حضور دايمي عشاير و دام‌ها در چغازنبيل (دوراونتاش) /وضعيت ناجور دوراونتاش (چغازنبيل) بهبود مي‌يابد؟/14
عشاير و دام‌هاي مردم بومي منطقه، هر روز به داخل محوطه‌ي تاريخي چغازنبيل (دوراونتاش)، وارد مي‌شوند. اين مطلب را عليرضا فرجي _ مسؤول آشيو سفال پروژه‌ي مرمت و حفاظت دوراونتاش (چغازنبيل) _ در گفت‌وگو با خبرنگار بخش ميراث فرهنگي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، بيان كرد و راه‌حل آن‌را حصار كشيدن در اطراف اين محوطه‌ي باستاني دانست. وي گفت: عشاير به‌صورت فصلي به اين منطقه كوچ مي‌كنند و دام‌هاي مردم بومي نيز براي چرا به اين سايت تاريخي وارد مي‌شوند. لذا كارشناسان بايد مساله‌ي محصور كردن چغازنبيل (دوراونتاش) را بررسي و بهترين روش را براي اين كار، انتخاب كنند؛ چراكه اگر بخواهيم دور مجموعه، ديوار بكشيم بايد تحقيق شود تا روي آثار تاريخي نباشد. او با اشاره به اين‌كه محوطه‌ي تاريخي چغازنبيل (دوراونتاش)، حدود 100 هكتار وسعت دارد، افزود: محصور كردن چنين محدوده‌اي بودجه‌ي زيادي مي‌خواهد كه براي تامين آن نيز بايد هماهنگي‌هاي لازم انجام و اين كار انجام شود. فرجي كه مسؤوليت مستندنگاري سفال‌هاي به‌دست آمده از حفاري‌هاي باستان‌شناسي در چغازنبيل (دوراونتاش) و هفت‌تپه را برعهده دارد همچنين اظهار داشت: آرشيو سفال اين مجموعه شامل اشيا سفالي، آرشيو تقسيمات و آرشيو رايانه است كه كمبود فضا، مهم‌ترين مشكل در اين حوزه به‌شمار مي‌رود. اين سه آرشيو براي مطالعه‌ي محققان بايد در يك مركز مستقر باشند؛ ولي اكنون آرشيو تقسيمات و رايانه از آرشيو سفال جدا و در هفت‌تپه است. وي ادامه داد: بررسي يك تكه سفال دركنار مراجعه به بانك اطلاعات رايانه‌يي و آرشيو تقسيمات معني پيدا مي‌كند. از سوي ديگر، اطلاعات مربوط به سفال‌ها به شبكه‌بندي نياز دارد؛ اما بودجه‌ي كافي براي اين كار دراختيار نيست. اين كارشناس، درباره‌ي محل و نحوه‌ي نگهداري از سفال‌ها، توضيح داد: نمونه‌هاي سفال در زيرزمين پايگاه چغازنبيل (دوراونتاش)، نگهداري مي‌شوند و پيكرك‌ها و خطوط ميخي به موزه‌ي هفت‌تپه منتقل شده‌اند. وي در پاسخ به اين پرسش كه آيا مكان نگهداري از آثار در مقابل سرقت، ايمن است؟ گفت: در ساعت‌هاي اداري، كارمندان در مجموعه هستند و پس از آن نيز نيروهاي حراست از اشيا مراقبت مي‌كنند. البته آن مكان‌ها به ابزارهايي چون چشم الكترونيكي مجهز نيستند؛ ولي تاكنون از آثار سرقت نشده است. انتهاي پيام