اولين نشست تخصصي همايش هفتمين دوسالانه ملي نقاشي معاصر ايران در موزه هنرهاي معاصر تهران برگزار شد.
به گزارش خبرنگار بخش هنرهاي تجسمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، اين نشست عصر روز گذشته ـ 12 اسفند ماه ـ با حضور حبيب‌الله صادقي، آيدين آغداشلو، حبيب آيت‌اللهي، مرتضي گودرزي و حسين خسروجردي و تني چند از هنرمندان و دانشجويان برگزار شد.
حبيب‌الله صادقي سرپرست موزه هنرهاي معاصر از برگزاري هفتمين دوسالانه نقاشي ملي معاصر ايران به‌عنوان آخرين قولي كه داده است ياد كرد و گفت: در اين 2 سال، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي و دفتر هنرهاي تجسمي با همكاري و تعامل با هنرمندان توانستند اين‌كار را انجام بدهند و اميدواريم كه در سال آينده با همين تعامل دوسالانه تصويرگري را هم برگزار كنيم.
او ادامه داد: اگرها و اماها، بحث‌هايي را در دوسالانه به وجود آورده است، ولي با اين‌حال بيش از دو هزار و هفتصد هنرمند شامل استادان، پيشكسوتان و جوانان در آن شركت داشتند.
وي گفت: در اين چندسال اتفاقات زيادي در عرصه‌ي بين‌المللي هنر افتاد و رويكردهاي مختلفي از گرايش‌ها و روايت‌هاي مختلف به رخ كشورمان كشيده شد، اما هنرمندان ايران نگاه كردند، برگزيدند و بهترين را انتخاب كردند.
مديركل دفتر هنرهاي تجسمي وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي با بيان اينكه بخش اعظمي از نقاشان كشور در اين دوسالانه شركت داشتند، اظهار اميدواري كرد: در همه تعاملات درسطح بين‌الملل و داخل به اين نتيجه برسيم و شاهد اينگونه حركت‌ها باشيم.
اگر اين حركت در سطح ملي كار خوبي باشد و نتيجه موردنظر را از آن كسب كنيم مي‌توانيم اميدوار باشيم از سال آينده با پيشنهادات و مذاكراتي اين كار را در سطح بين‌المللي برگزار كنيم.
آيدين آغداشلو هنرمند نقاش هم با نقد و بررسي دوسالانه، خاطرنشان كرد: برگزاري بينال‌ها دريچه را نه فقط براي توفيق برگزاري آنها باز مي‌كند، بلكه بر روي مشكلات و مسايل باز مي‌شود كه اين موضوع مهمي است.
اين هنرمند با اشاره به سخن هميشگي‌اش كه همه فيلم‌هاي تاريخ سينماي ايران چند صحنه خوب دارند، تصريح كرد: اين موضوع درباره‌ي دوسالانه نقاشي معاصر ايران هم صدق مي‌كند. در هر بينالي چند اثر خوب وجود خواهد داشت و اگر واقف باشيم كه مسايل موجود چه چيزهايي هستند و در جهان با چه چالش‌هايي روبه‌رو هستيم به ما مي‌تواند كمك كند. اگر چنين نمايشگاهي برگزار نشود، از كجا بايد فهميد، بخش‌هايي كه از نظر مخفي مانده چگونه كار مي‌كنند.
آغداشلو مطرح كرد: با وجود سخت‌گيري كه نسبت به خود و ميزان‌هاي هنري داشتيم به جرأت مي‌توان گفت، نقاشان نسل جديد بسيار شايسته هستند و هنر جدي را ابراز مي‌كنند.
وي اذعان كرد: يك بينال چيزي را عرضه مي‌كند كه در ساليان متمادي وجود نداشته است و يا اگر وجود داشته، عرضه نشده است. بنابراين ضعف و قوي بودن آنها بحث‌هاي اوليه هستند و اهميت كم‌تري در مقايسه با اهميت اصلي بينال دارند.
به گزارش ايسنا، اين نقاش در بخشي از اين نشست با بيان اينكه، هنرمندان سعي دارند زبان بينابيني داشته باشند، تصريح كرد: اينكه زبان موفق قبل خود را ادامه دهند و يا با آن تقابل داشته باشند كه همه اين‌ها مسائل واضحي هستند كه راه‌حل واضحي ندارند.
او معتقد است: در تاريخ هنر جهان زبان جاري و زبان ساكن وجود دارد. زبان جاري زباني است همانند غزل كه قالب خودش را پيدا كرده است.
وي با بيان اينكه زبان فارسي مثال ساده‌اي براي زبان جاري است، تصريح كرد: زبان جاري هنر معاصر ايران در طول 60 سال گذشته به ناچار نيم‌نگاهي و در برخي مواقع تقليد تمام از گذشته داشته است. اگر به هنرمند آوانگارد و پيشگام اعتقاد داشته باشيم كه اعتقادي هميشگي است بعد از پست مدرنيسم بايد به اين شكل واقف شويم كه به چه چيزي نظر داريم.
او افزود: زماني به خاطر گسستي كه به وجود آمد هنرمندان بي‌مخاطب شدند و باعث شد كه تعريف اصلي از ميان برود.
آيدين آغداشلو به دو جريان اصلي هنر جدي و تفنني اشاره كرد و افزود: هنر جدي هنري نيست كه همه هنرها را در نظر بگيرد، بلكه هنري است كه به چيزي عميق‌تر و جدي‌تر توجه مي‌كند و مطمئن هستم كه هنرمندان ما از شوخي و مزاح و تفننن فاصله گرفته‌اند.
او معتقد است: هنر معاصر ايران در چالش هنر فرماليسم و متحد درگير نيست، بلكه در ميان هنر جدي و شوخ درگير شده است و آنچه كه در اين ميان مغتنم و جدي است، هنري واقعي و هنري است كه با جهان جدي برخورد مي‌كند.
آغداشلو در پايان سخنانش تصريح كرد: از قبل براي من معلوم است كه هنر معاصر ايران با همه بالا و پايين‌هايش در جاي درستي گام گذاشته است.
حسين خسروجردي ديگر هنرمند شركت‌كننده در اين نشست هم گفت: بنده معلم نيستم و آنچه انجام داده‌ام در حد بضاعتم بوده است و هم‌اكنون ديجيتال پينتينگ (Digital Painting) كار مي‌كنم.
او افزود: من جايي به فكر افتادم كه قدرت تجسم من بيشتر از دست‌هايم است و به همين دليل به صورت خيلي جدي نقاشي را دنبال كردم و الآن هم به مباني آكادميك اعتقاد دارم.
خسروجردي با بيان اينكه؛ جريان نقاشي دو قالب مدرسه‌اي و غيرمدرسه‌اي دارد، گفت: هنر غيرمدرسه‌اي هنري است كه فقط بايد گوش كرد و انجام داد، اما هنر مدرسه‌اي هنري است كه در آن بايد تقليد كرد.
وي افزود: كارهاي برخي از اساتيد، مرا جادو مي‌كردند و جنوني كه مرا هدايت مي‌كرد گاهي مرا اذيت مي‌كرد. به همين دليل به مدل زنده نياز داشتم تا آن را ببينم و با شناخت جدي‌تري تصويربرداري بكنم.
او بر اين موضوع اذعان دارد كه در ايران ضعف آكادميك هنر نقاشي احساس مي‌شود.
خسروجردي گفت: در دوران هنرستان هم دانشجويان سعي مي‌كردند شبيه كساني شوند كه حرفه‌اي كار مي‌كنند. حتا مانند آنها لباس مي‌پوشيدند و اين مسئله‌اي است كه امروزه هم دامن جوانان را گرفته است.
حسين خسروجردي در بخشي از اين نشست گفت: براي اينكه بخواهيم هنر را مردمي بكنيم، بايد كار مردمي انجام بدهيم تا ببينيم رشد فرهنگ چگونه است.
مرتضي گودرزي هم در ادامه‌ي اين نشست با بيان اينكه جريان نقاشي معاصر ايران خيلي برخلاف جريان بين‌المللي به هنر توجهي ندارد، خاطرنشان كرد: بعضي از آثار كه بيش از يك نسل از تجربه آنها مي‌گذرد، هنوز به عنوان يك هنر آوانگارد به دانشجو نشان داده مي‌شوند و نمونه‌هاي ديگر هم وجود دارند كه به شدت كهنه هستند و به‌عنوان
هنر آوانگارد به دانشجو كه تجربه‌اي ندارد نشان داده شود و او هم بر اساس اين ديد مشغول به كار مي‌شود.
گودرزي معتقد است: بينال‌ها در مجموع به جريان نقد بي‌تفاوت هستند، افرادي كه با سيستم رسانه‌اي جديد آشنا باشند، مي‌دانند كه بينال يك رسانه است و نقد و بررسي همه بينال‌ها، نقش تعيين‌كننده دارد.
وي در ادامه افزود: ما براي اينكه درگير چنبره مدرنيته نشويم بايد به فكر بي‌افتيم. جريان معاصر هنر در حوزه آكادميك در آن‌جايي كه جرقه‌هاي جدي زده مي‌شود نگاهي ندارد و نكته ديگر اين است كه سرعت تحول در جريان نقاشي ما كند است.
او بحث اطلاع‌رساني ضعيفي در حوزه هنر را مشكل حل نشده‌ي اين بخش دانست و گفت: ما حتا نمي‌توانيم آمار ساده‌اي از هنرمندان داشته باشيم و نمي‌دانيم در گوشه و كنار كشور چه مي‌گذرد و به همين دليل سياست‌گذاري سخت است. زيرا آنچه را كه نتوان اندازه گرفت، نمي‌توان مديريت كرد.
مشكل ما فقدان بانك اطلاعات جامعه هنري است و پس بهترين كار، ايجاد يك بانك اطلاعاتي است.
مرتضي گودرزي در عين حال معتقد است: بسياري از مشكلات جامعه هنري ايران در خارج از جامعه هنري صورت مي‌گيرد كه در آن مسايل اقتصادي، سياسي و ... دخيل است.
گفتني است: همايش دو سالانه‌ي نقاشي معاصر ايران تا 15 اسفندماه در موزه هنرهاي معاصر ادامه دارد.
انتهاي پيام