احمد سميعي گيلاني گفت: براي جلوگيري از خطراتي كه زبان فارسي را تهديد مي‌كنند، به يک برنامه‌ريزي زباني نياز داريم. به گزارش خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، عضو پيوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسي، با تأكيد بر ضرورت ويراستاري در شرايط کنوني، افزود: در شرايط کنوني حفظ زبان فارسي از نظر ملي و مقابله با خطرهايي که زبان فارسي را تهديد مي‌کنند، ضروري است. او افزود: در شرايط کنوني ميان نسل قديم و جديد فاصله افتاده و نسل جوان به اعتباري دوزباني شده است. فاصله ميان نسل جديد و قديم حتا در ذوق و سليقه آن‌ها نيز مشاهده مي‌شود. سميعي گيلاني از اينترنت به‌عنوان يک زبان مخفي نام برد و افزود: راه جلوگيري از اين خطرات، برنامه‌ريزي است، که ويرايش، سهم بزرگي در پيشگيري از خطرات زبان دارد. اين نويسنده و پژوهشگر علت فاصله ميان نسل جديد و قديم را در ناآگاهي جوانان از متن ادبي عنوان کرد و گفت: جوانان و دانشجويان با مخازن فرهنگي و اهم متون فارسي نامأنوس‌اند، که اين مشکل به نحوه انتقال و معرفي ميراث ادبي برمي‌گردد و يکي از راه‌هاي نزديکي نسل جوان و گذشته، آشنايي با ميراث ادبي است. او افزود: زبان اصلي ما تحت تأثير زبان عربي و شعر بوده است. زبان فرهنگي نثر به شعر تکيه داشت، تا در دوره مشروطيت که نثر تحت تأثير ترجمه هويتي پيدا کرد. اين ويراستار با بيان اين‌که ويرايش، سهم بزرگي در برنامه‌ريزي زبان دارد، ابراز داشت: هر عنصري که در زبان تأثيرگذار باشد، سهمي در برنامه‌ريزي دارد و اين گاهي آگاهانه و گاهي غيرآگاهانه است، که ويرايش در اين زمينه آگاهانه انجام مي‌شود. او با بيان اين‌که ما نه تنها با زبان فکر مي‌کنيم، بلکه زندگي مي‌کنيم، اذعان داشت: نگه داشتن حرمت زبان فارسي براي اين است که ما با زبان، نه تنها فکر مي‌کنيم؛ بلکه زندگي مي‌کنيم. بخصوص در کشور ما که داراي اقوام و زبان‌هاي مختلف است، زبان، عامل مهم و قابل توجهي است. سميعي گيلاني افزود: زبان فارسي زباني است که همه اقوام ايراني با آن با يکديگر ارتباط برقرار مي‌کنند و بايد براي آن برنامه‌ريزي شود. او تعامل دو زبان را عامل پرورش زبان دانست و گفت: داد و ستد زباني در صورتي که بجا باشد، سبب پرورش زبان مي‌شود. وي در ادامه افزود: آن‌هايي که ملاک را، زبان قدما قرار مي‌دهند، خود را از زبان زنده دور مي‌کنند. عضو پيوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسي، ترجمه را عاملي در رشد و تقويت زبان عنوان کرد و اظهار داشت: مترجم در ترجمه متن به گنجينه لغوي محدود خود نمي‌تواند اکتفا کند و اين امر، او را به جست‌وجو وامي‌دارد، که سبب چرخش‌هاي سخن و ايجاد تغييرهاي تازه مي‌شود. سميعي گيلاني با بيان اين‌كه مترجم بايد به زبان مقصد و توانايي‌هاي آن آشنايي کافي داشته باشد، با اشاره به ايجاد نوعي حقارت نسبت به زبان فارسي اذعان داشت: هر زباني امکانات بالقوه زيادي دارد و زبان فارسي نيز داراي امکانات بالفعل بسياري است، که متأسفانه استفاده نمي‌شود. او به برخي از نکات ضروري در ترجمه اشاره کرد و گفت: متن ترجمه‌شده بايد از نظم فکري و منطقي برخوردار باشد؛ زيرا نبود نظم فکري و منطقي در معماري، ساختار و جزييات اثر منعکس مي‌شود و توجه به حقوق مخاطب و مقتضاي حال او نيز از ديگر نکات است. سميعي گيلاني بر ترجمه متون کليدي تأکيد کرد و افزود: در شرايطي که اين‌قدر عقب هستيم، بايد از ترجمه‌هاي دوباره‌کاري و ترجمه کتاب‌هاي بي‌ارزش بپرهيزيم. انتهاي پيام