مدير كل پيشين ادارهي ميراث فرهنگي اصفهان: سازمان زمينشناسي عبور مترو را از چهارباغ به زيان آثار تاريخي ميداند
مدير كل پيشين ادارهي ميراث فرهنگي اصفهان گفت: براساس گزارشي كه سازمان تحقيقات زمينشناسي تهيه كرده است، كارشناسان با عبور مترو از خيابان چهارباغ موافقت نكرده و عبور آنرا از اين مسير به ضرر آثار تاريخي دانستهاند. عبدالله جبلعاملي در گفتوگو با خبرنگار بخش ميراث فرهنگي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) در اصفهان افزود: در آن گزارش كه سال 1380 تهيه و به سازمان ميراث فرهنگي و شوراي عالي ترافيك ارائه شده است، انواع سرعت، نوع خاك، عمق و مشخصات لايههاي خاك و آبهاي زيرزميني بررسي و مشخص شده است كه لرزشهاي ناشي از حركت قطار زير خيابان چهارباغ جابهجايي لايههاي خاك را كه كاملا فشرده نيستند، سبب ميشود و اين لرزشها حركت سطوح خاك و كنار رفتن آنها را از زير فنداسيون مدرسهي چهارباغ سبب خواهند شد كه به تدريج تخريب اين بنا را رقم خواهد زد. اين استاد معماري دانشگاه هنر اصفهان با بيان اينكه چند سال از طرح مسالهي عبور مترو از چهارباغ ميگذرد، اظهار داشت: بنا بر آخرين تصميمي كه ميراث فرهنگي و بسياري ديگر از گروههاي متخصص و كارشناس گرفتهاند، عبور مترو از خيابان شمسآبادي گزينهي درست اعلام شده است و ايستگاههاي آن نيز بايد در خيابانهاي اطراف چهارباغ ساخته شوند. وي افزود: چنانچه مترو بخواهد از مسير چهارباغ عبور كند، هنگامي كه به سيوسه پل ميرسد، مستقيم از زير پل نميتواند بگذرد و براي ادامهي مسير بايد به چپ يا راست منحرف شود كه اين امر، سرعت قطار را كاهش ميدهد. اين كارشناس معماري ادامه داد: اگر سرعت مترو بخواهد كم و مسير آن به سمت راست منحرف شود، بهتر است كه مسؤولان اين انحراف را از چهارراه تختي انجام دهد؛ اما گويا يك نوع لجبازي يا اعلام موضع قدرت وجود دارد كه ميخواهند حرف خود را به كرسي بنشانند. وي با اشاره به اينكه خيابان چهارباغ در فهرست آثار ملي ثبت شده است، اظهار كرد: بقيهي آثار تاريخي اين محور نيز در فهرست آثار جهاني ثبت ميشوند. همچنين احياي اين مسير به سبك نخستين آن جزو برنامههاي كلان شهري اصفهان است. او گفت: بر اساس بررسيهاي تخصصي كه زمينشناسان و كارشناسان ساختمان انجام دادهاند، عبور مترو از چهارباغ لرزشهايي را ايجاد ميكند كه قطعا مجموعهي تاريخي اين مسير، بخصوص مدرسهي چهارباغ را به مخاطره مياندازد؛ هر چند مسؤولان قطاري شهري اعلام كردهاند، روشهايي را بهكار ميبرند تا از انتقال لرزش به بناها جلوگيري كنند، ولي اين مسائل تنها در تئوري مطرحاند و در درازمدت لرزشها به بناهاي تاريخي چهارباغ منتقل ميشوند. او كه بهمدت 16 سال ـ از سالهاي پس از انقلاب تا اواخر سال 1372 ـ مدير كل ادارهي ميراث فرهنگي اصفهان بوده است، تصريح كرد: در دورهاي كه مديريت ميراث فرهنگي اصفهان را برعهده داشتم، يك شهرساز ژاپني به نام پروفسور اينو به اصفهان آمد و گزينهاي را دربارهي مترو مطرح كرد كه مديران شهري آنرا قبول نكردند. جبلعاملي توضيح داد: در آن گزينه كه سال 1365 طرح شد، آمده بود كه مترو از مسيرهاي تقاطعي و شرياني از بخش تاريخي عبور نكند و بهصورت يك كمربند در محوطهي تاريخي شهر بچرخد كه سمت غربي آن خيابان شمسآبادي و سمت شرقي آن خيابان بزرگمهر باشد و رفتوآمد در بخشهايي تاريخي با وسايل نقليهي عمومي انجام شود؛ اما مديران شهري اصفهان اعتقاد داشتند كه مترو حتما بايد از شمال به جنوب و غرب به شرق باشد كه مسير نخست با چهارباغ و مسير ديگر با ميدان امام (ره) تلاقي دارد. وي در پايان از اينكه مديراني با لجبازي و بدون هيچ استدلال و منطقي ميخواهند مترو را از زير چهارباغ عبور دهند، انتقاد كرد. انتهاي پيام