دبير جامعه‌ي فارغ‌التحصيلان دبيرستان البرز درباره‌ي اطلاعيه‌ي روابط عمومي دانشگاه صنعتي اميركبير مبني بر الحاق مركز تربيت معلم شرافت و بخشي از دبيرستان البرز كه كاربري آموزشي ندارد، به دانشگاه اميركبير، گفت: اگر فرزندي در زمان حيات پدر خود تقاضاي سهم ارث خود را داشته باشد، آن فرزند در عرف جامعه، فردي پسنديده و شايسته نيست؛ دانشگاه اميركبير نيز فرزند دبيرستان تاريخي البرز است. بهزاد اشتري در گفت‌وگو با خبرنگار بخش ميراث فرهنگي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، ادامه داد: علاوه‌ بر دادن بخش‌هايي از اراضي دبيرستان البرز به آن دانشگاه، رييس پيشين دبيرستان البرز، رييس دانشگاه اميركبير بوده است و ازسوي ديگر، تعداد زيادي از دانش‌آموزان البرز اكنون در سمت استادي دانشگاه اميركبير فعاليت مي‌كنند. ازسوي ديگر، اطلاعيه دادن و برخلاف دستور رييس جمهور عمل كردن، كار شايسته‌اي نيست و خلاف نظم اداري است. وي با اشاره به امضاي موافقت‌نامه ميان دانشگاه اميركبير و اداره كل آموزش و پرورش تهران در سال 1383 و موافقت نكردن رييس جمهور وقت با واگذاري بخش‌هايي از دبيرستان البرز به دانشگاه، درباره‌ي غيرآموزشي دانستن بعضي فضاهاي دبيرستان البرز، اظهار كرد: در هر مكان آموزشي ممكن است، برخي فضاهاي غيرآموزشي نيز وجود داشته باشند، حتا دانشگاه اميركبير نيز از اين فضاهاي غيرآموزشي بي‌بهره نيست. اشتري همچنين درباره‌ي استاندارد فضاي آموزشي سرانه براي هر دانشجو، توضيح داد: ‌دانشگاه اميركبير مدعي است كه فضاي آموزشي سرانه براي هر دانشجو بايد 70 متر باشد، بنابراين اگر دانشگاه اميركبير تمام 45 هزار مترمربع مساحت دبيرستان البرز را نيز در اختيار داشته باشد، به هر كدام از 10 هزار دانشجويان آن دانشگاه، چهار متر مي‌رسد كه با مجموع نه متر فضاي آموزشي خود دانشگاه، 13 متر به هر كدام از آنها تعلق مي‌گيرد كه باز هم 57 متر از استاندارد سرانه كمتر است. وي افزود: اگر تمام مساحت خيابان‌هاي رشت، انقلاب اسلامي، حافظ و ولي‌عصر نيز به دانشگاه اميركبير داده شود، مساحت مورد نياز براي تامين استاندارد سرانه‌ي دانشجويان تامين نمي‌شود. بنابراين اگر دانشگاه بخواهد استاندارد سرانه براي هر دانشجو را تامين كند، بايد از اكنون براي تامين فضاي لازم فكر كند؛ چراكه اين 40 هزار مترمربع تاثير چنداني بر فضاي آموزشي استاندارد دانشجويان اميركبير ندارد. او همچنين با اشاره به دو ساختمان مسكوني البرز كه اكنون در اختيار كارمندان دبيرستان قرار دارند، اظهار كرد: دانشگاه اميركبير در فكر استفاده از اين ساختمان‌ها براي مركز آموزشي است و اين درحالي است كه اين ساختمان‌ها با بودجه‌ي اولياي دانش‌آموزان دبيرستان براي نجات فرزندان‌شان از فضاي تنگ كلاس‌ها ساخته شده‌اند؛ ولي فعلا به‌دليل آن‌كه كارمندان دبيرستان البرز به تسهيلات دولت براي زندگي احتياج دارند و دولت نيز توانايي تهيه‌ي مسكن مناسب را براي آنها ندارد، تا زماني كه جايي براي انتقال كارمندان پيدا شود و اين ساختمان‌ها دوباره به فضاي آموزشي تبديل شوند، آنها آنجا مي‌مانند. اشتري درباره‌ي اشتباه مامور ثبت در سال 1347 در اراضي البرز و اميركبير، توضيح داد: دبيرستان البرز معترف است كه مامور ثبت، به‌جاي ثبت دو سند در اراضي اميركبير و اين دبيرستان، براساس تصويب‌نامه‌ي هيات دولت در سال 1347، كل مساحت البرز را براي وزارت علوم و آموزش عالي ثبت كرده است. البته اين اشتباه ثبتي، قابل برگشت است. وي اضافه كرد: دانشگاه اميركبير ابتدا بايد تصويب‌نامه‌ي سال 1347 را مطالعه كند، تا تمام جزييات مشخص شوند؛ چون اين تصويب‌نامه به وظايف وزارت علوم و ‌آموزش عالي مربوط است. دبير جامعه‌ي فارغ‌التحصيلان دبيرستان البرز همچنين با اشاره به پراكنده بودن ساختمان‌هاي دبيرستان در 45 هزار مترمربع، گفت: كمبود فضاهاي آموزشي در ايران يكي از معضلاتي است كه پس از زياد شدن جمعيت و ورود آموزش متوسطه به سطوح آموزشي ايران به‌وجود آمده است. اين معضل از دوره‌ي قاجار با ولخرجي‌هاي بيش از اندازه‌ي پادشاهان و بعد از آن در دو دوره‌ي پهلوي اول و دوم به‌دليل بي‌سر و سامان بودن امنيت كشور ايجاد شده است و تا امروز هنوز وجود دارد. ساختمان دبيرستان البرز كه در فهرست آثار ملي ثبت شده، شامل ساختمان قديمي يك‌صد و 16 ساله است كه 80 سال نيز از قدمت ساختمان اصلي بنا مي‌گذرد. انتهاي پيام