يك باستان‌شناس: تغيير ناگهاني يك مدير در محوطه‌هاي بزرگ تاريخي يا سازمان‌ها بسيار خطرناك است
يك باستان‌شناس معتقد است: آنچه در بحث تغيير مديريت در ميراث فرهنگي مطرح مي‌شود، اين است كه هر محوطه‌ي باستاني با مجموعه‌اي از آثار تاريخي در كشور، ويژگي‌هاي خاص خود را دارد و با توجه به اين ويژگي‌ها، مدير انتخابي جديد بايد پيش‌تر از آن، زمينه‌ي بالندگي و رشد خود را در آن مجموعه طي كرده باشد تا ويژگي‌هاي خاص آن منطقه را بتواند تحليل و ارزيابي كند. عليرضا عسگري در گفت‌وگو با خبرنگار بخش ميراث فرهنگي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، در اين‌باره بيان كرد: در بحث تغيير مديريت، اگر از ديدگاه متخصص‌پذيري به اين مقوله نگاه كنيم، متوجه مي‌شويم كه به‌سختي امكان دارد، مجموعه‌ي كارشناسي و بدنه‌ي ميراث فرهنگي را بتوان تغيير داد، زيرا بسياري از افرادي كه در حوزه‌ي ميراث فرهنگي فعاليت مي‌كنند، دانش و تجربه‌ي خود را در نتيجه‌ي سال‌ها كار ميداني به‌دست آورده‌اند. وي ادامه داد: از آنجا كه هر محوطه‌ي تاريخي يا مجموعه‌اي از آثار تاريخي، ويژگي‌هاي خاص خود را دارد، مدير انتخابي جديد بايد ابتدا زمينه‌ي رشد و بالندگي خود را در آن مجموعه گذرانده باشد تا آن ويژگي‌هاي خاص را در راستاي توسعه‌ي آن مجموعه بتواند به‌كار گيرد. به همين دليل، تغيير ناگهاني يك مدير در محوطه‌هاي بزرگ تاريخي يا سازمان‌ها بسيار خطرناك است. اين باستان‌شناس افزود: مساله‌ي ديگري كه مي‌توان مطرح كرد، برنامه‌هاي بلندمدت و توسعه‌ي پايدار در ميراث فرهنگي است. بنابراين زماني كه يك محوطه‌ي تاريخي يا مجموعه‌اي از آثار در كشور شناخته‌شده هستند، لازمه‌ي توسعه‌ي آن‌ها برنامه‌ي بلندمدت و توسعه‌ي پايدار است و راهكار اعمال چنين مديريتي، شناخت صحيح از منطقه‌ي تاريخي ـ فرهنگي، فرآيند شكل‌گيري آن فرهنگ و برقراري ارتباط و تعامل بين فرهنگ گذشته‌ي موجود در آن منطقه و فرهنگ مردم معاصر آن منطقه و نيز ارايه‌ي آن در سطوح مختلف ملي و بين‌المللي است. به گفته‌ي او، در واقع مديريت در چنين مجموعه‌اي علاوه بر شناخت بنيادي و تاريخي آن مجموعه به تعامل بنيادي با گروه‌هاي انساني معاصر در آن منطقه نياز دارد كه اين موضوع، از ديدگاه‌هاي مختلف برنامه‌ريزي منطقه‌يي و ملي قابل ارزيابي است. عسگري در ادامه گفت: ميراث فرهنگي مقوله‌اي تخصصي و شامل قوانين منطقه‌يي، ملي و بين‌المللي است. بنابراين رويكردي بين‌المللي مي‌خواهد تا ديدگاه منطقه‌يي را نيز تحت پوشش قرار دهد، بويژه درباره‌ي بناهاي بزرگ و محوطه‌هاي تاريخي. وي با بيان اين‌كه برنامه‌ريزي براي توسعه‌ي چنين مناطق و مجموعه‌هايي، به ديدگاه فرامليتي نياز دارد، اظهار داشت: موضوع ديگر اين است كه مدير يك مجموعه‌ي تاريخي بايد با زبان خاص يك اجتماع كه گروه‌هاي مختلف در آن زندگي مي‌كنند، ارتباط برقرار كند. به اين ترتيب كه مدير يك مجموعه‌ي ميراث فرهنگي علاوه بر حفظ تخصص و تعهد خود نسبت به قوانين ملي، تعامل مناسبي نيز با جامعه و مديريت دولتي داشته باشد. در واقع، تعامل مدير يك مجموعه‌ي ميراث فرهنگي در ابتدا با مردم است و سپس با دولت، زيرا او مديريت بر فرهنگ را برعهده دارد. عسگري تاكيد كرد: پذيرش تفكر تعاملي با دنياي معاصر و ارتباط با جهان براي جذب افكار و ارتباط با ديگر مردم دنيا، لازمه‌ي مديريت بر مجموعه‌ي ميراث فرهنگي است. انتهاي پيام