« افت سطح آب‌هاي زيرزميني در اكثر نقاط جهان، به ويژه آفريقاي شمالي، آسياي مركزي و جنوبي، خاورميانه، چين شمالي، آمريكاي شمالي و استراليا و به طور محلي در ديگر نقاط مشاهده مي‌شود، به طوري كه كسري حجم مخزن آب زيرزميني جهان سالانه بين 750 تا 800 ميليارد مترمكعب بوده است.»
به گزارش ايسنا، دكتر سبزواري ـ معاون مطالعات و پژوهش منابع آب شركت آب منطقه‌اي تهران ـ افزود:« حدود يك سوم جمعيت جهان وابسته به آب زيرزميني بوده و بيش از 70 درصد منابع آب زيرزميني به مصرف كشاورزي مي‌رسد.»
او افزود:« يكي از بزرگ‌ترين آبخوان‌هاي جهان، آبخوان آبرفتي اوگالالا است كه 20 درصد آب مورد نياز اراضي كشاورزي ايالات متحده آمريكا را تامين مي‌كند و ساليانه با كسري حجم مخزني معادل 12 ميليارد مترمكعب روبه‌رو است و افت سطح آب آن از ابتدا تاكنون به بيش از 48/30 متر رسيده است.»
سبزواري درباره افت سطح آب‌هاي زيرزميني گفت:« سطح آب‌هاي زيرزميني در شيكاگو 274 متر، آريزوناي جنوبي و مركزي بين 91 تا 152 متر، مكزيك (از سال 1986 تا 1992) بين 6 تا 10 متر، پاكستان ساليانه دو تا سه متر، چين شمالي بيش از 5/1 متر، هند شمالي ساليانه 70 سانتي‌متر، يمن ساليانه دو متر افت كرده‌اند.»
معاون مطالعات و پژوهش منابع آب، متوسط افت سطح آب زيرزميني در ايران را 20 سانتي‌متر در سال ذكر كرد و افزود:« برپايه اخبار منتشر شده در سال 2001 سطح آب زيرزميني در برخي از آبخوان‌هاي آبرفتي ايران تا هشت متر افت كرده است.»
سبزواري بيان كرد:« بر مبناي نتايج اندازه‌گيري‌هاي به عمل آمده و محاسبات انجام شده كسري حجم مخزن 34 آبخوان آبرفتي تحت پوشش شركت آب منطقه‌اي تهران، در طي دوره هشت ساله 83 ـ 75 معادل 79/1224 ميليون مترمكعب است كه بيشترين متوسط افت با رقم 65/2 متر مربوط به آبخوان آبرفتي دشت هومند ـ آبسرد در شمال شرق تهران است.»
او تصريح كرد:« بر مبناي بيلان منابع آب كشور كه توسط شركت سهامي مديريت منابع آب ايران تهيه شده در سال آبي 80 ـ 79 كسري حجم مخازن آب زيرزميني در سطح كشورمان معادل 009/7 ميليارد مترمكعب بوده كه حدود يك درصد كسري حجم مخازن آب زيرزميني جهان است.»
به گزارش روابط عمومي و امور بين‌الملل شركت آب منطقه‌اي تهران، سبزواري گفت:« توسعه كشاورزي و صنعت باعث افزايش برداشت از منابع آب زيرزميني شده و برداشت بي‌رويه از مخازن آب زيرزميني موجب شده كه ميزان تغذيه آبخوان، جوابگوي برداشت نبوده و سطح آب زيرزميني افت كند و اين افت پيامدهايي همچون خشك شدن چاه‌هاي آب، كاهش دبي رودخانه و آب درياچه‌ها، تنزل كيفيت آب، افزايش هزينه، پمپاژ و استحصال آب و نشست زمين را به دنبال دارد.»
وي در پايان ابراز اميدواري كرد:« با اجراي برنامه‌هاي به تعادل رساندن آبخوان‌ها از جمله افزايش راندمان آبياري در بخش كشاورزي با استفاده از روش‌هاي مدرن آبياري به‌منظور صرفه‌جويي در مصرف آب، اعمال مديريت صحيح مصرف آب در بخش‌هاي شرب و صنعت، مطالعه و اجراي طرح‌هاي پخش سيلاب و تغذيه مصنوعي به‌منظور تقويت و تعادل بخشي آبخوان‌ها، كنترل و استفاده بهينه از منابع آب‌هاي سطحي موجود، جلوگيري از بهره‌برداري و انسداد چاه‌هاي غيرمجاز، كنترل بهره‌برداري چاه‌هاي داراي پروانه، جلوگيري از توسعه بي‌رويه چاه‌ها و مهاجرت به شهرهاي بزرگ از جمله تهران و رعايت سقف تخصيص تعيين شده جهت توسعه بهره‌برداري از آب‌هاي زيرزميني، شاهد كاهش روند افت سطح آب آبخوان‌ها باشيم و از مخاطرات ناشي از افت سطح آب زيرزميني از جمله كاهش حجم مخازن آب زيرزميني، كاهش آب دهي و خشك شدن چاه‌ها و قنوات، نشست سطح زمين و تخريب آبخوان‌هاي آبرفتي، هجوم آب شور، تنزل و تخريب كيفيت آب شيرين منابع آب زيرزميني و انتشار و پخش آلودگي‌ها جلوگيري كنيم.»
انتهاي پيام