ترديدي ندارم كه اگر بخواهيم دو شاعر بزرگ كرمانشاهي قرن اخير را نام ببريم، كه هر دو از شاعران بزرگ زبان فارسي در قرن اخير هم هستند، به ابوالقاسم لاهوتي و يدالله بهزاد كرمانشاهي مي‌رسيم. مرتضي كاخي با بيان اين مطلب در گفت‌وگو با خبرنگار بخش ادب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، عنوان كرد: بهزاد يكي از شاعران كهن‌سراي صميمي نسبت به شعر كهن بخصوص قصيده و قصيده‌ي سبك خراساني بود. او شيفتگي‌هاي خود را در اين زمينه با قصيده‌ها و شعرهايي كه درباره‌ي خراسان گفته، نشان داده است. اين نويسنده و پژوهشگر در ادامه يادآور شد: بهزاد از سال‌هاي 1330 تا آخر عمرش يعني حدود 50 سال شعر گفته است، كه نمي‌توان براي همه‌ي آن‌ها حكم واحدي داد. در انواع شعر از جمله غزل، قصيده، رباعي و انواع ديگر سبك قديم، طبع‌آزمايي كرده است. بعضي جاها هم به سبك جديد شعرهايي گفته؛ نه اين‌كه شعر نو بگويد، بلكه به اين سمت تمايل نشان داده است. كاخي با بيان اين‌كه بهزاد از جمله شاعراني نبوده كه با شعر نو قهر بوده باشد، افزود: او از جمله كساني بود كه دل‌سوز زبان فارسي هستند و نگران كاخ كهني كه از اين شعر به‌جا مانده است، و به‌خاطر احترام به زبان فارسي و نگراني براي آن، به تندروي در نوآوري رونمي‌آورند. به گفته‌ي وي، عشق به ايران و مردم اين سرزمين، و عشق به سنت‌ها و اصالت‌هاي ايراني، از ويژگي‌هاي بارز شعر بهزاد هستند؛ همان ايران‌دوستي شگفتي كه لاهوتي هم داشت. او سپس با اشاره به اين‌كه بهزاد سنگري براي شاعران كرمانشاهي بوده و جايگاه بسيار بلندي در ميان شاعران داشته است، گوشه‌گيري، تواضع، اهل خودنمايي نبودن و بلندنظر بودن را از ويژگي‌هاي شخصيتي اين شاعر برشمرد. انتهاي پيام