داوران دومين دوره‌ي جايزه‌ي شعر خبرنگاران با حضور در مؤسسه‌ي گل‌آقا از عمران صلاحي تجليل كردند.
به گزارش خبرنگار بخش كتاب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، داوران اين جايزه امروز (دوشنبه) به مؤسسه‌ي گل‌آقا كه صلاحي سال‌ها در آن‌جا قلم زده و نوشته‌هاي طنزآميزش را منتشر كرده بود، رفتند و لوح تقدير جايزه را به پاس تلاش ارزشمند اين شاعر در گسترش شعر، كه در سال 1385 هم مجموعه‌ي شعر «آن‌سوي نقطه‌چين‌ها...» از او منتشر شده است، به ياشار صلاحي - فرزندش - اهدا كردند.
محمدهاشم اكبرياني - دبير جايزه - در اين برنامه گفت: جاي عمران صلاحي در جايزه‌ي شعر خبرنگاران امسال خالي بود؛ از اين‌رو تصميم گرفتيم در برنامه‌اي از او تقدير كنيم. عمران صلاحي زحمت زيادي كشيد و هميشه مورد نظر شاعران نسل جوان است. او با برخورد صميمي و خنده‌رويي‌اش به خبرنگاران هم هميشه لطف ويژه‌اي داشت.
ياشار صلاحي - فرزند عمران صلاحي - نيز گفت: خوشحالم كه اين كتاب ديده شد. اين دفتر به پيشنهاد انتشارات نويد شيراز به‌واسطه‌ي شاپور بنياد به انجام رسيد و بعد از مرگ پدر، خلاصه‌تر شد و نشر ثالث آن را منتشر كرد. اين دفتر يكي از دفترهايي است كه پدرم خيلي دوست داشت و بعد از انقلاب، منتخبي بود كه حسابي شعرش الك شده بود. هرچند دفتر «در يك زمستان و اشعار ديگر» به‌دليل مسائل پخش، كمي مهجور ماند.
در ادامه، عليرضا بهنام گفت: در سال‌هاي اخير، جامعه‌ي شعري‌مان خيلي محدود و معدود امكان داشت با شعر عمران در تماس باشد و اين كتاب وقتي درآمد، منتخبي از كارهاي سال‌هاي آخر كاري او بود و توانست در نشان دادن جايگاه شعري اين شاعر به مردم مفيد و مؤثر باشد و از اين جهت، اهميت تاريخي «آن سوي نقطه‌چين‌ها...» بيش از يك مجموعه‌ي شعر است. شايد به اين دليل كه از چنين كتابي اصولا بايد به شكلي ويژه و خاص و خارج از روند معمول داوري‌ها تقدير كرد. البته خودش به خوبي با اقبال جامعه‌ي كتاب‌خوان روبه‌رو و تجديد چاپ شد. از اين لحاظ، سپاس جامعه‌ي شعري را به شما كه فرزند او هستيد، ابلاغ مي‌كنيم.
او همچنين گفت: از سوي ديگر، شايد اين طليعه‌اي باشد براي اين‌كه شعر صلاحي كه بسيار ارزشمند است، با خصوصيات منحصر به‌فرد، بيش‌تر ديده و خوانده شود. اميدواريم اگر آثار منتشرنشده‌اي دارد، زودتر به زيور طبع آراسته شوند و در اختيار مردم قرار گيرند و اگر خودش نيست، شعرهايش باشند و جاي خالي او را پر كنند.
ياشار صلاحي هم گفت: عمران صلاحي دفترهاي چاپ‌نشده زيادي دارد، كه به ترتيب آن‌ها را منتشر مي‌كنيم؛ هم فارسي و هم تركي.
همچنين عليرضا بهرامي در سخناني گفت: خوشحالم كه بعد از يك سال و چند ماه، جايزه‌ي شعر خبرنگاران، بهانه‌اي شد تا از عمران صلاحي باز يادي كنيم؛ هرچند شاعران راستين و هنرمندان هميشه با آثارشان زنده هستند و اين قطعا به دليل آن معرفتي است كه امثال او به آن رسيده‌اند. همين نقطه‌ي مميزي است كه ما را به اين تفكر وادارد كه چه بسيار شاعران كه با مرگ‌شان، پرونده‌ي كاري‌شان در تاريخ ادبيات بسته شده است.
او در ادامه افزود: معرفت و شناخت نسبت به نظام هستي و زيبايي‌ها اين نتايج را دارد كه مثلا صلاحي يكي از باوقارترين شاعران و طنزپردازان ما مي‌شود و به‌دليل همين تفاوت‌هاست كه ما از مرگ برخي بسيار دلگير و بهت‌زده مي‌شويم و دل‌مان براي‌شان تنگ مي‌شود.
وي همچنين گفت: اگر قرار است ميوه‌هاي حاصل باقي‌مانده از اين درخت مثمر به دست مخاطبان برسند، كاش دست‌چيني صورت گيرد با شعرهاي خوش‌طعم و مقوي براي تقويت بنيه‌ي شعري معاصر.
گيتي صفرزاده - سردبير نشريه‌ي «گل‌آقا» - نيز با ابراز خوشحالي از اين‌كه اين جايزه در گل‌آقا اهدا مي‌شود، گفت: اميدواريم در اين عرصه كساني بيايند كه شعرشان اين‌قدر زلال و شفاف باشد.
به گزارش ايسنا، داوران جايزه‌ي شعر خبرنگاران 29 بهمن‌ماه نيز به منزل عليرضا طبايي - شاعر برگزيده‌شان براي مجموعه‌ي شعر «شايد گناه از عينك من باشد» - رفتند و لوح تقدير و هديه‌ي او را اهدا كردند.
مجموعه‌هاي شعر «تو - كجاست؟» از م. مؤيد (حسين مهدوي) و «ساعت 10 صبح بود» از احمدرضا احمدي به‌عنوان كتاب‌هاي تقديري اين جايزه معرفي شده‌اند.
همچنين «آن‌سوي نقطه‌چين‌ها...» عمران صلاحي، «از ريشه تا زمزمه‌ي برگ» كامل طالبيان، «بي هيچ ترسي از جاذبه‌ي زمين» مهري جعفري، «ترنم داوودي سكوت» قرباني وليئي، «تو كجاست؟» م. مؤيد، «رديف كاج‌ها و گربه‌هاي سفيد» وحيد شريفيان، «زن، تاريكي، كلمات» حافظ موسوي، «ژئوسئانس من» محمد رمضاني فرخاني، «ساعت 10 صبح بود» احمدرضا احمدي، «شايد گناه از عينك من باشد» عليرضا طبايي و «صوت حلزوني نيستي» سميرا يحيايي، نامزدهاي دومين دوره‌ي جايزه‌ي شعر خبرنگاران با داوري: محمدهاشم اكبرياني، عليرضا بهرامي، سپيده جديري، عليرضا بهنام و زهير توكلي بودند.
انتهاي پيام