عليرضا قزوه از يدالله بهزاد به‌عنوان حافظ واقعي اصالت‌هاي زبان فارسي و يك ايراني راستين ياد كرد. قزوه در گفت‌وگو با خبرنگار بخش ادب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، درباره‌ي يدالله بهزاد عنوان كرد: شخصيتي بزرگ بود و شخصيت‌هاي بزرگي مثل مهدي اخوان ثالث، محمد قهرمان، محمدرضا شفيعي كدكني و كمال به او ارادت داشتند. اين شاعر در ادامه يادآور شد: بهزاد در كنار مهدي اخوان ثالث از نامزدهاي دريافت جايزه‌ي جشنواره‌ي شعر فجر در بخش ملي - ميهني بود. شاعري بود كه براي ايران زحمت زيادي كشيد. بسيار پارسا و پرهيزگار بود و حتا در زمان شاه اهل مبارزه بود و شعرهاي اجتماعي داشت؛ از جمله شعري براي مرحوم غلامرضا تختي. در فضاي روشن‌فكري آن زمان پاك زندگي كرد و اهل تقوا بود. همچنين يك معلم واقعي بود و شخصيت‌هاي بزرگ كرمانشاه، همه يا شاگرد او هستند، يا شاگرد شاگردان او. قزوه با اشاره به اين‌كه شفيعي كدكني كتاب "مفلس كيميافروش" را به بهزاد تقديم كرده است، گفت: با اين كار، بي‌نيازي او نشان داده مي‌شود و اين‌كه آثار بهزاد مثل كيميا ارزش دارند. اين شاعر در بخش ديگري از صحبت‌هايش با اشاره به خلوت‌نشين بودن بهزاد، توضيح داد: ‌اهل هياهو و خود را نشان دادن نبود. زماني از طرف سازمان فرهنگي - هنري شهرداري، جايزه‌ي "ايران ما" به او اهدا شد؛ اما وجه نقد را قبول نكرد و گفت، من براي ايران شعر گفته‌ام و هيچ انتظاري ندارم. حتا از به كار بردن كلمه‌ي استاد ناراحت مي‌شد و قبول نمي‌كرد بزرگداشتي برايش برگزار شود. با حقوق كم بازنشستگي زندگي مي‌كرد، در حالي‌كه مي‌توانست مثل خيلي‌هاي ديگر باشد. اين‌ها همه نشان مي‌دهد هنوز آن انسان‌هاي بزرگ كه فقط به خاطر زبان فارسي و ايران زحمت مي‌كشند، هستند. قزوه در عين حال متذكر شد: گريز از شهرت و خلوت‌نشيني بهزاد، به اين معنا نبود كه همه چيز را رها كند؛ بلكه پاسدار زبان فارسي بود. به سنت بسيار احترام مي‌گذاشت و اهل نوگرايي هم بود؛ البته به معناي واقعي‌اش. همچنين در كنار كلام اصيل، مرام درست هم داشت و يك اسوه‌ي اخلاق بود. وي در ادامه‌ رفتن بهزاد را يك ضايعه‌ي بزرگ براي ادبيات ما دانست و يادآور شد: هر چند در زماني كه بود، اجازه نمي‌داد بزرگداشتي برايش برگزار شود، اما بعد از رفتنش، روحش اجازه مي‌دهد كه در شأن آن بزرگوار، برنامه‌هايي را براي معرفي‌اش برگزار كنيم. در روزگاري كه خيلي‌ها اهل هياهو و مطرح كردن خود هستند، اين بزرگ‌مرد بي‌ مزد و منت سنگربان ادب فارسي بود. سايه، اخوان ثالث و شفيعي كدكني مثل يك پير و مراد به او نگاه مي‌كردند؛ اما او حتا اجازه نمي‌داد شناخته شود و اين نشان‌دهنده‌ي عظمت روحش است، كه مرا به ياد خلوت‌گزيني‌هاي حافظ مي‌اندازد؛ «تا بود وردت دعا و درس قرآن غم مخور». مسؤول بخش شعر دفتر شعر و موسيقي وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي در پايان با بيان اين‌كه يك الگو و انسان بزرگ را از دست داده‌ايم، درگذشت يدالله بهزاد را از طرف اين بخش تسليت گفت. انتهاي پيام