بنين كشوري آفريقايي با 7/1 ميليون جمعيت و با مساحت 112 هزار و 622 كيلومتر مربع در غرب آفريقا، بين نيجريه و توگو و هم مرز با خليج بنين واقع شده است. به گزارش خبرگزاري دانشجويان اير ان (ايسنا) آب و هواي اين كشور استوايي، گرم، در نواحي جنوبي مرطوب و در شمال كشور نيمه باير است. خطرات طبيعي كه كشور بنين را تهديد مي‌كند شامل گرمي و خشكي هوا، وزش بادهاي غبارآلود به ويژه از ماه دسامبر تا ماه مارس است. از جمله مشكلات محيط زيستي در اين كشور مي‌توان به وجود منابع نامطلوب آب شرب، شكار قاچاق كه تهديد كننده حيات وحش است، تخريب جنگل‌ها و افزايش بيابان ها اشاره كرد. منابع و ذخاير طبيعي بنين عبارت از ذخاير كوچك نفتي در مناطق ساحلي، سنگ آهك، سنگ مرمر و چوب جنگلي هستند. مهمترين محصولات صادراتي بنين كتان و روغن نخل است. با وجودي كه اين كشور طي چندين سال گذشته شاهد رشد اقتصادي بوده و يكي از بزرگترين توليدكنندگان كتان در آفريقا است اما هنوز جزو فقيرترين كشورهاي جهان به حساب مي‌آيد. اقتصاد اين كشور به شدت وابسته به تجارت با كشور همسايه‌اش، نيجريه است. پايتخت جمهوري بنين، پرتو نوو و واحد پول آن فرانك سي اف آ نام دارد. مهمترين شهرهاي اين كشور عبارت از كوتونو، جوگو، آبومي- كالاوي و پاراكو است. نژاد مردم اين كشور شامل قبايل فون، يوروبا، آجا و باريبا است. مذهب اين مردم شامل مذاهب بومي، مسيحي و مسلمان است. زبان مردم بنين نيز فرانسوي است و بيش از 60 زبان و لهجه‌ي محلي نيز در ميان آن‌ها رايج است. كشور بنين كه نام سابق آن داهومي بوده است به عنوان مشعل دموكراسي ظهور كرده و يكي از باثبات‌ترين كشورهاي آفريقايي محسوب مي‌شود. در دهه‌ي نخست پس از استقلال اين كشور از فرانسه در سال 1960، توسط مجموعه‌اي از رهبران نظامي اداره‌ مي‌شد تا آنكه در سال 1972 سرگرد ماتيو كركو حكومت را به دست گرفت و به تدريج قانون مدني را احيا كرد. كركو در انتخابات سال 1991 شكست خورد اما در سال 1996 دوباره بازگشت. خط ساحلي بنين هم اكنون شامل بخش‌هايي است كه سابقا با عنوان « ساحل بردگان» شهرت داشت و از اين ناحيه اسرا و زندانيان به سر تا سر آتلانتيك منتقل مي‌شدند. عناصر فرهنگي و مذهبي توسط بردگان و اسرا از اين منطقه آورده شده اند، هنوز در ميان آمريكايي‌ها رواج دارند. اين كشور پيش از اينكه تا پايان دهه‌ي 1800 مستعمره فرانسه شود، از چندين ايالت مستقل از جمله پادشاهي داهومي تشكيل مي‌شد كه يك ارتش منظم و تعليم ديده داشت و به صادر كردن بردگان و پس از آن روغن نخل مشغول بود. در نخست سال‌هاي پس از استقلال كامل از فرانسه در سال 1960 بنين دچار بي‌ثباتي شده بود و در سال‌هاي نخستين حاكميت كركو ايدئولوژي ماركسيسم - لنينيسم به عنوان ايدئولوژي رسمي به نمايش گذاشته شد. اما در طول دهه‌ي 1980 تركو از ارتش استعفا داد و به يك رييس مدني حكومت تبديل شد و اقتصاد كشور را نيز آزاد كرد. انتهاي پيام