/گزارش–ايسنا/ *معرفي‌ رسانه‌هاي خبري - 21* روزنامه‌ي فيگارو

فيگارو (Le FIGARO) از قديمي‌ترين و مشهورترين روزنامه‌هاي صبح فرانسوي زبان و از معروف‌ترين نشريات جهان است كه در پاريس منتشر مي‌شود. خط مشي سياسي اين روزنامه مبتني بر اصول محافظه كاري است و از حاميان فعال حزب سياسي "گردهمايي براي جمهوري" كه بعدا به "اتحاديه‌ي جنبش خلق" تغيير نام يافت، بوده است. فيگارو در 1826 به عنوان روزنامه‌اي طنز و فكاهي مملو از انتقادات اجتماعي و طنز تلخ بود و به همين لحاظ از ابتدا مشتريان بسياري يافت. فيگارو كه نام خود را از نمايشنامه‌ي "آرايشگر شهر سويل" گرفته است در 1866 از حالت طنز خارج شد و به عنوان يك روزنامه‌ي وزين خودنمايي كرد. اين روزنامه تا 1854 يعني زماني كه "هيپوليت دوويلموسان" مالك آن بود، به صورتي نامرتب و نامنظم منتشر مي‌شد. تا سال 1866 فيگارو به پرتيراژترين روزنامه‌ي فرانسه تبديل شد. اولين نسخه روزانه آن كه در 16 نوامبر 1866 منتشر شد 56 هزار نسخه فروش داشت. به گزارش دفتر مطالعات بين‌الملل خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) ‌رويه‌ي منتقدانه و جدي فيگارو در برخورد با مسائل و توجه به عناوين و موضوعات سياسي باعث شد كه فيگارو بتواند انجمني از نويسندگان صاحب نام و سبك فرانسوي را گرد خود آورد. مباحثات سياسي مندرج در فيگارو و مصاحبه‌هاي متعدد با افراد مختلف به همراه پوشش وسيع خبري، استقبال وسيع خوانندگان را به خود جلب ‌كرد به گونه‌اي كه تمام فرانسوي‌هايي كه سواد خواندن و نوشتن داشتند فيگارو مي‌خواندند. تا آغاز جنگ دوم جهاني، فيگارو به مهمترين روزنامه‌ي فرانسه تبديل شد. پس از جنگ اين روزنامه به ارگان تبليغاتي طبقه‌ي متوسط بالاي جامعه‌ي فرانسه تبديل شد و به مشي محافظه كارانه‌ي خود ادامه داد. در سال 1922 فيگارو به وسيله‌ي "فرانسوا كوتي" يك ميليونر فرانسوي خريداري شد. 1922 تا 1932 مقطع تاريك محتويات روزنامه فيگارو بود چرا كه "فرانسوا كوتي" يك كارخانه دار جاه طلب بود كه زياد در عناوين و مطالب روزنامه‌ مداخله مي‌كرد تا جايي كه فيگارو را در حد يك خبر نامه‌ي بي ارزش كه تنها به اهداف و جاه طلبي‌هاي سياسي او توجه مي‌كرد، تنزل داد. كوتي در سال 1934 مرد و فيگارو زير نظر و سردبيري "پير بريسون" دوباره به جايگاه اصلي خودش برگشت و مجددا درصدر روزنامه‌هاي فرانسوي زبان جاي گرفت. در خلال جنگ جهاني دوم فيگارو مهمترين روزنامه‌ي فرانسه و در حقيقت روزنامه‌ي‌ مقاومت بود. هنگامي كه نازي‌ها پاريس را اشغال كردند روزنامه به همراه دولت در تبعيد به ويشي نقل مكان كرد اما به خاطر سياست‌هاي سانسوري مارشال پتن بعد از اندكي، چاپ آن معلق ماند. در 1944 كمي پيش از خروج آلمان فيگارو به پاريس برگشت و حيات خود را از سر گرفت. سال‌هاي بعد از جنگ فيگارو علاوه بر موضوعات سياسي به عناوين ديگري از جمله مطالب پزشكي و علمي توجه نشان داد و همزمان به مقوله‌ي اخبار بين‌المللي و مسائل جهان نيز پرداخت. در سال 1975 فيگارو به وسيله‌ي "روبر هرسان" خريداري شد. در سال 1999 گروه كارلايل 40 درصد سهام روزنامه را از آن خود كرد اما آن را درمارس 2002 فروخت. در حال حاضر فيگارو در تملك "سرژ داسول" از بازرگانان و سياستمداران محافظه كار و مالك كارخانه‌ي هواپيماسازي "هوانوردي داسول" كه جت‌هاي جنگنده و هواپيماهاي غير نظامي توليد مي‌كند، است. تملك يك روزنامه‌ي ملي و مهم فرانسه به وسيله‌ي شخصي كه كنترل يك شركت عمده‌ي نظامي را در اختيار دارد و همچنين شهردار و سناتور از سوي حزب "اتحاديه جنبش خلق" و فرزند او "اليور داسول" از اعضاي مجلس ملي فرانسه مي‌باشد، در داخل و خارج اين روزنامه مباحث جنجال برانگيزي را موجب شده است. خود داسول در پاسخ به اين انتقادات در مصاحبه‌اي اعلام كرده است: "روزنامه‌ها بايد ايده‌ها و انديشه‌هاي سالم ارائه دهند، در حالي كه ايده‌هاي جناح چپ ناسالم هستند." داسول در 4 آوريل 1925 متولد شده است. وي داراي مشي محافظه كارانه است و بر اساس اعلام مجله فوربس در سال 2004 وي جزء 79 فرد ثروتمند دنيا بود. گروه داسول مالك چندين روزنامه و مجله‌ي مهم فرانسه از جمله اكسپرس و فيگارو است. وي در سال 2004 به عنوان سناتور برگزيده شد و در حال حاضر شهردار شهر خود در حومه‌ي جنوبي پاريس با نام "كوربيل ‌اسونيز" است. فيگارو در حال حاضر به موضوعات گوناگوني از جمله سياست، فرهنگ، بين‌الملل، ورزش، سرگرمي، سينما وتلويزيون مي‌پردازد و در آخرين صفحه‌ي زوج خود به درج برنامه‌هاي تلويزيون‌ها و راديوهاي ملي فرانسه مبادرت مي‌ورزد. فيگارو عمدتا در 28 صفحه و به صورت رنگي در صفحات اول و آخر، تك رنگ و دو رنگ در صفحات داخل و در قطع متوسطه و بر روي كاغد كاهي منتشر مي‌شود. نكته‌ي جالب توجه در روزنامه فيگارو اين است كه عليرغم جدي بودن، هر روز بيش از يك چهارم صفحه‌ي آخر خود را به داستان دنباله دار تصويري اختصاص مي‌دهد كه اين مقوله مخاطبان بسياري دارد. فيگارو با تيراژي متغير بين 400 تا 700 هزار نسخه در روز منتشر مي‌شود. انتهاي پيام
  • جمعه/ ۲۲ مهر ۱۳۸۴ / ۱۲:۳۲
  • دسته‌بندی: گزارش و تحلیل
  • کد خبر: 8407-08504
  • خبرنگار :