"واكنش به يك اظهار نظر" رضا امير خاني: بيش از تلخنويسان، سفارشدهندگان آثار نامرغوب، ادبيات دفاع مقدس را از اعتدال دور كردند
رضا اميرخاني گفت: اي كاش هيچ كس _ چه متوليان، چه پديد آورندگان _ در زمينهي ادبيات دفاع مقدس مسووليت اجتماعي احساس نميكرد و هر كسي خود اثر معتدلش را مينوشت. اين داستاننويس در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، عنوان كرد: به گمانم نكتهي مهم اين است كه جريان كلي دفاع مقدس از اعتدال خارج نشود. بيش از تلخنويسان، سفارشدهندگان آثار نامرغوب باعث خروج ادبيات دفاع مقدس از اعتدال شدند و امروز تلخنويسان بنا به يك وظيفه اجتماعي سعي ميكنند قسمتهاي فراموششدهي جنگ را به تصوير بكشند. اميرخاني دربارهي اين اظهار نظر مطرح شده ازسوي معاون ادبيات و انتشارات بنياد حفظ آثار و نشر ارزشهاي دفاع مقدس كه نگاه تلخ و تحريف جنگ مرزي با هم دارند و نويسندگاني به تحريف دفاع مقدس ميپردازند، گفت: جنگ چيزي شبيه زندگي است و طبيعتا تلخي و شيريني و خوشي و ناخوشي، كنار هم در آن يافت ميشود. آن چنان كه ميگل قونا مونو ميگويد همهي اين صفات در جنگ به صورت اغراقآميز بزرگ ميشوند، پس طبيعتا جنگ بستر مناسبي است براي نوشتن. او در ادامه يادآور شد: نگاه افراطي، شعاري و سفارشي در طي ساليان گذشته باعث پيدايش نوعي نگاه تفريطي شده است و طبيعتا هر دو اين نگاهها در آزمون اعتدال مردود هستند، يعني نه آن شيريني شعاري و سفارشي چيزي از حقيقت جنگ را در بر دارد و نه اين تخلي امروزين. او در عين حال خاطرنشان كرد: اما به گمانم پيدايش اين نگاه تلخ، يك اتفاق طبيعي است و فراموش نكنيم، هر امر طبيعي واجد حقيقت نيست. يعني اين تلخي به دليل عملكرد مسوولان رسمي دفاع مقدس و به عنوان جواب آن، طبيعي است، اما حقيقي نيست. با همهي اين اوصاف، امروز به كساني كه متولي و مدافع آن نگاه رسمي هستند، بايد بيش از نويسندگان تلخنويس خرده گرفت؛ چراكه نگاه غير حقيقي ايشان باعث اين جريان شده است. رضا اميرخاني در ادامه تاكيد كرد: امروز فقط كساني حق دارند نسبت به “من قاتل پسرتان هستم” احمد دهقان معترض باشند كه 10 سال پيش هنگام انتشار “سفر به گراي 270 درجه” دست او را بوسيده باشند. ترسم از آن است كه مجموع سالهاي جبههي منتقدان احمد دهقان به سالهاي جبههي او نرسد. او همچنين تاكيد كرد: وقتي به آن نگاه حقيقي در “سفر به گراي 270 درجه” در مقايسه با آثار شعاري و كمارزش ادبي بها داده نشد، طبيعي است كه ناخودآگاه، نويسنده به سمت مقابله با جريان شعاري ميرود، درحقيقت دهقان اگرچه خود از اعتدال خارج ميشود، اما سعي ميكند فضاي ادبي دفاع مقدس را معتدل كند، كاري كه شايد به كمال درست نباشد، اما قطعا طبيعي است. انتهاي پيام