احمد اخوت اعتقاد دارد: گزينش آثارمان براي ترجمه اشتباه نيست، ولي برگردان آن‌ها در سطح جهاني، به دليل كه اين زبان‌مان همه‌گير نيست، باعث خوانده نشدن‌شان شده است. اين مترجم در ادامه گفت‌وگو با خبرنگار بخش ادب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، تصريح كرد: در ترجمه آثار، سياسي بودن مطلب خيلي اوقات تاثير داشته است. اگر موقعيت زبان فارسي در حد جهاني بود، قطعا آثار ما همه‌گيرتر مي‌بود. در نفوذ يك زبان، قدرت سياسي تاثير فراواني دارد، كه اگر زبان فارسي اين قدرت را مي‌داشت، ادبيات ما مخاطبان بيش‌تري مي‌يافت. وي با بيان اين مطلب كه ادبيات ما بايد زودتر از اين‌ها ترجمه مي‌شد، متذكر شد: اگر بسياري از آثاري كه از ادبيات ما ترجمه شده، ساليان قبل ترجمه مي‌شد، حالا ادبيات‌مان در سكوت باقي نمي‌ماند. ضمن اين‌كه آثاري كه از ما ترجمه شده، بيش‌تر آثاري است كه داراي مخاطبان خاص است؛ نه عام و اين آثار بيش‌تر گلچين‌هاي ادبي ما هستند كه وقتي ترجمه هم مي‌شوند، مخاطب چنداني ندارد. اخوت معتقد است: خيلي از نويسندگان ما كه در جهان مهجور مانده‌اند، كسي را نداشته‌اند كه روي آثار آن‌ها تبليغ كند. تعداد معدودي هم كه آثارشان ترجمه شده، اين‌طرف و آن‌طرف روابط عمومي خوبي داشته‌اند. هرچند كه در كل، آثار ترجمه‌شده طيف گسترده‌اي را دربر نمي‌گيرد. وي يكي از دلايل استقبال نكردن از ادبيات ما را در خارج از كشور، معرفي نشدن آن به جهان ذكر كرد و افزود: ما در اين طرف كسي را نداشته‌ايم كه نويسندگان و ادبيات ما را معرفي كند. اخوت با اشاره به سينماي ايران و مطرح شدن آن در سال‌هاي اخير گفت: چگونه فيلم جديد ايراني در سطح جهاني صدايي پيدا كرده و داراي موضوعات تازه‌اي‌ است كه براي آن‌طرفي‌ها جذابيت دارد؟ درباره ادبيات داستاني ما هم اين موضوع وجود دارد، ولي روي آن كار نشده است. ما براي معرفي ادبيات‌مان به دنيا متولي نداشته‌ايم و بيش‌تر فعاليت‌هايي كه در اين زمينه صورت گرفته، از طرف كساني در خارج از ايران بوده كه آن‌هم در حد نازل باقي مانده است. اين مترجم با اشاره به رمان "جاي خالي سلوچ" محمود دولت‌آبادي كه به چند زبان ترجمه شده است، توضيح داد: حتا اين رمان مطرح ما كه ترجمه شده، در سطح جهاني چقدر واكنش داشته و چقدر خوانده شده است؟ اين رمان اصلا معرفي نشده و طبيعي است كه زياد هم خوانده نشده باشد. و يا "شازده احتجاب" هوشنگ گلشيري كه ترجمه شده، چقدر در دنيا خوانده مي‌شود؟ به نظر بايد روي اين موضوع يعني معرفي ادبيات‌مان به دنيا بيش‌تر كار كرد. انتهاي پيام