حسن سربخشيان:‌ اگر جايزه‌ي سوره به سرنوشت ساير مسابقه‌ها مبتلا شود، فقط بايد تاسف خورد

در گذشته‌ي 28 ساله‌ي ايران، جايزه‌هاي عكس مقطعي بوده‌اند؛ تا جايي كه قانون و اخلاق حرفه‌يي به من اجازه مي‌دهد، پاي اين كار مي‌ايستم؛ ادامه يافتن اين مسابقه در سال‌هاي بعد به سياست‌هاي برگزاركنندگان آن بستگي دارد. اميدواريم دست‌كم خواسته‌ي جامعه عكاسي اين باشد كه اگر جشنواره‌اي مانند فيلم يا موسيقي فجر دوره‌هاي بيست و چندمين خود را برگزار مي‌كند، عكس هم از دوره‌هاي يك رقم خود خارج شود و وارد دو رقمي و سه رقمي شود؛ اين نيازمند همكاري جامعه عكاسي و واقف بودن به اين مساله ازسوي مسوولان است.

اينها گفته‌هاي دبير جايزه و مسابقه‌ي عكس خبري و مطبوعاتي سوره است كه با برگزاري نخستين دور مي‌خواهد به تعبيري اعتبار مسابقه‌هاي عكسي باشد كه در ايران هر روز متولد مي‌شوند و در عموم موارد در دو يا سه سالگي جوانمرگ مي‌شوند.

حسن سربخشيان در گفت‌وگو با خبرنگار بخش هنرهاي تجسمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، چنين عنوان كرد كه در جايگاه و موقعيتي نيست كه بتواند پاسخ اين پرسش را به‌روشني بگويد كه "جايزه‌ي عكس سوره" همچون جايزه‌هاي مشابه، با برپايي يك دوره متوقف شود يا برنامه‌اي براي ادامه‌ي آن تدوين شده است.

به‌زعم وي، مسابقه‌هاي اين چنيني معمولا دبيري برايش انتخاب مي‌شود و آن هم بر حسب عملكردش سال بعد ممكن است سال ديگري دبير باشد يا نباشد. پس طبعا ادامه‌ي كار به سياست‌هاي آن‌هايي بستگي دارد كه مسابقات را برگزار مي‌كنند؛ من هم به‌عنوان دبير نخستين‌ دور، فقط مي‌توانم مسووليت اين دوره را به‌عهده بگيرم.

او تصريح كرد: اصل قصه‌ اينست كه معلوم نيست سياست‌هاي برگزاركننده براي سال‌ بعد ممكن است چگونه باشد. شايد خواسته باشند فقط امسال حركتي انجام دهند؛ ممكن است حتا يا سياست‌هايي براي ادامه اين فعاليت داشته باشند و يا مسايل ديگري مطرح باشد.

سربخشيان گفت: متاسفانه گذشته‌ي 28 ساله‌ي ايران نشان داده كه اين‌گونه حركت‌ها - كه اميدوارم اين مسابقه به آن سرنوشت دچار نشوند - مقطعي برگزار و بعد فراموش شده‌اند و ما مجبوريم باز هم بعد از 27 يا 28 سال اولين دوره را برگزار كنيم. اينست كه گويا هيچ وقت كار برنامه‌ريزي شده‌ي ادامه‌داري را نداشته‌ايم و همواره مي‌بينيم در سومين، پنجمين و حتا دهمين دور مسابقه و جشنواره‌ها متوقف مي‌شوند. در حالي كه كشورهاي مشابهي هم وجود دارند كه بيستمين يا پنجاهمين مسابقه‌شان را برگزار مي‌كنند.

وي افزود: اگر اين جايزه ادامه پيدا كند، بايد قطعا در همين آژانس عكس سوره برگزار شود. زيرا ماهيت فعاليتش در رابطه با همين موضوع است و برگزاركننده هم تعريف خود را دارد؛ مثلا خانه عكاسان ضامن اين مورد است. ولي اين‌كه چرا دير به اين فكر افتادند و ديرتر اين كار اجرا مي‌شود، مجموعه‌ي خودشان باشد پاسخ‌گو باشند.

سربخشيان اضافه كرد: اميدوارم كه در سال‌هاي آينده هم اين جايزه تكرار شود؛ نام مسابقه را هم در همين‌راستا انتخاب كرده‌ام؛ اگر قرار باشد كه سال ديگر توقف پيدا كند معني و مفهومي ندارد.

به‌زعم اين عكاس خبري و مطبوعاتي، اين موضوع درجهت ارتقاي عكاسي خبري و مطبوعاتي كشور لازم است. هرچند حركت‌هاي مشابهي هم وجود دارد، اما وجود اين حركت ضرورت دارد تا تخصصي‌تر به اهميت جايگاه اين رشته و حرفه‌اي كه همكارها و خود من درگير آن هستيم، پي ببريم.

دبير مسابقه‌ي عكس خبري سوره توضيح داد: تا جايي‌كه اخلاق حرفه‌يي به من اجازه مي‌دهد و تا جايي كه قانون مشخص شده است، پاي كار انتشار كتاب عكس اين جايزه ميايستيم. آن سري از عكس‌هايي كه از نظر قانوني ايراد ندارند، اگر كسي بخواهد مانع شود، يا اتفاقي صورت بگيرد كه از مسابقه حذف شود، اگر خلاف روندمان باشد، كناره‌گيري مي‌كنم.

وي افزود: به‌طور قطع مجموعه چارچوبي دارد؛ با اين حال ضرورت دارد دامنه تحمل مسوولان و مخاطب بالاتر رود. زيرا ما به غير از واقعيت چيزي را نشان نمي‌دهيم؛ به يقين كسي عكس‌هاي دست‌كاري شده را نشان نمي‌دهد. تا جايي‌كه اين امكان براي ما وجود داشته باشد ايستاده‌ايم و اگر نداشته باشد دست ما هم نيست.

سربخشيان درباره‌ي سرنوشت جايزه‌هايي چون هنر و نيايش، گلستان، گفت‌وگو و ... گفت: من از متصدياني كه مي‌خواهند حركت بين‌المللي را برگزار كنند ولي نمي‌توانند و بعد متوقف مي‌شوند، شديدا انتقاد دارم. اشاره‌ي وي به جايزه‌ي جهاني هنر و نيايش بود.

او اضافه كرد: اين جايزه قرار بود هر سال برگزار شود و بعد از سه سال هنوز معلوم نيست چرا براي ادامه اين جايزه كاري صورت نمي‌گيرد. از اين دست حركت‌ها خيلي زياد است؛ اما نمي‌دانم چه سرنوشتي در انتظار جايزه سوره است؛ همه اين‌ها منوط بر اينست كه سيستم و مجموعه بخواهد اين قصه ادامه‌دار باشد؛ اگر مجموعه نخواهد كسي كاري نمي‌تواند بكند.

سربخشيان عنوان كرد: اگر جايزه‌ي سوره هم به سرنوشت ساير مسابقه و جايزه‌ها مبتلا شود، فقط بايد تاسف خورد و منتظر ماند تا كسي بيايد و متولي آن شود كه دوباره متولدش كند.

وي در پايان ابراز عقيده كرد: اعتبار اين جايزه‌ها از طريق استمرار شكل درستي پيدا مي‌كند و بيشتر مي‌شود.

انتهاي پيام

  • سه‌شنبه/ ۶ آذر ۱۳۸۶ / ۱۲:۳۲
  • دسته‌بندی: تجسمی و موسیقی
  • کد خبر: 8609-02058
  • خبرنگار :