آستان مقدس حضرت عبدالعظيم حسني(ع) در شهر ري امروز مامن كساني است كه دل‌شكسته و مشتاق زيارت آن حضرت هستند. مكاني مطهر كه در بافت تاريخي شهر ري واقع شده و هر روزه پذيراي صدها زايري است كه از راه‌هاي دور و نزديك به اين وادي قدم مي‌گذارند تا خستگي‌هاي روحي و جسمي را با عشق زيارت از خود دور كرده و بر تقويت روحي خود بيفزايند. آنها مي‌آيند كه حضرت عبدالعظيم را زيارت كنند، مگر كه درد اشتياقشان، ساكن شود، اما مي‌بينند و مشتاق‌تر مي‌شوند. اين حرم زيبا توصيف كردني نيست، ديدني هم نيست، بلكه احساس كردني است. اينجا جايي است كه خام‌ها پخته مي‌شوند و پخته‌ها سوخته... اينجا جايي است كه دردها سر باز مي‌كنند. به گزارش ايسنا نسب حضرت امامزاده عبدالعظيم حسني (ع) به واسطه و با چهار پست به امام حسن (ع) امام دوم شيعيان مي‌رسد . بناي اصلي و نخستين بقعه يعني حرم آن ، در نيمه دوم قرن سوم هجري توسط محمد پسر زيد داعي علوي ، تعمير اساس شد . درگاه اصلي ورودي بنا كه در سمت شمال قرار دارد بار اول در زمان پادشاهان آل بويه و سپس در دوره قاجار به ياري "مجد الملك قمي‌ " كامل شد. اين بنا در آغاز تنها از حرم تشكيل مي‌شد اما به مرور متعلقات ديگري يافت و به صورت مجموعه‌ي بزرگ امروز ، مشتمل بر حرم‌ها ، رواق‌ها ، مسجد‌ها و ايوان‌ها و صحن‌هاي متعدد در آمد . در دوره‌ي صفويه بناهاي اطراف به آن افزوده شد و در دوره قاجار به دليل نزديك بودن به پايتخت مورد توجه بيشتر قرار گرفت و بيشتر بناهاي وابسته به حرم عبدالعظيم حسني و امامزاده زيد در اين دوره تكميل و تزيين شد . از آثار تاريخي اين مجموعه سر در‌آجري دوران سلجوقي است ، و صندوقي از چوب عود ، فوفل وگردو با كتيبه‌هايي به خط نسخ و ثلث برجسته است كه به سال 725 ه.ق تعلق دارد . بناي اصلي حرم، اتاقي چهار ضلعي به ابعاد 7/5 متر است كه در بالا با چهار گوشواره به هشت ضلعي و سپس به كمك طاق بندي‌هاي كوچك به شانزده ضلعي تبديل و زمينه براي برپايي گنبد فراهم مي‌شود . پوشش زيرين گنبد با طاق ضربي مدور در زمان شاه تهماسب تغيير يافت و پوشش خارجي آن در سال 1270 ه.ق به دستور ناصر الدين شاه با خشت‌هاي مسي زرين تزييد شد . حرم در هر ضلع به وسيله‌ي دري به رواق‌هاي مجاور گشووده مي‌شود گرداگرد ازاره حرم سنگ مرمر سياه و سفيد به ارتفاع 1/65 متر پوشيده شده است و بالاي آن تا سقف به گونه‌اي زيبا در سال 1273 به فرمان ناصرالدين شاه آينه كاري شد . بالاي حرم و در كنار گنبد دو گل دسته به ارتفاع 24 متر از سطح بام و قطر دو متر در سال 1270 ه.ق ساخته شد . بر فراز ضريح نيز جمعا 64 گلدان زرين قرار دارد . مهم ترين صحن و ايوان حرم ، صحن و ايوان بسيار وسيع آستانه است كه در شمال حرم واقع و به دستور ناصر الدين شاه ساخته شده است .ايوان جنوبي حرم نيز در سال 944 ه.ق به فرمان شاه تهماسب صفوي ساخته ودر دوره‌ي قاجار آينه كاري و تزيين شد . صحن‌هاي ديگر حرم شامل صحن باغ طوطي يا مدرسه امين السطان در شمال غربي حرم ، صحن ناصرالدين شاه يا صحن وليعهدي كه اكنون به صحن كاشااني معروف است در غرب حرم ، صحن باغ علي خان در شرق حرم و صحن جنوبي كه به صحن امامزاده حمزه معروف است . در غرب حرم ، مسجد و رواق بالا سر قرار دارد كه از ساخته‌هاي دروان صفوي است . اين مسجد داراي محراب بسيار زيبايي از كاشي‌هاي معرق رنگارنگ است . گورستان حضرت عبدالعظيم حسني با مقابر ، صحن‌ها و مجموعه‌هايي خصوصي اطراف حرم ، اعتبار ويژه‌اي دارد ، احترام و تقدس ويژه‌اي كه مردم براي حضرت قايل بوده‌اند ، موجب خاك سپاري بسياري از شخصيت‌هاي سياسي ، اجتماعي ، فرهنگي ، در اين گورستان شده است . ناصر الدين شاه ، قاآني شيرازي ، قائم مقام فراهاني ، بديع الزمان فروزانفر ، آيت الله كاشاني ، علامه محمد قزويني ، حسين علي ميرزا نصرت السطنه ، ستارخان ، فرزندان آيت الله بهبهاني و ... در اين گورستان آرميده‌اند. انتهاي پيام