هنرمندان و اهالي‌سينما با گردهمايي در آخرين لوكشين فيلم «ميم‌مثل مادر» ياد رسول ملاقلي‌پور را در چهلمين روز درگذشت اين كارگردان سينما گرامي داشتند. به گزارش خبرنگار سينمايي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، عصر روز گذشته ـ 28 فروردين ماه ـ فرهنگسراي هنر(ارسباران) ميزبان جمعي از هنرمندان، مسوولين و مردم براي گرامي‌داشت ياد رسول ملاقلي‌پور بود. در ابتداي اين مراسم فيلمي از صحبتهاي برخي از هنرمندان درباره‌ي ملاقلي‌پور به نمايش در آمد. مسعود كرامتي، احمد نجفي، كيومرث پوراحمد،‌ حسين ترابي، منوچهر محمدي،‌مازيار ميري از جمله هنرمنداني بودند كه در اين مراسم صحبت كردند و بر صداقت آثار ملاقلي‌پور تاكيد داشتند. منوچهر محمدي تهيه‌كننده سينما كه به نمايندگي از خانه‌ي سينما براي خير مقدم به روي صحنه آمده بود، گفت:اين سالن آخرين سكانس فيلم «ميم مثل مادر» را شاهد بوده است. صحنه‌هاي پاياني ـ قسمتهايي از آن را براي پخش امشب آمده كرده‌ايم ـ صحنه‌هاي عجيبي بود همه‌ي چشمها اشكبار بودند. وي ادامه داد: نيم‌ساعت قبل از شروع مراسم اينجا آمدم، آقا رسول در اين سالن است و الان هم بايد باشد. امروز قصد دارم خيلي صحبت از فراغ نكنيم، من وظيفه دارم اين خبر خوش را به آقا رسول بدهم كه مستندي را كه در عراق و كربلا تصميم به ساختش گرفت درباره‌ي ضريح امام حسين(ع) ـ توسط هنرمندان اصفهاني ساخته شده است ـ به نام «شش گوشه عرش» آقاي رضا مير كريمي كار نيمه تمام ايشان را را قول دادند بسازند. اين خبر خوش باعث شادي روح آقا رسول خواهد شد. در ادامه‌ي اين برنامه ميكفرون در جمع سالن گشت و هنرمندان درباره‌ي ملاقلي‌پور صحبت كردند. مجتبي راعي گفت: رسول يكي از صادق‌ترين سينماگرهاي ما بود، آخرين بار كه او را ديدم فوق‌العاده برافروخته بود، مي‌گفت: «جوانان مثل آدامس مواد مخدر مي‌خرند». او نگران بود. محسن علي‌اكبري تهيه‌كننده سينما هم گفت: از دست دادن رسول براي ما سخت بود، از سال 62 «بلمي به سوي ساحل» و «پرواز در شب» را مايه‌ي افتخارم بود كه با ايشان كار كنم و نبودنشان باعث تاسف است. گلشيفته فرهاني كه در «ميم‌مثل مادر» اولين و آخرين تجربه‌ي همكاري‌اش را با ملاقلي‌پور داشت، گفت: فرصت من براي آشنايي با ايشان كوتاه بود و اندوه من به خاطر همين است. در اين تجربه‌ي كوتاه متوجه شدم ايشان اهل شعار دادن نبودند و هرگز به طور مستقيم نمي‌خواستند موضوعي را مطرح كنند. وي به يادداشتي كه در فيلم‌نامه‌ي «ميم مثل مادر» توسط ملاقلي‌پور درباره‌ي مرگ نوشته شده بود اشاره كرد و گفت: اگر ايشان در قيد حيات بودن و بزرگداشتي براي او برگزار مي‌كرديم، آيا بازهم به اين شكل استقبال مي‌شد؟! به گزارش ايسنا، هارون يشايايي تهيه‌كننده سينما هم گفت: آنچه در شخصيت رسول جذابيت داشت، شفافيت خودش بود. روزي با هم «مزرعه‌ي پدري» مي‌ديديم، بعد از پايان فيلم درباره‌ي‌ تلقي‌اش از جنگ پرسيدم به خنده گفت: «من تلقي از جنگ ندارم من با جنگ زندگي مي‌كنم.» جواد طوسي هم به ذكر خاطره‌ي پرداخت. سيروس تسليمي هم ادامه داد: اگر رسول زنده بود و مراسم تجليل برپا مي‌كرديم، اين همه جمع مي‌شديم؟! اين موضع به سابقه‌ي تاريخمان بر مي‌گردد كه از قهرمانان زنده مي‌ترسيم و وقتي كه از دنيا مي‌روند به طرز حسادت‌برانگيزي از آنها تجليل مي‌شوند. اما سيروس الوند گفت: رسول در زندگي خيلي قدر ديد و اين جور هم نبود كه به هنگام مرگ متوجه عزيزمان بشويم. من يكبار افتخار داشتم كه جايزه‌ي بهترين كارگرداني را به ايشان بدهم و واژه‌ايبا اين مضموم كه «بوي باروت مي‌دهد» مطرح شد، او از اين واژه خوشش آمده بود. الوند ادامه داد: رسول را عليرضا داودنژاد به من معرفي كرد و مي‌گفت او يك چيزي تو مايه‌هاي امير نادري است. ما گرفتاريمان اين است كه خيلي شبيه مسولين فيلم مي‌سازيم، ولي رسول هميشه شبيه خودش فيلم ساخت و فيلمهاي قابل شناسايي است. حسين وخشوري مدير مسوول مجله‌ي سينما نيز به ذكر خاطراتي از ملاقلي‌پور پرداخت و گفت: او اولين هنرمندي است كه از طرف ستاد جنگ آن موقع اولين جايزه‌ي نهادي را گرفت. نادر مقدس دستيار ملاقلي‌پور گفت: جرات نمي‌كنم صحبت كنم چون احساس مي‌كنم رسول دارد نگاهم مي‌كند. رسول اين سالها، با سالهاي گذشته فرق مي‌كند، تازه داشت فيلمهايي را كه دوست داشت مي‌ساخت. حيف شد كه رفت چون خيلي كارها داشت. يه روزي در يك سفري كه با هم بوديم تمام زندگي‌اش را براي من تعريف كرد و علاقه‌مند بودم كه فيلم او را بسازم. به گزارش ايسنا، مهندس جعفري جلوه معاونت سينمايي وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي گفت: رسول ملاقلي‌پور چهره‌اي از سينماي نوين ايران بود، سينمايي كه با انقلاب هويت بخش اسلامي جان گرفت، انقلابي كه به همه چيز جان داد و نسل مرده را حياتي دوباره بخشيد. وي ادامه‌داد: زنده‌ياد ملاقلي‌پور يكي از انبوه جواناني بود كه از درون انقلاب به صحنه آمدند. او از خود‌گذشتگي و روحيه‌ي حساس و دلي را به قدر كفايت داشت. جعفري‌جلوه در بخش ديگري از سخنانش گفت:او سينماگري روايت‌كننده‌ي قصه‌هاي ايراني و تصوير گر انساني غيرتمند و هويت‌طلب بود و چه خوب اين اواخر فيلم مي‌ساخت. يادش گرامي و راهش پر رهرو كه اينگونه است. مجموعه‌ي تصاويري از علي ملاقلي‌پور پسر زنده‌ياد از پشت صحنه‌ي مستند «شش گوشه‌ي عرش» در اين مراسم پخش شد. دختر ملاقلي‌پور كه به نمايندگي از خانواده‌اش به روي سن آمده بود، از جاي خالي پدرش گفت. اكبر نبوي كه فيلمي را درباره‌ي ملاقلي‌پور آماده كرده بود گفت:خستگي و تنهايي شايد يكي از ويژگي‌هاي هر هنرمند در طول تاريخ باشد، اما اگر هنرمندي بخواهد براي مردم و روزگارش اثري را خلق كند، دريغ اينجاست. وي افزود: گاهي هنرمندان در پي آلام شخصي خودشان هستند، اگر هنرمند درد اجتماع را احساس مي‌كند، نبايد تنها باشد، دردي كه رسول هميشه به همراه داشت، اميدوارم اين تنهايي را هنرمندان نداشته باشند. نبوي ضمن اشاره به فيلم مستندش درباره‌ي ملاقلي‌پور گفت: براي اينكه رسول هنوز زنده است، در اين فيلم از مراسم تشييع‌اش صحنه‌ي را نگذاشته‌ام. به گزارش ايسنا، در اين مراسم محمدباقر قاليباف شهردار تهران، محمدرضا جعفري جلوه معاونت سينمايي، عليرضا رضاداد مديرعامل فارابي، رضا ميركريمي مديرعامل خانه‌ي سينما و محمد مهدي عسگرپور معاون هنري شهرداري حضور داشتند. اجراي اين مراسم برعهده‌ي جواد يحيوي بود. همچنين كليپ خانه‌ي سينما درباره‌ي ملاقلي‌پور در اين مراسم پخش شد. انتهاي پيام