كارگاه عكاسي خبري ايسنا، صبح روز پنج‌شنبه ششم مهرماه، با حضور كاوه كاظمي - عكاس خبري و مستند اجتماعي - در سالن شهيد حسن قريب اين خبرگزاري برگزار شد. به گزارش خبرنگار بخش هنرهاي تجسمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، در اين كارگاه كه با عنوان "فتوژورناليسم و برد آن در مطبوعات" و با حضور جمعي از هنرمندان عكاس، عكاسان مطبوعاتي و دانشجويان همراه بود، كاظمي به ويژگي‌هاي عكس خبري و نيز مشكلات عكاسي حرفه‌يي اشاره كرد و گفت: جاذبه‌ي اين عكاسي به‌خاطر آن است كه در شاخه‌هاي متعدد كاركرد دارد. به‌گمان او، در ايران اصلا عكاسي حرفه‌يي وجود ندارد؛ خبرگزاري‌ها عكس‌هاي خود را به‌رايگان در اختيار مطبوعات و ديگر خبرگزاري‌هاي خارجي و داخلي مي‌گذارند. مطبوعات خارجي نيز معمولا بازار بسته‌اي دارند و راه پيدا كردن به آن بسيار سخت است. عكاس خبري اگر بخواهد وارد كار حرفه‌يي شود و به‌صورت مستقل عمل كند، وارد فعاليت بسيار دشواري شده است؛ چراكه نمي‌تواند منتظر وقايع خبري مهم بماند تا بتواند عكاسي كند. كاظمي معتقد است: دوربين‌هاي ديجيتال به دنياي عكاسي كمك چنداني نكرده است، گرچه آن را تسهيل كرده و همه دوربين دارند و نيازي به ‌ظهور عكس نيست، اما در حال حاضر بهترين عكس‌ها توسط عكاسان آماتور گرفته شده است. اشاره‌ي وي به عكاسي‌هايي بود كه از زندان ابوغريب - عراق - منتشر شده‌اند. اين عكاس خبري كه سابقه‌ي همكاري با نشريات بين‌المللي زيادي را در كارنامه‌ي كاري خود ثبت كرده است گفت: هر عكاس براي موفقيت بايد براي خودش فكر و ايده‌اي داشته باشد و يك استراتژي را دنبال كند چون يك راه دراز مدت در پيش دارد. عكاسي را در ايران نمي‌توان به‌عنوان راهي براي امرار معاش فرض كرد، بلكه بايد به آن عشق داشت. عكاس به‌غير از داشتن چشماني تيزبين بايد درباره‌ي سوژه‌هايش مطالعه نيز داشته باشد. او اضافه كرد: هر روزنامه يا مجله در دنيا سبك خود را داشته و نسبت به آن نيازشان از عكس استفاده مي‌كنند؛ اما كلمات هستند كه آن عكس را خراب مي‌كنند. اما چرا مجلات و روزنامه‌ها به خاطر كاريكاتورها و عكس بسته مي‌شوند؟ وي همچنين به تفاوت عكاسي خبري و عكاسي مطبوعاتي سخن گفت و با اشاره به نمونه‌اي اظهار كرد: برخورد يك عكاس خبري با ‌محوطه‌ي حياط يك مدرسه كه در آن اتفاقي نيست، آن است كه يا عكسي نمي‌گيرد و يا يكي، دو عكس براي اثبات حضورش در آن‌جا مي‌گيرد، اما يك عكاس مطبوعاتي روز اول در محيط مي‌گردد و از روز دوم به تدريج عكس مي‌گيرد و در روز سوم يك گزارش به مجله مي‌دهد. او تاكيد كرد: هميشه بايد با عكس خشن برخورد كرد تا بتوانيم عكس‌ها را رد و تعداد آن‌ها را كم كنيم و آن‌ها را به‌صورت پازل در كنار هم قرار دهيم. كاظمي به عكاسان جوان توصيه كرد: عكاسان اگر مي‌خواهند كه عكاس بمانند و عكاسي كنند، ضروري است در تمام حالات بتوانند عكس بگيرند و فكر و ذكرشان عكس باشد و حتا در خواب هم به نقشه‌ي اين‌كه چگونه مي‌خواهند عكاسي كنند، فكر كنند. وي افزود: به هر حال اين بازار آشفته‌اي است كه عكاسان بايد در آن كار كنند و هر كس بايد خود راه خودش را پيدا كند. جشنواره‌ها و مسابقاتي كه در كشور برگزار مي‌شود، بيشتر به‌خاطر منافع برگزاركنندگان است و معمولا هيچ‌گاه كسي دلش به‌حال عكس و عكاسي نسوخته است. مسابقات و جشنواره‌ها بي‌هويت شده‌اند. بيشتر شركت‌كنندگان عكاسان آماتور و يا نيمه حرفه‌يي هستند. هيات داوران هم داوري مي‌كنند و بعد مي‌گويند كه ما به اين داوري اعتقادي نداريم. در عكاس ايران مسائلي هست كه شما نمي‌دانيد، ولي روزي مشخص مي‌شود، در عكاسي ايران حرف و دروغ‌گويي زياد است. وي اذعان داشت كه جوانان عكاس ايراني پيشرفت‌هاي بسياري كرده‌اند و عكس‌هاي آن‌ها در فاجعه‌ي بم، بسيار موفق بوده است و در عين حال گفت: بسياري از دانشجويان هنوز با الفباي اوليه‌ي عكاسي آشنا نيستند. عكاسي را بايد در جامعه ياد گرفت، 99 درصد از عكاسان جهان تحصيلات آكادميك ندارد و سيستم دانشگاه‌ها در رابطه با تدريس عكاسي غلط است. وي در پايان به عكاسان حاضر گفت: براي پيمودن اين راه بايد عزم جزم داشته باشيد. انتهاي پيام