مظاهر شهامت معتقد است: هر قالب از جمله قالب نيمايي به واسطه ساختار مشخصي كه دارد، توان اجرايي محدودي را پيش مي‌كشد. اين شاعر در گفت‌وگويي با خبرنگار بخش ادب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)‏، تصريح كرد: قالب نيما مثل قالب‌هاي ديگر - چه در تئوري و چه در تجربه - حجمي از امكانات اجرايي را براي شعر ارايه خواهد داد، پس چنين حدودي پاسخگوي كامل توقعات امروزين شعر نمي‌تواند بوده باشد. به اعتقاد وي، ايده‌هاي شعر و ادبيات از بايدهاي ترتيبي تبعيت مي‌كند‎؛ يعني الزامي وجود ندارد كه شاعران ما حتما آن‌قدر از يك قالب - در اين‌جا از قالب نيمايي - استفاده كنند تا بالاخره معلوم شود كه ديگر كارآيي ندارد و آن‌گاه سراغ يافته ظرفيت‌هاي جديدي بروند. شهامت افزود: روند شعر از دريافت و توقعات حجمي خود تكريم مي‌يابد، چون براساس ضرورت خاص خود قادر است زمانيت و مكانيت قوانين حضور خود را به هم بزند، اما با اين همه دليلي در ميان نيست كه فكر كنيم قالب نيما همه پتانسيل‌هاي خود را به عرصه شعر امروز ايران عرضه داشته و تمام شده است؛ هرچند شايد در حين تجربه حتا به اين نتيجه هم برسيم. او با بيان اين مطلب كه دو اتفاق شناخته‌شده ما را به اين باور مي‌رساند كه مداقه كامل و مطالعه جامع نسبت به پتانسيل‌هاي قالب نيمايي صورت نگرفته است، در ادامه درباره اين دو دليل گفت: ساخت‌شكني فكر شعري نيما كه منجر به پيدايش فرمي بي‌مثال شده، آن‌قدر عظيم بود كه باور آن‌را مشكل مي‌كرد. نبود درك عميق و وسعت چنين عظمتي، باعث بروز عطش نوآوري‌هاي پي‌درپي شده و دقت در فرم نيمايي را يا منحرف يا حداقل فرصت آن‌را كم كرد. وي درباره دليل ديگر نيز اظهار داشت: بعد از انقلاب تحت‌ تاثير دلايل بسيار كه به طور عمده آن‌را به نام بحران طبيعي جامعه در حال گذار تلقي مي‌كنم، تفكري حادث شد كه ظاهرا نه تنها هر فكر درگذشته را قابل طرد مي‌شمارد و انديشه اين‌گونه گذشته را قابل استفاده نمي‌داند، بلكه حتا يادآوري آن را موجب انحراف مي‌داند، پس آن‌را كتمان مي‌كند. شهامت سنت شمردن دقايق گذشته و قابل استفاده نديدن چيزي را كه سنت ناميده مي‌شود، يكي از آفت‌هاي جدي شعر امروز ايران دانست و ادامه داد: از جمله آشفتگي وسيعي كه از اين راه بر آن اتفاق افتاده، فقط شامل شعر نيست؛ شامل مثلا سياست، سينما، داستان و مفاهيم ديگري از اين نوع هم است. او در پايان يادآوري كرد: قالب نيمايي و خصوصا تفكر شعري كه چنين قالبي مي‌تواند به تمامي معرف آن بوده باشد، هنوز خود را به تمامي نتوانسته نمايش دهد. انتهاي پيام