يك كارشناس مسائل بين الملل معتقد است:«‌ ايران بايد راه‌هاي متفاوت دست يابي به انرژي صلح آميز هسته‌اي را در چارچوب اين پنداشت كه انرژي هسته‌اي مصداقي از مصاديق بارز افزايش قدرت ملي است،‌ مورد بررسي قرار دهد.» دكتر مهدي مطهر نيا، استاد دانشگاه و كارشناس مسائل بين الملل، در گفت وگو با خبرنگار انرژي هسته‌اي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، با اشاره به صدور قطعنامه‌ي 1747 عليه فعاليت‌هاي هسته‌اي صلح آميز كشورمان و ارزيابي خود از اين مساله گفت:« مسجل است كه ما در فضاي گفتماني ناشي از تغيير و تبدل نظام بين‌الملل در دوران گذار و در آستانه‌ي قرن بيست و يكم ميلادي زيست مي‌كنيم. توجه به اين معنا را نبايد از نظر دور بداريم كه در آستانه‌ي اين قرن آنچه كه بيش از همه چيز در عمل و واقعيت عيني نمود دارد منطقي است كه برتافته از رئاليسم سياسي است و امروز سياست بر محور قدرت حركت مي‌كند و آن چه كه در حول و حوش آن مي‌گذرد در خدمت اين مفهوم كليدي است.» وي ادامه داد:« بايد ايران اين منطق را پذيرا باشد كه در فضايي به بازي مي‌پردازد كه تمام كنش‌گران تابع اين منطق‌ هستند، اگرچه در سياست‌هاي اعلامي ‌خود به بيان اين منطق اعتراف نمي‌كنند، اما در سياست‌هاي اعمالي خود همگي تابعي محض از گفتمان قدرت قرار مي‌گيرند.» وي ياد آور شد:«‌ سياست را اخلاقي كردن امري پسنديده است، اما سياست را اخلاقي پنداشتن امري است كه در نتيجه گيري و تصميم گيري ايجاد اشتباه مي‌كند از اين جهت بايد فاصله‌اي بين سياست را اخلاقي كردن و سياست را اخلاقي متصور كردن قائل باشيم؛ آن چه كه در صحنه‌ي پرونده‌ي هسته‌اي ايران مي‌بينيم نشان دهنده‌ي همين منطق و بهره برداري كردن از آن است.» به گفته‌ي مطهر نيا، ايران براين نكته پافشاري كند كه هدف وسيله‌ي مناسب و متناسب با خود را توليد مي‌كند بر مبناي همين گزاره ايران بايد راه‌هاي متفاوت دست يابي به انرژي صلح آميز هسته‌اي را در چارچوب اين پنداشت كه انرژي هسته‌اي منفعت ملي ماست و مصداقي از مصاديق بارز افزايش قدرت ملي ما براي حصول به منافع ملي و تعريف شده نظام است،پيگيري كند. اين استاد دانشگاه‌ تاكيد كرد:« اگر هزينه‌ي دست يابي به انرژي هسته‌اي ايجاب مي‌كند كه تا سرحد درگيري براي دست يابي به آن پايفشاري كنيم اين منطق پذيرفته خواهد بود، اما اگر پايفشاري بر دست يابي به انرژي هسته‌اي موجب تزلزل در بنياد قدرت ما شود اين پرسش پيش خواهد آمد كه دست يازيدن به هر كاري براي دست يابي به انرژي هسته‌اي منطقي خواهد بود؟» وي اضافه كرد:« ما به جمله ماكياولي معتقد نيستيم اما براي دست‌يابي به هدف خود وسيله‌ي مناسب و متناسب آن را توليد مي‌كنيم و اين نيازمند سنجش دقيق و استراتژيك از هدف است.» اين كارشناس مسائل بين الملل در ادامه عملكرد روسيه و چين در شوراي امنيت را مورد بحث قرارداد و در پاسخ اين پرسش كه با توجه به عملكرد اين كشور‌ها آيا ايران باز مي‌تواند اميدي به اين كشورها داشته باشد، ابراز عقيده كرد:« به هيچ كشوري بر اساس منطق قدرت نمي‌توانيم اميدوار باشيم، اين به معناي از دست دادن اميد نيست اما اميد به معناي سياسي را تنها زماني مي‌توانيم داشته باشيم كه منطق قدرت ايجاب كند كه كنش گر متحد با ما، در سويه‌ي اتحاد همكاري با ما را برگزيند، نه رقابت را.» وي تصريح كرد:« ايران در جغرافيايي قرارداد كه روس‌ها و چيني‌ها هيچ گاه از نظر ژئواستراتژيك بين‌المللي نمي‌توانند به آن اعتماد داشته باشند. همان گونه كه ما نمي‌توانيم براساس اين منطق به روس‌ها و چيني‌ها اعتماد صددرصد داشته باشيم،‌ لذا تنها چيزي كه به آن مي‌توانيم اتكا كنيم وحدت ملي است.» انتهاي پيام