حفاظت و نگهداري از تخت ‌جمشيد (پارسه) تنها وظيفه سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري نيست؛ بلكه تمامي ارگان‌ها و سازمان‌هاي دولتي و مردم بايد در اين زمينه تلاش كنند. رضا نوروزي ـ عضو هيات علمي سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري استان فارس ـ با بيان اين مطلب، گفت: وضعيت كلي تخت ‌جمشيد (پارسه) روز به روز رو به بهبود است؛ اما مي‌تواند بهتر از اينها باشد. افراد سازماني در حد توان خود تلاش مي‌كنند؛ اما حفاظت از تخت ‌جمشيد (پارسه) وظيفه ملي است. وي با اشاره به اينكه محور تبليغات و شناسايي در تخت ‌جمشيد (پارسه) بيش از هر چيز ديگر مورد توجه بوده است، گفت: شايد بهتر باشد اقدامات عملي را در كنار اين امر گسترش دهيم. از آنجايي كه دولت نسبت به تخت ‌جمشيد (پارسه) توجه بسياري داشته، وضعيت آن نسبت به سالهاي قبل شايد بهتر باشد. اما اين حقيقتي است كه بناهاي پارسه از نظر طبيعي رو به فرسايش است و بايد برنامه اصولي و مدوني براي آن انديشيد. نوروزي اضافه كرد: تا وقتي آثار تاريخي زير خاك است، محفوظ مي‌ماند؛ اما به محض بيرون آمدن، قضيه بسيار متفاوت و فرسايش‌ها آغاز مي‌شود. در مورد تخت ‌جمشيد (پارسه) نيز اين قضيه صدق مي‌كند. درست است كه از زمان كاوش‌ها به نحو خوبي معرفي شده؛ اما فرسايش‌ها رو به افزايش بوده است. نمونه آن پيكان شرقي است كه سالم از زير خاك خارج شد؛ اما در حال حاضر صدمات نسبتا زيبادي به آن وارد شده است. اين كارشناس آثار تاريخي در ادامه اظهار داشت: بازديدهاي بيشتر، عوامل انساني، تغييرات جوي، آلودگي زيست محيطي به واسطه آتش سوزي زمين‌هاي كشاورزي و كارخانه پتروشيمي مرودشت، همه و همه از عوامل مخرب بناهاي تخت جمشيد (پارسه) هستند. از اين رو بهينه‌سازي روشهاي مرمتي در تخت ‌جمشيد (پارسه) الزامي است. مطالعات دقيق پيش از انجام مرمت‌ها باعث مي‌شود مشكلي در اين خصوص بوجود نيايد. در حال حاضر عمليات مرمتي درستي انجام نمي‌گيرد كه بگوييم بايد آن را گسترده‌تر كنند. در واقع بيشتر بر روي كارهاي مطالعاتي و بخش تئوري قضيه كار مي‌شود. مرمت نه به اين معنا كه ساخت و ساز كنيم، بلكه بايد آنچه موجود است، حفظ شود يا نواقص را با قطعاتي موجود برطرف كرد. با توجه به نقشه‌هاي تخت ‌جمشيد (پارسه) مي‌توانيم آنچه را موجود است، به خوبي حفاظت كنيم. وي همچنين گفت: تخت ‌جمشيد (پارسه) به‌عنوان اثري جهاني ثبت شده است و به واقع از بسياري آثار ديگر جهاني كه در اين فهرست هستند، ارزشمند‌تر است و در رده‌هاي بالا قرار مي‌گيرد؛ اما در مقايسه توجهات، ديگر در اين مرتبه نيست. منظورم اين است كه چنين ارزشي حداقل بايد توجهي به ميزان ديگر آثار داشته باشد. متاسفانه در كشورمان به برخي عناصر تنها افتخار مي‌كنيم و نه هيچ كار ديگر. نوروزي اضافه كرد: بايد ببينيم آيا امكانات رفاهي براي گردشگران در حد و اندازه تخت ‌جمشيد (پارسه) فراهم شده است يا خير؟ بسياري از موضوعات در كشورمان شعار است و در عمل، هيج. به اثري مثل تخت‌ جمشيد (پارسه) هر چند دير، اما توجه مي‌شود؛ ولي آثار ديگر مثل بافت قديم شهرها يا آثاري را كه بر اثر پروژه‌هاي عمراني تخريب مي‌شوند، نمي‌بينيم. وي پيشنهاد كرد: بايد به نوعي واقع‌گرا بود و شرايط خود را ديد. بعد بسته به اين شرايط، تمام توان را در جهت بهبود كارها به پيش برد. در جامعه‌اي مثل ايران نبايد بسته عمل كرد. در عين دفاع از هويت نبايد نيروهاي ديگر را مقابل خودمان قرار دهيم. گاهي آنقدر به يك اثر بي‌توجه مي‌شويم و گاهي آنقدر آن‌را بزرگ مي‌كنيم كه حد و حسابي ندارد. انتهاي پيام