انجمن نويسندگان كودك و نوجوان تأكيد كرد: تلاش امين‌پور براي نسل جديد و نقد ادبي مغفول مانده است
انجمن نويسندگان كودك و نوجوان به‌مناسبت چهلمين روز درگذشت قيصر امين‌پور بيانيه‌اي منتشر كرد. به گزارش گروه دريافت خبر خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، در متن اين بيانيه آمده است: «فقدان شاعر هنرمند و استاد گرانقدر معاصر، دكتر قيصر امين‌پور نه تنها جامعه‌ي ادبي، كه جامعه‌ي فرهنگي و حتا اقشار گوناگون فرهيختگان ايران را در اندوهي گران فرو برد. امين‌پور شاعر دردانه‌ي روزگار ما و استاد انديشمند عرصه‌ي شعر و ادبيات بود. ابعاد گوناگون شخصيت فردي و ادبي او فراتر از آن است كه در تأملي كوتاه شناسايي شود. از جمله وجوهي كه پس از درگذشت امين‌پور، كم‌تر مورد توجه قرار گرفت، هنروري‌ها و تلاش‌هايش براي اعتلاي نسل جديد اين مرز و بوم بود. شعرهاي ماندگار او براي نسل جوان و نوجوان در خاطره‌ي جمعي امروزيان باقي و حضور و مشاركت او در شكل‌گيري ماهنامه‌ي ادبي "سروش نوجوان" همچون جرياني ادبي و متفاوت فراموش‌نشدني است. گرچه امين‌پور از حضور در مجامع و محافل دوري مي‌كرد، اما از سر بزرگواري و علاقه به كودكان و نوجوانان ايران، عضويت در انجمن نويسندگان كودك و نوجوان را پذيرفت. وجه ديگر از شخصيت ادبي او كه مورد غفلت واقع شده است، به توانايي‌اش در نقد و تحليل آثار ادبي مربوط مي‌شود. امين‌پور به‌طور عموم در حوزه‌ي ادبيات و به‌شكلي تخصصي در حوزه‌ي شعر كودك و نوجوان، راهنماي بسياري از نوجواناني بود كه در سرودن شعر مستعد بودند و برخي از آنان بعدها در زمره‌ي شاعران حوزه‌ي كودك و نوجوان قرار گرفتند. او كه خود تا بالاترين درجه‌ي دانشگاهي تحصيل كرد و مقاله‌ها و كتاب‌هاي ارزشمندي به رشته‌ي تحرير درآورد، راهنماي مستقيم و غيرمستقيم رسانه‌ها و پژوهش‌هاي دانشگاهي نيز بود. قيصر امين‌پور شاعري مردمي و ساده‌زيست بود كه با فروتني و بلندنظري در ميان ما زندگي را شاعري كرد. بيماري چندين‌ساله‌ي او كه به‌علت سانحه عارض شد، سال‌ها با عمل دردناك دياليز و مشكلات بي‌شمار همراه شد كه اگر صبوري همسر بزرگوار و يگانه دخترش نبود، غيرقابل تحمل مي‌نمود. سرانجام اين چهره‌ي تابناك ادبيات معاصر ايران، در سحرگاه سه‌شنبه 8 آبان 86 در سن 48سالگي در اثر ايست قلبي درگذشت و روحش به آسمان آبي و زلال پركشيد. قيصر در سحرگاه يك روز سه‌شنبه روي در نقاب خاك كشيد و مصداق شعر خود شد كه: سه‌شنبه چرا تلخ و بي‌حوصله؟ سه‌شنبه چرا اين همه فاصله؟ سه‌شنبه چه سنگين! چه سرسخت، فرسخ به فرسخ! سه‌شنبه خدا كوه را آفريد! روحش شاد و نامش به بلنداي آفتاب» انتهاي پيام