بيش از 150 نفر از استادان، دانشگاهيان و متخصصان محيط زيست ايران در نامه‌اي به دكتر محمود احمدي‌نژاد، رييس‌جمهوري ضمن تاكيد بر اين كه تا زماني كه وضعيت پوشش گياهي پارك ملي گلستان ترميم نشود، هر باران كوچك به راحتي به سيل تبديل مي‌شود و ديگر هيچ سازه‌اي نمي‌تواند در مقابل سيلهاي آينده مقاومت كند، خواستار انتقال جاده داخل پارك ملي گلستان به بيرون از پارك شدند.
به گزارش خبرنگار «محيط زيست» خبرگزاري دانشجويان ايران، در اين نامه كه نسخه‌اي از آن به ايسنا ارسال شده خطاب به رييس‌جمهوري آمده است: «چنانكه استحضار داريد از سال 1380 تاكنوني سيلهاي پي در پي و شديد در مسير جاده‌اي كه از پارك ملي گلستان مي‌گذرد، باعث به بار آمدن خسارات جاني، مالي و زيست محيطي شديدي شده است كه كشته شدن حدود 700 نفر از هموطنان عزيز و نابودي جنگلهاي مسير، گوشه‌اي از اين فجايع است كه از طريق رسانه هاي همگاني به اطلاع عموم رسيده است.
سالهاست كه دانشمندان، متخصصان و كارشناسان دلسوز كشور و اهالي منطقه طي نامه‌ها و جلسات متعدد با قوي‌ترين استدلالهاي علمي، اقتصادي و زيست‌محيطي، خواستار انتقال اين جاده به بيرون از پارك ملي گلستان شده‌اند كه نمونه‌هايي از اين درخواستها ، نامه 243 نفر استادان دانشگاه به تاريخ 30/2/1382 به رييس‌جمهوري وقت و نامه اهالي كلاله و توابع به تاريخ 25/8/1384 به جنابعالي است.»
در ادامه اين نامه آمده است: «به رغم اين كه يكبار موضوع انتقال جاده در هيات دولت قبلي تصويب شد، متاسفانه در عمل، مسؤولان وزارت راه و ترابري حاضر به پذيرش اين درخواست ملي نشدند و در ادامه تلاشهاي ناموفق مكرر با صرف بودجه‌هاي هنگفت شروع به اجراي پروژه بازسازي جاده‌اي كرده‌اند كه به علت سطحي و غيركارشناسي بودن اقدامات، هيچ ضمانتي براي مقاومت آن در برابر سيليهاي آتي وجود ندارد.
با اين مقدمه، به اختصاص رئوس مسايل و مشكلات و درخواست مكرر امضاءكنندگان اين نامه به استحضار مي‌رسد:
در اثر عمليات گسترده جاده‌سازي با تجهيزات سنگين، پارك ملي گلستان در حال تخريب است، اين مساله سه پيامد نامطلوب خواهد داشت:
1- تخريب زيستگاه‌ها، جنگلها و مراتع منطقه‌اي كه سرمايه ارزشمند ملي و حتي بين‌المللي و يكي از مهمترين ذخيره‌گاههاي ژنتيكي جهان محسوب مي‌شود، براي نمونه در اين منطقه با وسعت فقط 5 صدم درصد مساحت ايران، 1350 گونه گياهي، معادل 20 درصد كل گياهان ايران، شناخته شده است.
2- به دليل عبور جاده پر رفت و آمد از وسط پارك ملي گلستان، امكان نگهداري و استفاده درست از پارك ملي گلستان امكان‌پذير نبوده و ذخاير ملي اين منطقه به طور فرسايشي در حال زوال است.
3- ايجاد سيلابهاي بزرگ كه در اثر فقدان پوشش گياهي مناسب و نگهدارنده خاك، در فصل‌هاي پر باران، پديد مي‌آيند و خسارتهاي مالي و جاني جبران ناپذير به بار مي‌آورند.»
به گزارش ايسنا، اين استادان، دانشگاهيان و متخصصان محيط زيست در ادامه نامه خود آورده‌اند: «بنابراين اجازه مي‌خواهيم سؤال كنيم:
آيا بايد بودجه بيت‌المال را صرف پروژه‌اي كرد تا به حال طي 4 سال گذشته 3 بار شكست آن ثابت شده است؟
آيا نبايد كمي بيانديشيم كه اگر همچون سه بار گذشته اين جاده جان گروه ديگري از هموطنان را بگيرد، چه كسي مسؤول است؟
آيا بايد با دست خود جاده‌اي را بازسازي كنيم كه باعث يكي از بهترين ذخيرگاههاي زيست‌كره و مهمترين پارك ملي خاورميانه با ارزش جهاني فوق‌العاده با بيش از هزاران گونه گياهي و جانوري باقيمانده از دوران سوم زمين شناسي است؟
جناب آقاي دكتر احمدي نژاد، كابينه جنابعالي با شعار عدالت محوري و عملگرايي به ميدان آمده است و ما مي‌دانيم شما به شدت با اجراي پروژه‌هايي كه باعث حيف و ميل بيت‌المال شود و موجبات تخفيف جايگاه مردم فهيم و شهيد پرور ايران اسلامي را فراهم آورد، مخالفيد.
لذا خواهشمنديم دستور توقف بازسازي جاده فعلي را صادر و بودجه فعلي آن را صرف احداث جاده جايگزين در خارج از پارك كنيد چرا كه اگر با صرف هزينه بيشتر، جاده جايگزين درست شود بهتر از آن است كه هر سال با هر سيلي بودجه بيت‌المال نابود گردد. در عين حال جاده جديد موجبات شكوفايي اقتصادي منطقه مرزنشين و محروم تركمن صحرا را فراهم مي‌كند.»
در اين نامه با اشاره به اين كه شرايط فعلي قعر دره پارك ملي گلستان، نواحي تخريب شده در اثر سيل و تخريب مراتع در حوضه آبريز بيرون منطقه هم‌اكنون شرايط نگران‌كننده‌اي را رقم زده، تصريح شده است: «تا زماني كه وضعيت پوشش گياهي منطقه ترميم نشود هر باران كوچك به راحتي به سيل تبديل مي‌شود و ديگر هيچ سازه‌اي نمي‌تواند در مقابل سيلهاي آينده مقاومت كند.
اين يك اصل مسلم علمي است كه اگر توازن طبيعت مختلف شده باشد با خاكريز و بتن نمي‌توان آن را مهار كرد، تنها راه چاره اين است كه به طبيعت زخمي و تخريب شده فرصت بازسازي داده شود و اين كار مستلزم توقف كامل عمليات تخريبي است كه تثبيت خاك را مختل مي‌كند.»
به گزارش ايسنا، امضاكنندگان اين نامه در ادامه آورده‌اند: «متاسفانه عليرغم صدها ميليارد تومان خسارت در اثر سيلهاي چند سال اخير و با وجود تاكيد كليه متخصصان كه علت اين فجايع را تخريب پوشش گياهي منطقه مي‌دانند، هنوز هيچ اقدامي در جهت خروج دام، به خصوص در منطقه حساس و مهم دشت شاد واقع در عمق پارك ملي گلستان نشده است، اين در حاليست كه بخش عمده سيلهاي گلستان از آن منطقه ناشي مي‌شود، در حالي كه اگر فقط بخش اندكي از بودجه‌هاي عمراني كه صرف بازسازي جاده و يا احداث سيل‌بند مي‌شود، صرف خريد دام و خروج آن از منطقه گردد، پوشش گياهي منطقه احياء و در آينده نيز مشكل سيل به طور ريشه‌اي حل خواهد شد.»
در پايان اين نامه آمده است: «ما امضاءكنندگان از جامعه دانشگاهي و متخصصان محيط زيست از رييس‌جمهوري درخواست مي‌كنيم امكان انتقال جاده فعلي منطقه را به خارج از پارك ملي گلستان، فراهم كند تا ضمن جلوگيري از فجايع انساني آينده ، بتوان گوشه‌اي از نشانگان آفريدگار را مطابق آموزه‌هاي دين مترقي اسلام در اين خطه از ميهن اسلامي حفاظت كرد.»
انتهاي پيام