چهل سال است كه باقر آيت‌الله‌زاده شيرازى در عرصه‌ي صيانت از معماري و ميراث فرهنگي ايران زمين، در كسوت پاسداري خادم شناخته شده است. او ساعت 19:15 روز 28 مرداد در مراسمي كه براي قدرشناسي از زحماتش در مركز هنرپژوهي نقش جهان - تهران - برگزار شده بود، به‌خاطر ايست كامل قلبي درگذشت. به گزارش خبرنگار بخش هنرهاي تجسمي خبرگزاري دانشجويان ايران‌ (ايسنا)، باقر آيت‌الله‌زاده شيرازي سال 1315 در نجف اشرف به‌دنيا آمد و سال 1334 با دريافت مدرك ديپلم رياضي تحصيل در رشته‌ي مهندسى معمارى، دانشكده هنرهاى زيباي دانشگاه تهران را آغاز كرد و سال 1342 از اين دانشكده فارغ‌التحصيل شد. دوره‌ي عالى شهرسازى را در دانشكده هنرهاى زيبا، نيمه‌كاره رها كرد و يك‌سال بعد براي تكميل دوره تخصصى مطالعه و مرمت بناها و بافت‌هاى تاريخى، به مدرسه تخصصى مطالعه و مرمت آثار تاريخى، دانشگاه رم به ايتاليا عزيمت كرد. پس از آن، دور‌ه‌ي مرمت بناهاى سنگى، انستيتوى مطالعات پيشرفته معمارى دانشگاه يورك - انگلستان - را در سال 1354 به سرانجام رساند. كارشناسي بناهاى تاريخى - سازمان ملى حفاظت آثار باستانى ايران -، رياست دفتر فنى سازمان ملى حفاظت آثار باستانى اصفهان، رياست و سرپرست سازمان ملى حفاظت آثار باستانى ايران، مدير كل و سرپرستي اداره‌ي كل حفاظت آثار باستانى و بناهاى تاريخى ايران، مجرى طرح‌هاى عمرانى سازمان ميراث فرهنگى كشور، معاون اجرايى سازمان ميراث فرهنگى كشور، قايم مقام سازمان ميراث فرهنگى كشور و كارشناسي مسوول پژوهش را در كارنامه‌ي پربار حرفه‌يي‌اش ثبت كرد و سال 1379 از سازمان ميراث فرهنگى كشور بازنشسته شد. سهم او در بنيان‌گذارى دانشكده‌ي مرمت بناها، بافت‌ها و آثار تاريخى در ايران، بنيان‌گذارى سازمان ميراث فرهنگى كشور، كتمان شدني نيست. وي تهيه‌كننده پيش‌نويس اساسنامه و لايحه‌ي قانونى تشكيل اساسنامه سازمان بوده است. در كارنامه‌ي باقر آيت‌الله‌زاده شيرازى ارايه‌ي مقالات تخصصى فراوان در حيطه معمارى و آثار تاريخى، ترجمه كتاب "معمارى اسلامى"، تأليف "كتاب فرهنگ تاريخ معمارى و شهرسازى اصفهان" نيز جاي دارد. اين عضو پيوسته‌ي فرهنگستان هنر كه به‌عنوان چهره‌ي ماندگار معماري نيز معرفي شده بود، تا روزهاي پايان حيات پربركتش، تدريس و تحقيق را رها نكرد و سرانجام روز گذشته در مراسمي كه براي قدرشناسي از يك عمر تلاش حرفه‌يي‌ و تخصصي‌اش تدارك ديده شده بود، آيه‌اي از قرآن تلاوت كرده، بيتي از اشعار سعدي را تكرار و زندگي را بدرود گفته است. انتهاي پيام