رييس موسسه مطالعات بين‌المللي روسيه – آمريكا در مطلبي در پايگاه اينترنتي آپدنيوز نوشت: اعتياد غيراخلاقي آمريكا به تسليحات هسته‌يي هفته گذشته به نمايش گذاشته شد؛ باراك اواما درمناظره خود با هيلاري كلينتون توانايي نادر فكر كردن و بر زبان آوردن آنچه اكثر سياستمداران آمريكايي آزادي گفتنش را ندارند به نمايش گذاشت و گفت: تحت هيچ شرايطي براي جنگ با تروريسم در افغانستان و پاكستان از تسليحات هسته‌يي استفاده نمي‌كند. هيلاري بلافاصله تاكيد كرد: من معتقد نيستم كه هيچ رييس جمهوري بايد در زمينه استفاده يا عدم استفاده از تسليحات هسته‌يي به كلام خود عموميت بدهد. كلينتون با نشان دادن تمايل خود به در نظر گرفتن استفاده از تسليحات هسته‌يي نشان داد كه در صورتي كه رييس جمهور شود نامش را به بلند بالاي روساي جمهوري كه استفاده از اين تسليحات را مورد بررسي قرار داده‌اند اضافه خواهد كرد. به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) والتر اوهلر رييس موسسه مطالعات بين‌المللي روسيه – آمريكا در ادامه اين مطلب نوشت: در سال 1939 فرانك لين دلانو روزولت (سي و دومين رييس جمهور آمريكا از سال 1933 تا 1945) با به تصوير كشيدن خشم اخلاقي آمريكا گفت: بمباران هوايي غير نظاميان در شهرهاي بي‌دفاع ... در قلب هر زن و مرد متمدني را بيمار كرده و به شدت وجدان انسانيت را شوكه كرده است. اما روزولت در طول شش سال نه تنها شهرهاي اروپايي و ژاپني را در معرض چنين "بمباران بي‌رحمانه‌اي" قرار داد بلكه جانشين وي هري ترومن (سي و سومين رييس جمهور آمريكا از سال 1945 تا 1953) هيچ كاري براي جلوگيري از بمباران هيروشيما و ناگازاكي انجام نداد. اوهلر در ادامه اين مطلب نوشت: هنري استيمسون، وزير جنگ آن زمان به ترومن گفت كه آمريكا با بمباران تقريبا همه شهرهاي اصلي ژاپن و بمباران‌هايي كه در پيش داشت مي‌توانست شهرت "فراتر رفتن از وحشيگري‌هاي هيتلر" را پيدا كند. در شش اوت سال 1945، دقيقا شصت و دو سال پيش، "پسر كوچك" (نام مستعار بمب هسته‌يي كه بر هيروشيما فرود آمد" بر فراز شهر هيروشيما منفجر شد. مردمي كه در نيم مايلي مركز انفجار بودند تبخير شده يا به توده‌هاي ذغال تبديل شدند. شهر تبديل به جهنم شد. تكه‌هاي اجساد همچون سايه‌هاي سفيدي درابرهاي سياه روي خيابان‌ها و ديوارها ديده ميشد، اما اثري از اجساد نبود. جسدهاي بسياري نيز ديده مي شد كه اثري از جراحت روي آنها نبود. برخي از اعضاي بدن از جمله پاهايي كه از ناحيه زانو قطع شده بودند، همچنان روي زمين مانده بودند. بسياري از مرده‌ها به مجسمه تبديل شده بودند، برخي جامد بودند و برخي با يك تكان به زمين مي‌ريختند. جونكو كاياشيگ كه در آن زمان شش سال داشت هنگام انفجار اين بمب در كنار يك پنجره نشسته بود. وي جان سالم به در برد اما خود را در حالي يافت كه بر روي سقف خانه‌هايي كه فرو رفته بودند قدم مي‌زد. وي گفت: مردم تلو تلو مي‌خوردند. نمي‌توانستند مردها را از زن‌ها تشخيص دهند، پوست بدن‌ها و حتي صورت‌هايشان كنده شده بود و همچون خزه دريايي از بدنشان آويزان بود. درادامه اين مطلب آمده است: در 9 اوت سال 1945، سه روز پس از حمله اتمي به هيروشيما، "مرد چاق" (نام مستعار بمب اتمي كه بر ناگازاكي فرود آمد) بر فراز ناگازاكي منفجر شد. علي‌رغم هيروشيما كه در آن حدود 100 هزار زن و مرد و كودك چند هفته پس از انفجار اتمي جان خود را از دست دادند و 100 هزار نفر ديگر در چند ماه بعد مردند، بمبي كه بر فراز ناگازاكي فرود آمد تا پايان سال 1945 جان 74 هزار نفر را گرفت. سنجي ياماگوچي كه در آن زمان چهارده سال داشت و از انفجار ناگازاكي جان سالم به در برد در اين باره مي‌گويد: اين انفجار يك زن حامله را محكم به ديوار كوبيد و شكمش را پاره كرد. مي‌توانستم او و فرزند متولد نشده اش را در حال مرگ ببينم. اين انفجار بلافاصله چندين خانه و ساختمان را ويران كرد. مادرها و فرزندان در زير ويرانه‌هاي اتش گرفته گير كرده بودند. اسم يكديگر را صدا مي‌زدند و مادرها با فرياد از ديگران مي‌خواستند كودكانشان را نجات دهند اماهيچ كس قادر به كمك به آنها نبود و همگي زنده زنده كباب شدند. زمانيكه "مرد چاق" منفجر شد سوميترو تانيگوچي در حال سواري بر دوچرخه‌اش بود. وي كه پس از انفجار به هوا پرتاب شده بود توانست خودش را به يك انباري بكشاند و در آنجا به مدت سه شب از شدت درد ناله مي‌كرد. تصوير دهشتناكي از بدن مثله شده و خونين او توسط ارتش آمريكا گرفته شد. چندين دهه بعد در حالي كه زخم‌هاي او كاملا خوب نشده‌ است اين تصوير از پنجاهمين مراسم يادبود اسميتسونيان منع شد. اوهلر در ادامه اين مطلب نوشت: دريادار ويليام ليهي رييس ستاد مشترك ترومن كه يكي از مخالفان استفاده از تسليحات هسته‌يي عليه ژاپن بود در خاطرات خود مي‌نويسد استفاده از اين تسليحات وحشيانه در هيروشيما و ناگازاكي كمكي به جنگ عليه ژاپن نمي‌كرد. ژاپني‌ها در آن موقع شكست خورده بودند و آماده تسليم كردن خود بودند. ما وقتي براي اولين بار از اين تسليحات استفاده كرديم يك استاندارد اخلاقي را در پيش گرفتيم كه خواست وحشي‌هاي قرون وسطي بود. جنگ را نمي‌شود با نابودي زنان و كودكان برد. ژنرال ديوايت آيزنهور در اين باره مي‌نويسد: من نارضايتي خود را به استريمسن اعلام كردم چرا كه معتقد بودم ژاپن در آن زمان شكست خورده بود و استفاده از بمب اتمي كاملا بي دليل بود. علاوه بر آن معتقد بودم كه كشورمان بايد با خودداري از استفاده از چنين تسليحاتي از شوكه كردن جهان دوري كند. مناقشات درباره اينكه آيا استفاده از بمب اتمي لازم بوده يا خير هنوز ادامه دارد. تسويوشي هاسگاوا در كتاب اخير خود نوشته است شواهدي وجود دارد حاكي از اينكه گزينه‌هاي ديگري به جز استفاده از بمب اتمي وجود داشت، گزينه‌هاي كه دولت ترومن از دنبال كردن آنها خودداري كرد. دانشمندان بر اين عقيده‌اند كه توضيح دليل استفاده از بمب‌ها كاربرد آنها را توجيه نمي‌كند. نويسنده اين مطلب در ادامه به تاريخچه استفاده از تسليحات هسته‌يي توسط روساي جمهور آمريكا پرداخته و نوشت: ترومن علاوه بر آن استفاده از تسليحات هسته‌يي در طول جنگ كره را نيز تاييد كرد. اهداف احتمالي آن تجمعات نيروهاي شوروي و چين، شهرهاي صنعتي چين و چهار شهر كره‌شمالي بودند. خوشبختانه ژنرال ريجوي از حمله هسته‌يي خود دست كشيد. دولت ديوايت ايزنهور (سي و چهارمين رييس جمهور آمريكا از سال 1953 تا 1961) علاوه بر تهديد استفاده از تسليحات هسته‌يي براي اطمينان از اينكه "چين، روسيه و كره متوجه منظور آمريكا مي‌شدند) در سال 1954 براي از بين بردن محاصره ويتنام در دين بين فو به فرانسه بمب اتمي پيشنهاد دادند. علاوه بر آن اين دولت در سال 1955 و 1958 دو بار چين را به استفاده از حمله هسته‌يي تهديد كرد. دولت جان اف كندي (سي و پنجمين رييس جمهور آمريكا از سال 1960 تا 1963) چند ماه پس از حل مسالمت آميز بحران موشكي كوبا با پيشنهاد حمله بازدارنده مشترك آمريكا و شوروي عليه تجهيزات هسته‌يي تسليحاتي چين به سراغ سران ايالات متحده شوروي رفت. طبق گفته نيكسون (سي و هفتمين رييس جمهور آمريكا از سال 1969 تا 1971) وي چهار بار احتمال حمله هسته‌يي را در نظر گرفت: در طول تشديد شديد جنگ ويتنام، در طول "جنگ اكتبر" رژيم صهيونيستي و اعراب در سال 1973، در طول تشديد مناقشات مرزي شوروي و چين و در طول جنگ هند و پاكستان در سال 1971. اوهلر در ادامه پس از توضيح تصميمات ساير روساي جمهور آمريكا مي‌نويسد: آمادگي براي استفاده از تسليحات هسته‌يي عليه ساير انسان‌ها، انسان‌هايي كه ما آنها را نمي‌شناسيم، آنها را نديده‌ايم، و حق قضاوت درباره بي‌گناهي يا گناه كار بودن آن‌ها را نداريم، و به اين ترتيب به خطر انداختن ساختار طبيعي تمدن‌ها چيزي نيست جز يك گستاخي بزرگ، كفرگويي . انتهاي پيام