عضو انجمن اسلامي دانشجويان دانشگاه تهران: مطرح شدن جنبش دانشجويي در كنار اصلاح طلبان اشتباه است
عضو شوراي مركزي انجمن اسلامي دانشجويان دانشگاه تهران و علوم پزشكي تهران گفت: وقتي جنبش دانشجويي كاركرد خود را فراموش كرد دچار يك اشتباه بزرگ شد. جنبش دانشجويي در سال‌هاي گذشته شناحت غلطي از خود پيدا كرد كه باعث تضعيف كاركرد آن شد. «سيدجليل موسوي» در گفت‌وگو با خبرنگار سياسي ايسنا، اظهار داشت: بخشي از جنبش دانشجويي به تصور اينكه توجيه كننده‌ي عملكرد مسوولان است به سمت آن كشيده شد و در واقع به نوعي مدافع عملكرد مسوولان شد. بخشي ديگر از جنبش دانشجويي به اين تصور رسيد كه حجم وسيعي از نخبگان كشور تحت كنترل آن است تا به جايي كه در انتخابات مجلس ششم از دفتر تحكيم وحدت كانديدا اعلام شد كه ناشي از شناخت اشتباه است. موسوي افزود: جنبش دانشجويي تصور مي‌كند جزء تصميم گير‌هايي است كه حداقل چند ميليون نيرو در جامعه دارد كه همه تحت فرمانش هستند! اين مساله در انتخابات رياست جمهوري هم بروز كرد و باعث شكست اصلاح طلبان شد. وي گفت: خوشبختانه هر كدام از احزابي كه در كشور ما وجود دارند به ويژه در چند سال اخير صاحب فكر شدند اما اين احزاب در تئوري‌شان جنبش دانشجويي را به عنوان يكي از مهر‌ه‌هاي خود در نظر مي‌گيرند و براي رسيدن به اهدافشان از آن به عنوان مهره‌اي استفاده مي‌كند. اين فعال دانشجويي ادمه داد: جنبش دانشجويي در مناسبات خود مثل احزاب نيست؛ جنبش دانشجويي اگر در رسانه‌ها هم حذف شوند هيچ كس نمي‌تواند طيف دانشجو در سراسر كشور را حذف كند. مطرح شدن جنبش دانشجويي در كنار اصلاح طلبان و عدم توجه به هويت مستقل آن‌ها ناشي از اين است كه ما هنوز كاركرد جنبش دانشجويي را براي خود تعريف نكرده‌ايم. موسوي افزود: دانشجو به مصلحت فكر نمي‌كند، آرمانگر است. مصلحت انديشي كه در احزاب وجود دارد نبايد در دانشگاه راه پيدا كند، اگر در جنبش دانشجويي مصلحت انديشي وجود دارد ضعف است. دانشجو بايد آرمانگرا باشد و به نتيجه فكر نكند تا آنچه كه وظيفه‌اش است را انجام دهد. موسوي در بيان كاركرد جنبش دانشجويي گفت: دانشجو به حكومت وابسته نيست و به راحتي مي‌تواند منتقد حكومت باشد. جنبش دانشجويي رابطه‌ي مستقيمي با حكومت ندارد، جنبش دانشجويي چشم بيدار جامعه است. وي افزود: وقتي در جنبش دانشجويي آرمانگرايي بدون ارزش باشد راديكاليسم ايجاد مي‌شود. جنبش دانشجويي بايد به آرمانگرايي ارزشي برسد، آرمانگرايي كه حريم‌ها و محدوده‌هاي ارزشي دارد. اين آرمانگرايي به راديكاليسم منجر نمي‌شود، اين راديكاليسم نيست، جسور بودن است. انتهاي پيام