شوهرش جانباز 70 درصد است و تنها با ويلچر مي‌تواند حركت كند.20 سال است كه با او زندگي مي‌كند و از زندگي كه دارد راضي به نظر مي‌رسد. بيشترين نگراني كه دارد حرف و حديث‌هاي مردم است.آن‌گاه كه به او مي‌گويند خانواده‌هاي جانبازان از هر لحاظ مرفه هستند و نيازي به چيزي ندارند. همسر جانباز علي‌مراد سيدنسب در گفت‌وگو با ايسنا مي‌گويد:آيا آنها تاكنون فكر كرده‌اند كه شوهر من حتي قادر نيست با ما غذا بخورد و به تفريح بيايد؟آيا فكر كرده‌اند بيماري‌ها و ناراحتي‌هاي جانبازان چه‌قدر زياد است؟ آنها نمي‌دانند كه پسرم چقدر دوست دارد با پدرش بازي كند اما حال بدش اجازه نمي‌دهد و نمي‌تواند با او بازي كند. نمي‌دانند هر وقت پسرم مي‌خواهد به اتاق پدرش برود بايد مواظب باشد به دست و پاي پدرش نخورد. شما نمي‌دانيد پسرم چه‌قدر دوست دارد پدرش تنها يك شب در اتاق او بخوابد و يا او را به پارك ببرد. در حالي كه بقيه بچه‌ها هرطور كه بخواهند با پدرانشان بازي مي‌كنند،حرف مي‌زنند، در خيابان راه مي‌روند. اين‌قدر نگوييد خانواده‌هاي جانبازان بي‌نياز هستند،سال قبل حال شوهرم آن قدر بد بود كه فكر مي‌كردم ديگر اميدي به برگشت او نيست و هرچه به مسوؤلان بنياد شهيد و امور ايثارگران زنگ زدم هيچ‌كس به دادم نرسيد و براي چندمين بار كه زنگ زدم كه برايم آمبولانس بفرستند گفتند نترس خبري نيست. آن روز شما نبوديد و نمي‌دانيد چه بر سرم گذشت. روزي به دختري بد‌حجاب گفتم: حجابت را رعايت كن. گفت:اين شهيداني كه رفته‌اند خوش‌گذراني خود را كرده‌اند و بعد رفتند.در صورتي از عقل به دور است كه بگوييم نوجوان 12 يا 13 ساله‌اي كه بدون داشتن سن قانوني وارد جبهه شده است خوش‌گذراني‌هاي خود را كرده باشد و بعد راهي جبهه جنگ شده باشد و يا زماني كه كسي به دختر شهيدي مي‌رسد و مي‌گويد به شما اتومبيل آخرين مدل داده‌اند آن دختر شهيد چيزي ندارد بگويد جز اين‌كه اشك در چشمانش غوطه‌ور مي‌شود و بگويد پدرم را با اتومبيل آخرين مدل مقايسه مي‌كنيد؟. آرزويم اين بود كه با يك جانباز ازدواج كنم و امروز كه به آرزويم رسيده‌ام خوشحال هستم كه در كنار چنين مردي زندگي مي‌كنم. انتهاي پيام