ايران، همه‌ي آژانس‌ها فكر مي‌كنند بايد از اين بخش نفع و استفاده‌ي مالي داشته باشند. البته با اين نگرش مخالف نيستيم؛ اما فعاليت در اين حوزه نبايد مقطعي و فصلي باشد. درحالي‌كه متأسفانه اكنون شرايط اين‌گونه است و همه فكر مي‌كنند، چيزي به‌دست آورده‌اند و تا آنجا كه بايد، از آن مي‌توانند منتفع شوند. عضو جامعه‌ي تورگردانان ايران بيان كرد: تورهاي طبيعت در اين وضعيت، قطعا بدون استاندارد برگزار مي‌شوند. اكنون استاندارد اين تورها به تجربه‌ي راهنما خلاصه مي‌شود، البته تعداد اندكي از راهنمايان اين حوزه افرادي حرفه‌يي و متخصص هستند تا اين ضعف را برطرف كنند. وي ادامه داد: گردشگراني كه به ايران سفر مي‌كنند، آگاه‌اند و وقتي براي صعود به قله‌ي دماوند تصميم مي‌گيرند، يعني تجربه‌ي قله‌ي ديگري را دارند و با سفر خود به‌نوعي ما را محك مي‌زنند؛ اما ما در كشور هيچ زيربنا و ساختاري نداريم و بيشتر راهنمايان اين حوزه نيز افرادي كم‌تجربه‌اند. او تشكيل كميته يا بخشي كه تربيت و سنجش راهنمايان متخصص اكوتوريسم را برعهده داشته باشد، ضروري دانست و اظهار كرد: بيشتر راهنمايان فعال در حوزه‌ي طبيعت‌گردي به زبان دوم مسلط نيستند و اين مسأله ارتباط آن‌ها را با گردشگر ضعيف مي‌كند. گردشگر در اين شرايط مجبور مي‌شود، برخي پرسش‌هاي خود را نپرسد؛ اما متأسفانه اين راهنمايان وقتي گروهي را همراهي مي‌كنند، بر اين عقيده‌اند كه محق هستند و بايد پول بيشتري دريافت كنند. درحالي‌كه اين افراد گاهي حتا از استعدادها و ظرفيت‌هاي منطقه‌ي طبيعي نمي‌توانند استفاده كنند و آژانس مجبور مي‌شود، افراد ديگري را در كنار راهنما تعيين كند، بنابراين بيشتر هزينه مي‌كند. وي ادامه داد: سازمان‌هايي مانند حفاظت از محيط زيست و ميراث فرهنگي و گردشگري با وجود اين‌كه در زمينه‌ي طبيعت‌گردي پيش‌زمينه‌هايي دارند، اما هيچ برنامه‌ريزي زيربنايي ندارند و همه فكر مي‌كنند، اگر خبرهاي داغي بدهند، درد گردشگري را درمان مي‌كنند. آقاجاني تأكيد كرد: لازم است، مشخص شود گردشگري به كجا مي‌خواهد برود. در آن صورت، مردم كشور به اين حقيقت مي‌رسند كه گردشگري فقط دلار نيست، بلكه وارد‌كننده‌ي فرهنگ است، تمام گردشگران كه با خود فرهنگ منحط وارد نمي‌کنند. اين برگزار‌كننده‌ي تورهاي ورودي طبيعت با اشاره به وضعيت اين تورها در مناطق حفاظت‌شده و ديگر مناطق طبيعي و برخورد سازمان‌هاي مربوط با اين حوزه، گفت: چند سال پيش حدود 10 نفر از دانشمندان گياه‌شناسي را در قالب سفر تحقيقاتي به ايران آورديم و قرار بود، آن‌ها پس از تحقيقاتي كه در منطقه‌ي محافظت‌شده‌ي گردنه‌ي ميمند در كهگيلويه و بويراحمد انجام مي‌دهند، يك نسخه از تحقيقات خود را به ايران ارايه كنند؛ اما زماني كه اين گروه به منطقه رسيد، با تعدادي از نيروهاي مسلح مواجه شد كه وظيفه‌ي نگهباني از منطقه را برعهده داشتند و در تمام مدت، اين افراد در منطقه‌اي كه دانشمندان بودند، حضور داشتند كه اين مسأله ناراحتي‌هايي را موجب مي‌شد. بنابراين گروه تصميم گرفت خارج از منطقه‌ي حفاظت‌شده به تحقيقات خود ادامه دهد. علاوه بر اين، درحالي‌كه محققان، حق و اجازه‌ي چيدن گل‌ها و گياهان منطقه را براي نمونه‌برداري نداشتند، يك گله از گوسفندان درحال چرا بودند! او در ادامه با اشاره به وضعيت جبهه‌ي جنوبي كوه دماوند به‌عنوان اثر ملي طبيعي ثبت‌شده، بيان كرد: سال 2007 ميلادي به سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري درباره‌ي مسدود كردن جاده‌هاي بزرگي كه در پاي اين كوه قرار دارند و ايجاد راه پياده براي دسترسي به كوه و استفاده از موقعيت اين قله در ايران براي راه‌اندازي تورهاي صلح با حضور گردشگران كشورهاي ديگر، پيشنهادي دادم؛ اما متأسفانه مسؤولان به اين پيشنهاد هيچ توجهي نكردند و اكنون بايد وضعيت اين كوه را مشاهده كرد؛ جاده‌هاي پاي كوه محل ورود خودروها شده‌اند! اين تورگردان با اشاره به نبود امكانات در مناطق طبيعي و مواجه‌ي گردشگران خارجي كه فرهنگ و تجربه‌ي سفر به طبيعت را دارند، با مناطق طبيعي ايران، افزود: چندي پيش همراه گردشگران ژاپني به ارتفاعات توچال سفري داشتيم. اين گردشگران در اين فضاي طبيعي نمي‌دانستند، زباله‌هاي هرچند کوچک و قابل تجزيه‌ي خود را كجا بايد تخليه كنند، چون هيچ سطل زباله‌اي در آن منطقه نبود و ما تمام زباله‌هاي خود را تا شهر حمل كرديم. وي با بيان اين‌كه متأسفانه در مناطق حفاظت‌شده هيچ دستور و ضوابطي وجود ندارد، تا گردشگران آگاه باشند در طبيعت چگونه سفر كنند، گفت: معمولا ما در هر منطقه‌ي طبيعي که اقداماتي را با عنوان سامان‌دهي انجام داده‌ايم، به از بين رفتن آن منطقه كمك كرده‌ايم؛ براي نمونه، در آبشار سميرم كه اكنون با انبوه زباله پوشيده شده است، سكوهايي براي اسكان گردشگران ساخته‌اند كه فقط به تغيير منطقه منجر شده است. اين آبشار اصلا وضعيت مناسبي ندارد و گردشگران طبيعت ترجيح مي‌دهند، پس از ديدن آبشار خارج از اين منطقه اقامت يا توقف كنند. آقاجاني بيان كرد: در مناطق طبيعي سه‌هزار و دوهزار استان مازندران جاده‌اي كشيده‌اند و ساخت‌وسازهايي انجام داده‌اند كه اين مناطق را ديگر براي طبيعت‌گردي از دست داده‌ايم. با وجود چنين شرايطي به‌عنوان برگزار‌كننده‌ي تورهاي طبيعت ترجيح مي‌دهيم، به مناطقي سفر كنيم كه بكر و وسعت ديد بيشتري داشته باشند. عضو جامعه‌ي تورگردانان با تأكيد بر لزوم تدوين آموزش‌هاي استاندارد براي راهنمايان تورهاي طبيعت، اضافه كرد: بسياري از برگزار‌كنندگان اين تورها تمايل دارند، از افراد كم‌تجربه به‌عنوان راهنما در تور استفاده كنند تا هزينه‌ها كم‌تر شوند. درحالي‌كه ما تلاش مي‌كنيم، بيشتر از مسايل مالي به بازتاب‌هاي كار خود درنظر گردشگران توجه كنيم. بنابراين به تجربه و كار راهنما بيشتر اهميت مي‌دهيم. انتهاي پيام