جان فيسك در كتاب درآمدي بر مطالعات ارتباطي، رويكرد معناكاوانه در مطالعات ارتباطي را كه برخاسته از مطالعات فرهنگي و مبتني بر روش نشانه شناختي است، معرفي و تشريح مي‌كند و با اين انديشه‌ورزي، از پاردايم غالب در مطالعات ارتباطي كه همانا رويكرد انتقالي و مبتني بر مطالعات تجربي در جامعه‌شناسي و روان‌شناسي و نظريه كاركردگرايي است، فراتر مي‌رود. به گزارش سرويس نگاهي به وبلاگ‌هاي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، نويسنده وبلاگ"جامعه‌شناسي ارتباطات" به نشاني http://pr-so.blogfa.com آورده است: وي براي اينكه فهم دقيقي از اين دو رويكرد براي خوانندگان حاصل آيد، به تشريح و مقايسه آن‌ها مي‌پردازد و با بهره‌گيري از سنت نظري و پژوهشي مطالعات فرهنگي و نشانه‌شاسي، رويكرد معناكاوانه را بر تارك مطالعات ارتباطي مي‌نشاند. فيسك در توضيح رويكرد انتقالي (Transmission approach) مي‌نويسد: "رويكرد انتقالي، ارتباط را [فرايند] انتقال پيام مي‌داند و به اين مسئله مي‌پردازد كه چگونه فرستندگان و گيرندگان، رمزگذاري و رمزگشايي مي‌كنند و چگونه انتقال‌دهندگان، كانال‌ها و رسانه ارتباطي را به كار مي‌گيرند." دلمشغولي ديگر اين رويكرد موضوعاتي همچون كارآيي است. رويكرد انتقالي، ارتباط را روندي مي‌داند كه شخص از راه آن بر رفتار يا ذهنيت ديگري اثر مي‌گذارد؛ اگر اثر، از آنچه مورد نظر بود متفاوت يا كمتر از آن باشد، اين ديدگاه مايل است كه از آن در چارچوب شكست ارتباط حرف بزند و در فرآيند كار به مراحل توجه كند تا دريابد شكست در كجا رخ داده است. به اين مناسبت، نام ديگر اين رويكرد را نحله «فراگرد» مي‌توان گذاشت. رويكرد انتقالي، تعامل اجتماعي را چون فراگردي توصيف مي‌كند كه شخص از راه آن با ديگران ارتباط برقرار مي‌كند يا بر رفتار، ذهنيت و واكنش عاطفي ديگري تأثير مي‌گذارد و پيام را چيزي مي‌بيند كه روند ارتباط، آن را انتقال مي‌دهد. بسياري از پيروان رويكرد انتقالي معتقدند كه در تصميم‌گيري اينكه پيام چه چيزي است، قصد و منظور عامل مهمي است. پيام چيزي است كه فرستنده همه قصد و منظور خود را در آن قرار مي‌دهد. اين رويكرد، به تحقيق در زمينه اثرگذاري پيام، متقاعدسازي، تغيير نگرش و اصلاح رفتار علاقه خاصي دارد؛ بنابراين مايل است به علوم اجتماعي و به‌خصوص روان‌شناسي و جامعه‌شناسي تكيه كند.... انتهاي پيام