روزنامه گاردين به ارايه بيوگرافي از اورهان پاموك، رمان‌نويس تركي پرداخته است كه از سوي دولت تركيه به بدنام كردن هويت تركيه متهم شده است. به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، متن گزارش به اين شرح است: اورهان پاموك در سال 1952 در استانبول تركيه متولد شد. وي براي اين‌كه بتواند به تحصيل در رشته معماري در دانشگاه فني استانبول بپردازد، به يك مدرسه آمريكايي در اين شهر رفت. آنگاه براي اينكه خدمت سربازي‌اش را به تعويق اندازد، در رشته روزنامه‌نگاري دانشگاه استانبول نام‌نويسي كرد. خانواده پاموك با تصميم‌اش براي كنار گذاردن رشته معماري و روي آوردن به حرفه نويسندگي موافق نبودند. به اين ترتيب پدرش تا سن 32 سالگي وي را از جنبه مالي حمايت نكرد. پاموك هم‌چنين مدت سه ماه با دريافت بورس تحصيلي در ايوا تحصيل كرد. پاموك در سال 1998 عنوان با ارزش « هنرمند دولتي» را از سوي دولت تركيه رد كرد. وي در آن زمان گفت: اگر اين عنوان را بپذيرم ديگر نمي‌تواند به چهره مردمي كه براي آنها مي‌نويسم، نگاه كنم. اگر چه پاموك در اواسط دهه 1970 به طور تمام وقت به كار نويسندگي مشغول بود، نتوانست تا دهه 1990 موفقيتي در نزد مردم كسب كند، اما پس از آن به نويسنده پرفروش تاريخ تركيه تبديل شد. رمان‌هاي پيچيده و پست‌مدرن وي كه به موضوعاتي هم‌چون تغييرات فرهنگي، بحران‌هاي هويتي، غرب و شرق، سنت و مدرنيته و غيره مي‌پردازند در عين حال كه در بازار فروش كتاب با موفقيت چشم‌گيري مواجه مي‌شدند، انتقادهايي را نيز در پي داشتند. در سال 2003 با كسب جايزه ايرلند IMPAC و پس از آن جايزه صلح تجارت كتاب آلمان و جايزه MEDICIS فرانسه به شهرت جهاني دست يافت. اين در حالي است كه گمان مي‌رفت جايزه ادبي نوبل سال 2005 كه به هارولد پينتر تعلق گرفت، به اين نويسنده اعطا شود. به هر حال نام پاموك به دليل تحمل مشقت‌هاي سياسي، در خارج از زادگاهش پخش شد. وي در فوريه سال 2004 در گفت‌و‌گو با يك مجله سوئيسي به نسل‌كشي كردها و ارمني‌ها در آنتاليا در سالهاي بين 1915 و 1917 اشاره كرد و همين امر سبب شد از سوي دولت تركيه به توهين به مردم ترك متهم شود. اين اتهام جديدي بود كه محكوميت آن سه سال عنوان شده است. دادگاه پاموك در 16 دسامبر سال 2005 آغاز شد، اما بلافاصله به هفت فوريه سال 2006 به تعويق افتاد، اما تنش بر سر اين پرونده هم‌چنان در تركيه در اوج خود است. پاموك پيش از اين گفته بود، عده‌اي با آغاز مبارزه نفرت‌انگيزي عليه‌اش وي را به فرار از كشور مجبور كرده بودند، اما اعتراض بين‌المللي سازمان عفو بين‌المللي، اتحاديه نويسندگان جهاني ( PEN ) و مجموعه‌يي از نويسندگان مشهور از جمله گابريل گارسيا ماركز، جان آپ ديك، گانترگراس و اومبرك اكو حامي وي بودند. پاموك در خارج از كشورش براي نوشتن دو كتاب آخرش به نام‌هاي « نام من قرمز است» (2000) و « برف» ( 2002) شهرت دارد. كتاب نام من قرمز است جايزه IMPAC را از آن خود كرد. پاموك قبول دارد در نوشتن رمان « زندگي جديد» از رمان «دانته» و در نوشتن « كتاب سياه» از رمان «‌اوديسه» نوشته جويس الهام گرفته است. گاردين در ادامه نوشت: جان آپ ديك، استعداد و مهارت پاموك درتشريح مطالب را با مهارت پروست مقايسه كرده است، اما اكثر نويسندگان، سبك روايتي اين نويسنده را با سبك نويسندگاني هم‌چون كافكا، خورخه لويس بورخس، ايتالو كالوينو و گارسيا ماركز مقايسه كرده‌اند. پاموك در سال 1992 فيلمنامه‌اي براي فيلمي با نام gizli yuz نوشت كه وي آن را از رمان خود به نام kara kitap اقتباس كرده بود. انتهاي پيام