جلال‌الدين کزازي گفت: تا آن‌جا که با سروده‌هاي قيصر امين‌پور آشنا هستم، مي‌توانم بگويم که امين‌پور نامي است که در پهنه‌ي سخن پارسي در روزگار ما خواهد ماند. اين استاد زبان و ادبيات فارسي در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) در کرمانشاه، عنوان كرد: اگر من بخواهم برجسته‌ترين ويژگي سروده‌هاي او را بازگويم، مي‌توانم بگويم امين‌پور از سخنوراني بود که هم مي‌خواست در آزمون شاعري به قلمروهاي نوآيين و ناپيموده راه ببرد، هم از ديگرسو پيوند خود را با پيشينه‌ي گران‌سنگ ادب پارسي نگسسته بود. به گفته‌ي ديگر، امين‌پور کهن و نو را با هم درمي‌آميخت. او تصريح کرد: يکي از پرسمان‌هاي فرهنگي و اجتماعي در روزگار ما که فراوان به آن به شيوه‌هاي گوناگون پرداخته مي‌شود، داستان آشناي سنت و نوگرايي است. کساني كه اين دو را با يکديگر ناساز مي‌شمارند، مي‌انگارند که سنت‌گرايان نمي‌توانند ديدگاه‌ها و آزمون‌هاي نو داشته باشند يا نوگرايان به ناچار مي‌بايد پيوند خود با سنت را گسيخته كنند. اين نويسنده در ادامه خاطرنشان کرد: اگر سروده‌هاي قيصر امين‌پور دلنشين و خوشايند ما هستند، اگر بزم‌هاي يادبود گوناگون در اين چند روز به نام و به ياد او برگزار مي‌شوند، به پاس آن است که ديرينگي‌اي به اندازه‌ي فرهنگ ايران‌زمين دارد. اگر نوگرايي از اين پيشينه گسسته باشد، به ناچار به هرز و هدر خواهد رفت و راه به جايي نخواهد برد. فرجام اين‌گونه از نوگرايي، آشوب‌گرايي است. کزازي تصريح کرد: هر سروده‌اي که من از قيصر امين‌پور خوانده‌ يا شنيده‌ام، دلنشين من افتاده است؛ زيرا سروده‌اي بوده است سخته و ستوار، اما در همان هنگام آکنده از انديشه‌ها و بويژه آزمون‌هاي شاعرانه‌ي نوست. اين مترجم و پژوهشگر در پايان اظهار كرد: ترانه‌هاي قيصر امين‌پور نيز از ترانه‌هايي هستند که من بر آنم جاودانه خواهند ماند؛ زيرا اين ترانه‌هاي دل‌آويز در روزگاري سروده شده که هنر ترانه‌سرايي در سراشيبي، پژمردگي و افسردگي فرو افتاده است. بيشينه‌ي ترانه‌هايي که مي‌شنويم، سست‌اند و خام و بي‌اندام؛ اما ترانه‌هاي قيصر امين‌پور مانند سروده‌هاي او همچنان سخته و استوارند. به هر شيوه، روان‌شاد امين‌پور آن‌چنان که گفته آمد، هنرمندي سخنور است که ياد او همواره در دل‌هاي ايرانيان زنده خواهد ماند. انتهاي پيام