عطا طاهركناره گفت: اميدوارم جايزه‌ي عكس مطبوعاتي كاوه گلستان با افراد جديد و ژورناليست ادامه يابد. بازماندگان كاوه نيز ضروري است در سه دوره‌ي گذشته بازنگري دوباره‌اي داشته باشند و محور كار را بر اصولي كه كاوه داشت، قرار دهند. اين عكاس خبري در گفت‌وگو با خبرنگار بخش هنرهاي تجسمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، درباره‌ي توقف و تعطيلي تنها جايزه‌ي غيردولتي عكس مطبوعاتي ايران با عنوان "جايزه‌ي عكس مطبوعاتي كاوه گلستان"، با بيان اينكه مسابقات عكس در ايران به بي‌راهه مي‌روند، تاكيد كرد: ‌اگر قرار است كار گروهي صورت گيرد، ضروري است درست انجام شود، مسابقه با چارچوبي خاص همراه باشد و شركت‌كننده هم بداند براي چه مسابقه‌اي عكس ارايه مي‌دهد. او يادآوري كرد كه در روزهاي اول درگذشت كاوه گلستان، عده‌اي به فكر راه‌اندازي جايزه و مسابقه‌اي با عنوان "جايزه كاوه گلستان" شدند. اينكه جايزه غيردولتي و نخستين نمايشگاه عكس غيردولتي پايه‌ريزي مي‌شد، فكر خوبي بود، اما عجولانه برگزار شد. كاوه گلستان فروردين ماه فوت كرد و بلافاصله در دي‌ماه همان سال فراخوان مسابقه داده شد و جمع‌آوري عكس‌ها صورت گرفت. به‌گمان طاهركناره، شوراي سياست‌گذاري برگزاري جايزه در اين باره سريع تصميم گرفت، تفكري پشت قضيه نبود و احساسي برخورد شد. او اظهار كرد: وقتي در نمايشگاه دوره‌ي اول عكس‌هاي گل و بلبل راه پيدا كردند و تقدير نيز شدند، اين موضوع باعث طرد عكاسان شد؛ به‌طوري كه كسي كه جايزه سال اول را گرفت، اعلام كرد در سال بعد شركت نمي‌كند و درنهايت برخوردهاي استاد و شاگردي موجب دور شدن عكاسان شد. آخرين برنده‌ي ايراني جايزه‌ي جهاني وردپرس‌فتو پس از انقلاب اسلامي، با تاكيد بر اينكه كاوه در راه هدف خود كشته شد، عنوان كرد:‌ خانواده‌ي كاوه گلستان حس خوبي نسبت به ادامه‌ي روند جايزه نداشتند، آنها نگران بودند كه اگر جايزه ادامه يابد، به ‌نام كاوه صدمه وارد و اعتبار او دست‌خوش نمايشگاه مي‌شود. به اعتقاد طاهركناره، از پي اول، آخر قضيه را مي‌شود فهميد؛ پي اول جايزه گلستان هم بد زده شد. شوراي سياست‌گذاري شروع به نقد همديگر كردند و آن نقد سرآغاز كوبيدن جامعه‌ي كوچك عكاسان شركت‌كننده شد؛ به‌طوري كه در دوره سوم بسياري از عكاسان حرفه‌يي ديگر شركت نكردند. ‌ديالوگ‌هايي كه در سال اول برگزاري جايزه رد و بدل شد، بسيار مبتديانه بود و دوستان كاوه كه با او كار مي‌كردند، در سال اول خودشان را كنار كشيدند؛ با درايت، كار به اينجا نمي‌كشيد. اين عكاس خبري، درباره‌ي نمايش آثار كاوه و ادامه‌ي جريان جايزه به‌صورت وب سايت توضيح داد: بازماندگان كاوه از ترس آنكه مبادا اسم او و نوع نگاهش از بين برود، مي‌خواهند وب سايتي ايجاد كرد و عكس‌ها را در آنجا به‌نمايش در آورند. نمايشگاه را زير سوال نمي‌برم، ولي اين كار يك اقدام شخصي است و از قالب نمايشگاه خارج مي‌شود و به من عكاس ارتباطي ندارد. وي در عين ‌حال تصريح كرد كه ضروري است ‌بازماندگان كاوه بر تصميم خود بازنگري دوباره‌اي داشته باشند. انتهاي پيام